سیاسی/شبهه108

اول اثبات آن چه به صورت شعاری و ژورنالیستی ادعا شده لازم است و سپس بحث از «چرایی» آنها.

همین که الان سؤال کردید، معلوم می‌شود که در مورد هر چیزی می توانید سؤال کنید – همین که ما نیز به راحتی و بدون واهمه سؤال بدون اسم و نشانی ارسال کننده را خواندیم و درج نمودیم و پاسخ می‌دهیم، یعنی آزادیم که چنین بنماییم. البته مردم فرق حرف زدن، انتقاد و حتی مخالف بودن با توطئه، خیانت، جریان‌سازی، جو‌سازی و ... را نیز به خوبی می‌دانند.

همین که هر کسی هر چه دلش می‌خواهد می‌گوید و در انتها اضافه می‌کند که نمی‌شود حرف زد، معلوم می‌گردد که می‌شود حرف زد و در دنیا هیچ ملتی اینقدر حضور مستقیم و تعیین کننده در نظام حکومتی، اجتماعی و سیاسی ندارد و این قدر هم حرف نمی‌زند و نمی‌تواند بزند – همین که همه مسئولین را با بدبینی کامل به یک چوب می‌رانیم و بدون دیدن و لحاظ هیچ خدمت و زحمتی از انسان‌های درستکار، سیاه‌نمایی می‌کنیم و بعد همه ایرادهای خود را گردن رهبری می‌اندازیم، نشان می‌دهد که هر کس هر چه دلش می‌خواهد می‌گوید و انجام می‌دهد و حساب و کتاب و نظم کاملی هم در کار نیست، چه رسد به ممانعت از گفتن یا اختناق. وگرنه اگر کسی حرف بی‌خودی زد، تهمت ناروایی زد، ادعای بی‌سندی کرد، جوسازی و شانتاژ نمود و ...، باید سریعاً محاکمه و مجازات شود (مثل امریکا و اروپا).

همین که مسئولین را از بد و خوب خودمان انتخاب می‌کنیم و وقتی فهمیدیم انتخاب ما غلط بوده است گناهش را گردن رهبری می‌اندازیم، یا عده‌ای در جامعه کم کاری و بدکاری می‌کنند، پارتی‌بازی می‌کنند، رشوه می‌دهند و می‌گیرند، گرانفروشی می‌کنند، بی‌نظمی می‌کنند ... و بعد که کار خراب شد می‌گویند چرا رهبری کاری نمی‌کند؟ حاکی از آن است که از هر چیزی به هر شکلی (حتی غلط) می‌توانند سؤال و انتقاد کنند و حتی جوّسازی و ضدتبلیغ کنند.

چنان وقتی خودشان انتخاب و کار خطا کردند، می‌گویند: چرا رهبری در مقابل آنها یا مشکلات کاری نمی‌کند که گویا قرار است ایشان با قشونی از ملائک آسمان بیایند و کاری بکنند.

رهبر، هادی است و نه یک نیروی اجرایی و بازوان رهبری‌اش نیز همین ساختار نظام کشور و مردم هستند که در عرصه‌ها و مسئولیت‌های گوناگون کار می‌کنند. حال اگر شهرداری درست کار نکرد، مأمور بانک رشوه گرفت، وزیر پسر خاله‌ی بی‌سوادش را مدیر کل کرد، تولید کننده، توزیع کننده یا دلال کم‌فروشی و گران‌فروشی کرد، پزشک جراح زیر میزی گرفت و ...، رهبر چه کند؟ آیا بیاید در میدان تره‌بار بایستد و کاری بکند؟ یا اتحادیه‌ها، سندیکاها، بیمارستان‌ها و سازمان‌های بازرسی را تعطیل کند و خودش کارهای محوله را انجام دهد، یا دولت و مجلس را تعطیل کند و خودش قانون بگذارد و سپس دقیقه‌ای در وزارت مسکن و دقیقه‌ای در وزارت علوم و دقیقه‌ای در شهرداری کار کند و اگر دید پرسنل نیز درست عمل نمی‌کنند، همه آنها را نیز اخراج کند و شخصاً به جای آنها کار کند، یا گروهی از ملائک یا از ما بهترون را از آسمان بیاورد و جایگزین نماید؟!

مملکت ساختار دارد، دولت، کابینه، وزارتخانه، سازمان و نهاد اجرایی دارد، مجلس و قوه مقننه دارد، دادگستری و قوه قضاییه دارد، شهرداری و بانک بیمه و ... دارد، در اجرای امور نیز همه آنها خود مردم و یا منتخبین آنها هستند.

پس به جای ختم هر خلافی به «چرا رهبر در مقابل اینها کاری نمی‌کند» باید با بصیرت، جدیت و پشتکار ببینیم ایشان چه رهنمود و راه‌کاری را تبیین می‌کنند و به آن عمل کنیم، ببینیم در کجا قرار گرفتیم و چه مسئولیت‌های شخصی و اجتماعی را بر عهده داریم و درست انجام دهیم. اگر ما درست کار کنیم، اگر خودمان خلاف نکنیم، اگر خلاف‌کار را به خاطر اندکی چرب و شیرین دنیا حمایت ننماییم، اگر چنان چه رهبر فرمود حقوق خود را از مسئولین مطالبه کنیم؟ اگر همه باهم امر به معروف و نهی از منکر کنیم و ...، همه چیز درست می‌شود و حتی در ظهور حضرتش (عج) نیز تعجیل می‌شود.

منبع x-shobhe