در کتاب آیت بصیرت از قول ایشان چنین نقل
شده :
« چنان عشق
و علاقه ای به تحصیل داشتم، که زندگی ام کتاب بود و همنشینم درس و بحث
و مطالعه.
با هیچ جلسه ای و برنامه ای به اندازه
مجلس درس انس نداشتم، به طوری که در سن نوجوانی حدود شانزده ساعت کار
درسی می کردم. به کارهای فکری شوق بسیار داشتم، به طوری که لحظه ای نمی
آسودم و همیشه فکرم مشغول بود.
در هر فرصتی و با هر پیشامد و حادثه ای
وقت را غنیمت می شمردم و تلاش بیشتری می کردم. همه کتابهایی که می
خواندم به همین شیوه بود.
علاوه بر کتابهای درسی حوزه و مطالعه
آنها، وقت بسیاری جهت مطالعه کتابهای دیگری که برای طلبه مفید و لازم
بود، صرف می کردم. علاقه و پشتکار در راه مطالعه کتابهای درسی و تسلط
بر آنها بدان حد بود که برخی افراد تقاضای درس می کردند و بنده هم قبول
می کردم، و این در حالی بود که چند روزی بیشتر از اتمام آن کتاب نگذشته
بود.
از آنجا که احساس می کردم مجهولاتم و
نقاط ابهام درس، در تدریس حل می شود، علاقه عجیبی به تدریس داشتم.
شبهای
تابستان برای استراحت به پشت بام مدرسه فیضیه می رفتیم. در آن جا از
ستارگان و علم نجوم چیزهایی فرا گرفتیم. گاهی که ساعتم خراب می شد آن
را باز می کردم و با نگاه به دستگاه آن، آن قدر فکر می کردم تا عیب آن
را پیدا کنم. »
دیگر خصوصیت ایشان، این است که به کارهای
هنری علاقه وافر داشته، با هنر معماری، آشنایی دیرینه دارند.
