درد دل دختر شهید جانباز شیمایی

سلام آدرس این سایت رو یکی از دوستام برام فرستاد روراست از بعد از فوت پدرم دیگه از همه چیز زده شدم از همه چیز هرچیزی که فکرش رو بکنید الان داشتم این سایت رو میدیدم گفتم براتون توضیح بدم که چطور به پدر شیمیائی من که نزدیک به ۳ سال در بستر بیماری بود کم محبتی شد و کم لطفی و ...... شد به طوریکه از روی ما شرمنده بود ولی ما خانواده او میدونستیم او دنبال اهداف بالاتر از این حرفها بود و نه دنبال اینکه حالا شیمیایی شده بره پرونده سازی کنه و از این حرفها. ولی متأسفانه اینقدر مسائل روز ما با کاغذ بازی گره خورده که حرف این عزیزانی که جونشون رو کف دستشون گذاشتند و رفتند جلو تا بعضی ها که الان دنبال کاغذ بازی هستند راحت بین زن و بچه اشون زندگی کنند اعتبار نداره من دختر یک جانباز شیمیائی هستم که لحظه لحظه دیدم و دیدم درد یه جانبازی که عاشقانه درد میکشید و با تمام دلتنگیها از بی محبتیهای این دستگاه ولی لحظه ای پشیمان نشد . حالا شما بگید ما که بعد از اون خدا بیامرز هر کدوممون غیرت کردیم و دستمون رو جلوی نامرداش دراز نکردیم ولی چه دل خوشی داریم. گاهی اوقات میگم اگه دوباره جنگ بشه یعنی کسی هست بره با این تجربه تلخی که جانبازان ما داشتند همش نمیشه گفت وطن ناموس ... کمی هم انتظار از رئیس روسای که خودم به عینه دیدم چهار چنگولی چسبیدن به مال دنیا و به خاطر اون همه کار میکنند هست. آیا دوباره من یه دختر ایرانی میتونم به این آدما اعتماد کنم ؟ خدا خودش کمک حال همه باشه از جمله این آقایون که فکر میکنن جانبازان جسدهای فسیل شده ای هستند که زودتر باید با همه خداحافظی کنند و آنها هم شاهد خداحافظی اشان.

ایمیل ارسالی به سایت شهید آوینی