دکتر حسین دهقان معاون رئیس جمهور و رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران صبح امروز در
گفتگو با بخش خبری ساعت هشت صدای جمهوری اسلامی ایران در باره پرونده شهید رجبی
ثانی گفت : موضوعی که پیش آمد و آنچه در رابطه با جانباز عزیز ما رجبی ثانی رخ داد
، از این منظر برای ما مهم بود که یک فرد جانبازی در مسیر پرونده ای که برایش مطرح
بود ، مسایل جانبی برایش بوجود آمد که بایستی آن را مورد توجه قرار میدادیم .
وی همچنین اظهار داشت ما از این منظر حساسیت نداریم که ایشان
جانبار تلقی بشود ، پس اگر جرمی مرتکب شده ، مورد رسیدگی قرار نگیرد . خیر .
جانبازان ما ، جامعه ایثارگری ما بیشتر از همه جامعه طبیعتا نسبت به اجرای قانون ،
اجرای عدالت و اینکه خودشان موضوع قانون وعدالت باشند حساسیت دارند . ولذا تمکین
میکنند .
دهقان افزود : اما آنچه که گفته میشد در مقطع رسیدگی پرونده ،
بیان این بود که علیرغم اینکه ایشان همواره در همه مقاطع اعلام میکرده که جانباز
هست ، اما این شنیده نمیشد . طبیعتا ایشان یک جانباز اعصاب و روان بودند و بایستی
داروهای آرامبخش مصرف میکردند . انتقال اینگونه داروها به درون زندان محدودیت و
ممنوعیت دارد . با تشخیص و اجازه قاضی پرونده بایستی که این قرصها و داروها به
داخل زندان منتقل میشد و ایشان مصرف میکرد و طبیعتا کسی که در معرض استفاده از
این نوع داروها هست ، بدلیل مشکلات اعصاب و روان درصورتیکه داروهایش را مصرف نکند ،
معمولا دچار اختلال رفتاری هم میشودا. و به طور طبیعی در مسئله بعدی که بوجود
میآید ، قابل کنترل هم نخواهد بود .
معاون رئیس جمهور متذکر شد سوالی که اینجا برای ما مطرح است ،
اینست که خب یک فرد مجرم . هر جریمهای هم برای ایشان ممکن است یا هر حکمی هم در
رابطه با هر فرد مجرم ممکن است که تعیین بشود . خب مجرم است ، بایستی آنچه که امروز
قانون برای او قرار داده ، آنرا متحمل بشود . اما از حقوق انسانیاش نمیتواند
محروم بشود یا محرومیت داشته باشد . و حتما هم من توصیهام به همه دست اندر کاران
این هست که ما اگر اتفاق ناگواری افتاده ، آنرا منتسب به یک سری اتفاقات ناگوارتر
نکنیم . ایشان مثلا در سابق چه بوده است ، هرچه میتواند باشد . اشکالی ندارد . اما
اینکه در این فرایند رسیدگی و نگهداری در زندان اتفاقاتی افتاده که هیچ نسبتی با
جرم ارتکابی این فرد نداشته ، این یک بحث مستقلی است .
وی افزود : ما امروز صحبتمان با دستگاه قضائی یا دستگاه رسیدگی
کننده این نیست که حالا ما بگوییم مثلا شما متهم هستید یا ما ؟ یا شما باید چنان
بکنید و ما چنان . اصلا این فضا و بحث را ما نداریم . ما فکر میکنیم که اگر نقصی
در فرایند رسیدگی بوده ، کم توجهی یا بیتوجی به موضوعات آئین دادرسی شده ، در
آنجا خود دستگاه قضائی رسیدگی کند به آنچه که رخ داده است . حتما دلایلی وجود دارد
، حتما شواهدی وجود دارد ، حتما ادعایی هست . به هرحال ما نمیتوانیم بگوییم که
هیچ اینطور نیست . گفته میشود و بیان میشود . این گفته و بیان را هم با آگاه سازی
و ارائه اطلاعات درست میشود بصورت یک فضای سالمی ایجاد کرد و ادامه داد .
دهقان در ادامه گفت : ما معتقد به این معنا نیستیم که دستگاه
قضائی ما خدای ناکرده نسبت به این موضوع کم توجه و یا بیتوجه است . حالا ممکن است
خطایی یا تخلفی رخ داده . حتما قوه قضائیه جدی تر ازما دنبال آن خواهد بود که این
کشف بشود ، روشن بشود و اگر احتمالا مطلبی بوده ، با آن برخورد بشود. البته از این
جنبه دفاع از حریم ایثارگری و جانبازی ما حتما موضوع را با علاقمندی و جدیت دنبال
میکنیم . تا از تکرار این نوع موارد جلوگیری بشود .
رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران در پاسخ به سوالی درباره
اینکه چرا قبلا و درزمان حیات آقای رجبی ثانی بنیاد اقدام جدی برای آزادی و درمان
تخصصی ایشان صورت نداد گفت : ببینید ، چنین چیزی از طرف خانواده از ما خواسته نشده
. اصلا موضوع اینقدر جدی مطرح نشد . یعنی ما تا زمانی که موضوع در رسانهها مطرح شد
، بحث ایقدر برایمان جدی نبود فیالواقع . حالا این یکی ممکن است بگوید نقص ماست که
توجه نکردیم . یکی میشود گفت که عدم اطلاع خانواده ایشان است که نتوانسته این بحث
را منتقل کند . نه خود شهید رجبی هم تا قبل از زندان از ما کمکی خواسته یا موضوع را
به ما منعکس کرده . نه خانواده ایشان قبل از آن که تا بیست و پنجم که میروند و
ایشان را نمیتوانند ملاقات کنند ، به ما مراجعه کرده اند . لذا خب ما در مسیر
اطلاع این موضوع اصلا نبودیم . یعنی سازمان ما نبوده .
وی افزود : حتی زمانی هم که آمدند و مراجعه کردند ، صرفا یک
گواهی خواستند که ما گواهی کنیم که ایشان مثلا فرض کنید که بایستی داروهای آرمبخش
مصرف کند . و آن را مثلا فرض کنید به مجتمع قضائی بدهیم یا به زندان بدهیم .
خانواده چیزی فراتر از این را از ما نخواسته بود . طبیعی است که حالا ما وقتی در
مسیر اطلاع از یک موضوع نیستیم ، اقدام عملی هم از طرف ما خیلی موضوعیت ندارد . اگر
ایشان تقاضای کمک میکرد ، قاعدتا ما بایستی کمک میکردیم . البته در روزهای پایانی
مراجعه کرده ایشان به افراد ما که در دفتر قضائی همکاری میکنند و دوستان را
راهنمایی و ارشاد میکنند . ولی آنموقع روزهای پایانی بوده و دیگر کاری هم به
آنصورت از ما بر نمیآمده است .