گلوله

واقعا قباحت دارد

           جناب سرهنگ !

شما با اين هيبت و كمالات

 با اين ستونهاي سربازان دوره ديده

   و با اين همه گلوله و گاز اشكاور

               گريه بچه ها را در مياوريد

                       و بازيشان را به هم مي زنيد

بچه ها دارند بازيشان را مي كنند

              آنها سنگها را مي خواهند

                      سيبها را مي خواهند

                                       و پرتقالها را

                                        حتي بر بلندترين شاخه ها

درختها را كه نمي شود بريد

كودكان را كه نمي شود درو كرد

استحضار داريد كه

            دوباره بر مي ايند

                مثل جستهايي از كناره هاي تنه بريده

بچه ها سنگها را مي خواهند

             سيبها را مي خواهند

                          و پرتقالها را

                            حتي بر بلندترين شاخه ها

 

عجالتا يك راه حل هست

البته مي بخشيد كه فضولي مي كنم

به جاي اينكه

     به سربازانتان بياموزيد

       چگونه خيلي دقيق بزنند

                هدفي به كوچكي پيشاني يك كودك را

امر بفرماييد

           سنگ ها را جمع كنند

هر سربازي

          يك روز كودك بوده است .

 

 

شعری از علی محمد مودب