بازار سرمایه کشور از زمان پیروزی حسن روحانی در انتخابات
ریاست جمهوری سال 1392 با جو خوش‌بینی مواجه شد.
این جو پس از آغاز به کار دولت به علت سیگنال‌هایی که برخی
مسئولان دولت به جامعه ارسال می‌کردند، با شدت بیشتری ادامه
یافت و با امضای توافق هسته‌ای ژنو در آذرماه 1392 به اوج خود
رسید.
در آن دوران، هر روز رکوردهای بورس جابجا می‌شد و مسئولان
ارشد دولت نیز رشد چشمگیر شاخص بورس مسرور بودند و مردم را به
سرمایه‌گذاری بیشتر در بازار سرمایه دعوت می‌کردند؛ زیرا معتقد
بودند با امضای توافق ژنو، سرمایه‌گذاران و شرکت‌های خارجی به
سرعت به کمک اقتصاد ایران خواهند آمد.
رشد حبابی بورس تا چند هفته پس از توافق ژنو نیز ادامه یافت؛
اما به تدریج که جزئیات توافق علنی شد و سهامداران و فعالان
بورس متوجه شدند که خبری از رفع تحریم‌ها و گشایش‌های اقتصادی
وعده داده شده نیست، حباب بورس ترکید و شاخص بورس که به مرز
90 هزار واحد رسیده بود روز به روز و هفته به هفته سقوط کرد و
این سقوط ماهانه و سالانه شد و تا امروز ادامه یافته است.
از آن زمان که روند کلی بورس نزولی شده، سهامداران خرد بازار
زیان‌های هنگفتی کرده‌اند و مقامات ارشد دولتی که پس از توافق
ژنو مردم را به سرمایه‌گذاری در بورس دعوت می‌کردند، دیگر سخنی
درباره بورس نمی‌گویند و اکثرا درباره بورس سکوت کرده‌اند.
تلاش‌های گهگاه وزیر اقتصاد برای کمک به بورس نیز تاکنون بی‌نتیجه
مانده و دوپینگ بورس با وعده مداخله دولت هم ناموفق بوده است.
بدین ترتیب، ارزش بازار اوراق بهادار که در پایان آذرماه 1392
یعنی پس از توافق ژنو به رکورد 425 هزار میلیارد تومان رسیده
بود، هم‌اینک به حدود 284 هزار میلیارد تومان کاهش یافته است.
به عبارت دیگر، 141 هزار میلیارد تومان از ارزش بازار بورس
کاسته شده، یعنی معادل این رقم از کف سهامداران رخت بربسته است.
141 هزار میلیارد تومان کاهش ارزش بازار در حالی رخ داده که
کل دلارهای آزاد شده، پس از توافق ژنو، حدودا 10 میلیارد دلار
معادل 32 هزار میلیارد تومان بوده است.
لازم به یادآوری است از ابتدای مذاکرات هسته‌ای در دولت،
آگاهان و دلسوزان کشور به دولت هشدار می‌دادند که مسائل
اقتصادی را به مذاکرات گره نزنند؛ اگر به آن هشدارها توجه می‌شد،
مطمئنا دماسنج اقتصاد کشور و دیگر صنایع، اینچنین سقوط نمی‌کرد
و به اعتماد مردم به بورس لطمه وارد نمی‌کرد.
