آیت الله میرزا جواد آقا ملکی تبریزی
آیت الله سید حسین فاطمی قمی نقل می کنند
:
معصوم علیه السلام فرمود: موعظه چون از قلب بیرون آید داخل قلب می شود
و اگر مجرد زبان شد از گوش تجاوز نمی کند.
مواعظ ایشان ـ طاب ثراه ـ چنان بود که گویی آتش در دل جُلساء مشتعل می
نمود، چنان بود که گویا انسان را از این نشئه خارج و به عالم دیگری
داخل می کند، ولی چون از مجلس ایشان خارج می شدیم با هر یک از مجلسیان
آن مرحوم تماس می گرفتم باز همان حال غفلت در او بازگشت کرده بود؛ از
بعد ایشان پیوسته آرزوی یک چنین مجلسی را دارم و به دست نمی آورم.
مراتب حب جاه
از فرمایشات مرحوم ملکی ـ رحمة الله علیه ـ این بود که فرمودند:
در مجلس استادم جناب آخوند ملاحسینقلی همدانی مذاکره حب جاه شد.
من عرض کردم: بحمدالله من حب جاه ندارم!؟
[
آخوند همدانی] رو کرد به مرحوم حاج شیخ کاظم و فرمود:
ببین میرزا جواد چه می گوید؟!
این مطلب گذشت تا موقعی که عده ای از ملکی های تبریز آمدند به زیارت
کربلا، بر من ظاهر شد که معاشرتم با آنها همه ناشی از حب جاه است!
