ریحانه های اریحا

سنگ بدست های تو

سنگر ندارند

که عکس کسی را به دیوارهاش بکوبند و یادگاری بنویسند ...

برای خودشان چند پا سنگرند

تا نظریه پردازان جهان 

خود را مرتب کنند و 

                تر وتمیز

         پشت بی پناهی آنها

                سنگر بگیرند و

               نظریه هاشان را بپردازند

 

              ***

هرروز

در رسانه های نارس جهان

تکرار می شود

                  اما

            تکراری نمی شوند 

          مثل جوخه های حقوق بشر

                         که حق بشر را

                         کف دستش می گذارند

هر روز

در مشت هاشان سنگ دارند و

هروز

مشت این آدمک ها را باز می کنند 

آوازه سنگ های ستودنی شان را

تمام کوچه های زمین

و تمام کوفه های جهان شنیده اند

اما هنوز

همان طور با شکوه

همین طور غریب

پرپر می شوند و

روزنامه های جهان را

                      پر از " ریحانه های اریحا " می کنند

                      تا نظریه پردازان جهان

                                نظریه هاشان را بپردازند .

 

 

شعری از سید محمد امین جعفری