اختیاری جانباز 35% : این کارت جانبازی، مدرک جرم ما شده است

علی حسین اختیاری ، سال 65 در منطقه کردستان به همراه هشت تن از دوستانش در کمین دشمن قرار می‌گیرند . همه همرزمانش به شهادت می‌رسند و او پس از اصابت نه تیر به بدنش «شهید زنده» باقی می‌ماند.

پیرو جوابیه بنیاد شهید و امور ایثارگران در خصوص گزارش‌های مربوط به جانباز سید هاشم حسینی ، با حضور در مجتمع جانبازان شهرک قائمیه اسلامشهر ، برخی ابعاد جوابیه مذکور را ضمن گفتگو با عده‌ای دیگر از جانبازان مورد تحقیق و بررسی قرار داد .

علی حسین اختیاری جانباز 35% صعب العلاج است.صعب العلاج از این جهت که به لحاظ شرایط خاص مجروحیت، درمان وی غیر ممکن است و باید به همین صورت با وضعیت جسمی اش کنار بیاید. وی درسال 65 در منطقه کردستان به همراه هشت تن از دوستانش در کمین دشمن قرار می‌گیرند . همه همرزمانش به شهادت می‌رسند و او پس از اصابت نه تیر به بدنش «شهید زنده» باقی می ماند.

وی در این باره گفت: من به همراه هشت نفر از دوستانم سوار ماشین بودیم که در کمین دشمن بعثی افتادیم و تمام دوستانم به شهادت رسیدند و نه تیر کلاش به من اصابت کرد. که هنوز بعضی از این تیرها در بدن من هست. چهار تا تیر کنار ستون فقرات اصابت کرد و یکی روی قلبم هست . چهار تا هم در بازوی راستم بود که مورد عمل جراحی قرار گرفت و الان در بازویم پلاتین قرار داده اند.

این جانباز 35% در ادامه اظهار داشت: الان من مشکل درمان دارم. خواستند مرا برای عمل جراحی به آلمان بفرستند اما دکتر متخصصم گفت : «من به عنوان برادر می گویم که نرو . مشکل شما قابل درمان نیست و این عمل خیلی نادر است.» باید با این وضعیت جسمی و روحی مدارا کنم.

 

اختیاری در مورد دیدارمسئولین بنیاد شهید وامور ایثارگران از وی اظهار نارضایتی کرد و افزود: اصلا مسئولین بنیاد به ما سر نمی زنند. من تا به حال ندیدم که سراغمان بیایند. از سال 65 که مجروح شدم فقط یکبار یکی از مسئولین به منزلمان آمد. در این بیست ساله هیچ کس نیامد بگوید حالت چطور است. 

وی همچنین گفت : خودمان هم اگر به بنیاد جانبازان اسلامشهر مراجعه کنیم و درخواست چیزی را داشته باشیم تنها می گویند «نداریم»، «به شما تعلق نمی گیرد» ویا شبیه همین کلمات را در جواب ما می گویند و اصلا توجه نمی کنند.این برخوردها خودش یک توهین است. اصلا ما را که می بینند ، فرار می‌کنند. نمی دانم چرا؛ مقصر ما هستیم، آنها هستند، دولت هست؟!نمی دانم.

این جانباز دوران دفاع مقدس در ادامه پیرامون شرایط واگذاری واحدهای شهرک قائمیه به جانبازان اظهارداشت: چهار سال پیش تازه آهنش را زده بودند و ما دو میلیون و ششصد و نود و شش هزار تومان پول پیش پرداخت کردیم و بعد از یکسال و نیم به ما تحویل دادند. بقیه هزینه خانه وام بود که هنوز نتوانستم قسط های عقب مانده را بپردازم. با این حال اصلا مناسب زندگی نیست. در عرض این سه سال سه بار این خانه را تعمیر کردیم و هنوز هم قابل نشستن نیست.

علی حسین اختیاری افزود: پول پیش این خانه را به سختی تهیه کردم. یک ماشین فولکسی داشتم که برادرم کمک کرد و برایم خرید تا وسیله ای داشته باشم. چون نه می توانم زیاد راه بروم و نه کار کنم. ماشین را فروختم و از اینطرف و آن طرف بالاخره پول را جور کردم. به خاطر وضعیت مجروحیتم بیکارم . دریافتی ام با کسر وامها حدودا 80 هزارتومان است. فقط شش تا از قسط های خانه را توانستم بپردازم و حدود 30قسط عقب مانده دارم. با این حقوق و وضعیت جسمانی در سن چهل ویک سالگی و با سه تا بچه چه کار می توانم بکنم.

وی از شرایط بد ساخت و ساز ساختمانها انتقاد کرد و گفت: این خانه ها را هم که به ما داده اند در اصل ظلم به ما کردند. اولا: ساخت این خانه ها مناسب افراد سالم نیست، چه برسد به ما که هم از لحاظ جسمی وهم روحی بیماریم. ثانیا:محوطه اینجا اصلا مناسب نیست چون شده منطقه آدمهای فاسد به جهت اینکه اصلا از نظر امنیتی حفاظت نمی شود.خیلی از جانبازان واگذار کردند و رفتند و حالا یک عده آدم شرور اینجا جمع شده‌اند.آبروی چهار تا جانباز دیگر هم که مجبورند اینجا بمانند ، رفته است. شب و روز آرامش نداریم. هر روز قمه کشی ، هر روز دعوا و درگیری، پیش فامیل نمی توانیم بگوییم شهرک جانبازان زندگی می کنیم!

در پایان وقتی از علی حسین اختیاری  می خواهیم که کارت جانبازیش را نشان دهد، جمله قابل تأملی می گوید: «این کارت جانبازی، مدرک جرم ما شده است. من قلبا افتخار می کنم که در این راه قدم برداشتم و به خاطر مملکتم رفتم، اما اطرافیان و اکثر مسئولین و کارمندان بنیاد طوری برخورد می کنند که ما فکر می کنیم، این شده مدرک جرم ما نه چیز دیگری! باور کنید من این کارت را اصلا هیچ جا نشان نمی دهم.»

منبع:گروه دفاع مقدس خبرگزاری مهر