توجه به بازى و تحرك كودكان
علىرغم اينكه ظهور اسلام در محيطى كاملاً بىفرهنگ و دور از تمدن بود، اما برنامه و شيوههاى ارائه شده از طرف اولياى دين، هميشه با انسانها از هر تمدن و فرهنگى سازگار است. از جمله مواردى كه در شيوهى تربيت حضرت زهرا (س) جايگاه خاصى داشت، تحرك و بازى كودكان بود. اين فعاليت و تكاپو بقدرى براى سلامتى و رشد مناسب كودك، ضرورى است كه حتى براى تشويق آنها به تحرك و بازى، بزرگترها نيز بايد تن به بازى و جست و خيز بدهند.
بازى در دوران كودكى به منزلهى واكنش كودك در برابر عوامل محيطى و بروز استعدادهاى نهفتهى اوست كه تأثيرات آن در كنار تقويت جسم و افزايش بنيهى كودك، قابل توجه است. همچنين بازى، در پرورش نيروى ابداع و ابتكار كودك بىنهايت، مؤثر است. بنابراين غفلت از بازى به هيچ وجه به صلاح كودك و والدين او نيست.
همبازى شدن رسول معظم اسلام (ص) با فرزندان دخترش زهرا (س) بيانگر اين نكتهى مهم است كه بازى و تحرك كودك، يكى از لوازم تربيت صحيح محسوب مىشود. حضرت على (ع) و فاطمه (س) در خانه به بازى بچهها توجه كافى مبذول مىداشتند و همين امر، موجب شادابى و نشاط روزافزون آنها مىشد.
در مقابل، خانههايى كه براى كودك، محيط مناسب و دلنشين براى بازى و تحرك نيست، در روحيه و شخصيت اعضاى خردسال آن خانه، اثر نامطلوبى دارد، نبايد فراموش كرد كه تحرك و بازى، اقتضاى طبيعت و سن كودك است و پدر و مادر وى وظيفه دارند شرط و لوازم اين مهم را براى كودكان خود فراهم سازند. حضرت فاطمه (س) از همان كودكى با فرزندانش همبازى مىشد، و به اين نكته نيز توجه داشت كه در بازى، نوع الفاظ و حركات مادر، سرمشق كودك، قرار مىگيرد؛ بنابراين بايد از كلمات و جملات مناسبى استفاده كرد. علاوه بر اين بايد در قالب بازى و شوخى شخصيت كودك را تقويت نمود، او را به داشتن مفاخر و ارزشهاى اكتسابى تحريك و تهييج كرد. اينها همه مرهون در پيش گرفتن شيوههاى صحيح در اين رابطه است.
