سیاسی/شبهه107

امید است چنین نشود و خود ایشان نیز مکرر شعار و وعده داده است که در دولت «تدبیر و امید»، پیشرفت و رشد بیشتری حاصل خواهد شد و عقب‌گردی صورت نخواهد گرفت. اما در عین حال هیچ تضمینی وجود ندارد – البته برای هیچ کس تضمینی وجود ندارد.

دقت شود که همیشه بخش اعظم «تضمین» در هر امری و به ویژه در امور سیاسی و اجتماعی، در همان انتخاب اولیه تأمین می‌گردد و بخش بعدی به چگونگی ثبات، ایستادگی، تلاش و تداوم موکول می‌شود.

مردم در زندگی خود تصمیم می‌گیرند و با اراده‌ی خود «انتخاب» می‌کنند. اگر درست و متکی به عقل، بصیرت و تقوا انتخاب کردند، فایده‌اش را می‌برند و اگر خدایی ناکرده متکی به نفس یا اسیر امواج و جریانات کاذب و به خاطر اندکی چرب و شیرین دنیا انتخاب غلطی کردند، ضررش را می‌بینند. خداوند حکیم نه تنها تضمین نکرده است که ما هر کاری و هر انتخابی که کردیم، حتماً نتیجه خوبی می‌دهد، بلکه فرموده است، هر چه می‌کنید به له یا علیه خود می‌کنید. پس دقت کنید که چه می‌کنید؟

یک درس و عبرت تاریخی:

مردمی که با تکیه بر گرایشات قومی خود، تصمیم سقیفه را بر حکم و انتصاب الهی ترجیح داده بودند و با بیعت شکنی خود علی علیه‌السلام را خانه نشین کرده بودند، بالاخره از آن چه بر سرشان آمد خسته شدند و درب خانه علی (ع) تجمع کردند و با اصرار و التماس از او خواستند که حکومت کند. البته کار سخت شد و دشمنان خاموش ننشستند. مکرها و توطئه‌های معاویه از یک سو، خوارج از سوی دیگر، سرمایه‌داران و رانت‌خواهان از جبهه‌ای دیگر، طماعان به نوعی دیگر، حسودان به شکلی دیگر و ... توطئه کردند، سه جنگ بزرگ را نیز تحمیل کردند و بالاخره ایشان را ترور کرده و به شهادت رساندند.

در دوره امام حسن (ع)، مردم خسته شده بودند و متوجه مکرها و توطئه‌ها نبودند، دلشان آرامش و متاع دنیوی می‌خواست، لذا وقتی معاویه تصمیم جنگ گرفت، امام حسن علیه‌السلام به مردم فرمود (مضمون):

«... شما کسانی هستید که در صفین دین را بر دنیای خود مقدم می‌داشتید و در نتیجه موفق بودید؛ ولی امروزه منافع خود را بر دین مقدم می‌دارید. ما همانگونه هستیم که بوده‌ایم، ولی شما این چنین نیستید؛ وضع و روحیه شما تغییر یافته است. گروهی از شما کسان خود را در جنگ از دست داده‌اید و بر کشتگان خود اشک می‌ریزید و یا خون کشته شدگان خود را از ما طلب می‌کنید! گروهی دیگر از فرمان ما سرپیچی می‌کنید و این وضع و موقعیتی است که شما دارید.

... اکنون، معاویه پیشنهادی دارد که  بر خلاف اهداف و عزت ماست (در آن عزّت و انصافی نیست). اگر آماده‌ی سرمایه‌گذاری از خون خود در راه خدا هستید، بیاییم و با او بجنگیم، و اگر طالب زندگی و عافیت هستید، پیشنهاد صلح او را بپذیریم.»

وقتی سخن به اینجا رسید، گویی مردم منتظر همین پیشنهاد بودند و فریاد زدند: «البقیه، البقیه» یعنی ما زندگی می‌خواهیم، یعنی می‌خواهیم زنده بمانیم و بقیه عمر را درک کنیم و جنگ نمی‌خواهیم، اگر چه به قیمت کنار رفتن امام و سلطنت معاویه‌ی ظالم باشد.

البته امام باز هم به این مردم متذکر شدند که معاویه به هیچ تعهدی پایبند نیست و شما به هیچ آرزویی دست نخواهید یافت و فرمودند: «اگر شما زیر چتر معاویه بروید، روز خوش و راحت نخواهید دید و او انواع آزارها را در باره شما معمول خواهد داشت. و هم اکنون گویا می‌بینم که فرزندان شما در آستانه در آنان ایستاده و از آنان آب و نان طلب می‌کنند (به التماس وگدایی جرعه آبی و لقمه نانی می‌خواهند) و بنی امیّه آنان را پس می‌زنند» (جلاء العیون، ص 282 – کامل بن اثیر، ج 3، ص 203 و 406)

و دیدیم چنین هم شد. و در طول تاریخ هر گاه مسلمانان از ایستادگی و حفظ عزّت خود خسته شدند و دل به لبخند و وعده دشمنان خوش کردند، چنین شد. لذا مردم باید از در انتخاب خود دقت کنند و انتخاب باید متناسب با اهداف، شرایط، ضروریات، عزّت و منافع معقول باشد.

البته دولت‌ها و سران نیز باید از تاریخ عبرت بگیرند. چه تاریخ اسلام در گذشته و چه تاریخ این کشور در طی قرون و چه تجربه چگونگی تعامل با دشمنانی چون امریکا، انگلیس و اسرائیل. و نباید فریب اوهام خوش خود و یا لبخند و وعده‌های پوچ دشمنان را بخورند و باید با بصیرت، تقوا و محکم در مقابل دشمنان، کشور را اداره کنند.

امید است که انتخاب ملّت درست بوده باشد و این دولت محکم‌تر و قوی‌تر از دولت‌های گذشته عمل نماید. چنان چه مکرر وعده داده است. پس بخش عمده تضمین، در انتخاب اولیه تأمین می‌گردد.

تضمین بعدی نیز مجدداً به مردم بر می‌گردد. چنان چه مقام معظم رهبری مکرر فرمودند: مردم باید همیشه، به موقع و با بصیرت در صحنه باشند و حقوق خود را از دولت، نهادها و مسئولین مطالبه کنند. بدیهی است که در چنین شرایطی دولت‌ها مقتدرتر می‌شوند، اگر خطایی کنند متوجه می‌شوند و اگر عمدی داشته باشند نیز ناتوان در تحقق آن می‌گردند.

منبع x-shobhe