یادداشتی در حاشیه مسابقات آزاد روبوتیک ایران در دبیرستان علامه حلی :

 مسابقات آزاد روبوتیک ایران طی سه روز در دبیرستان علامه حلی تهران برگزار شد.

دبیرستان علامه حلی تهران پر از التهاب و شور و هیجان است. دانش آموزان و دانشجویان با شور و هیجان وصف ناپذیری با روبوت های خود قدم می زنند. هر کسی به روبوت خود افتخار می کند. بازار کری گرم گرم است. علامه حلی ها فقط خود را برنده می دانند. حضور تیم قهرمان علم و صنعت در مسابقات شبیه سازی فوتبال سه بعدی جهان تمامی تیم های این رده مسابقات را به وحشت انداخته است. اینجا اردوگاه نخبگان روبوت ساز است.

روبوت سازهای کوچک و بزرگ با تمام احساس با روبوت های خود حرف می زنند و گاهی آنها را نوازش می کنند. انگار روبوت آنها می فهمد و ادراک دارد. گاهی نیز از شدت ناراحتی بر صورت روبوت خود می کوبند. 

این جا جمع نابغه ها جمع است. اینجا کسی از افزایش وام بانک مسکن سخن نمی گوید؛ کسی ازجنجال های رایج و حرف های عوامانه سخن نمی گوید؛ اینجا کسی از پرسپولیس و استقلال سخن نمی گوید، از مد و لباس هم حرفی نیست. اینجا فقط صحبت از هندسه، ریاضی، فرمول، الگوریتم و سنسور است.

یکی از بر و بچه های تیم داوری مسابقات که خود نیز قهرمان مسابقات روبوتیک است و اکنون در دانشگاه تهران به فکر دریافت مدرک دکتری کامپیوتر می باشد زبان فارسی را زبان دوم روبوت های دنیا می داند. او می گوید در هر جای دنیا که مسابقات روبوتیک برگزار شود، زبان آن کشور زبان اول و زبان ایرانی و فارسی زبان دوم روبوت هاست. او می گوید روبوت با نام ایران عجین شده است. او نیز مانند هر نخبه دیگری از برخی ناملایمتی ها گله مند است و فکر رفتن در سر دارد. 

مادران و پدران کمتر از خود بچه ها حساسیت نشان نمی دهند، مادری از گرمسار زنگ می زند و نتیجه کار فرزند خود را جویا می شود . مادری دیگر هنگام مسابقه روبوت فرزندش، گاهی از جا بلند می شود و آه می کشد و گاهی خوشحال و مسرور فرزند خود را در آغوش می گیرد.

بر فضای اینجا فقط دوستی و اتحاد حاکم است. اینجا همه مشغول انجام وظیفه اند. فتحعلیان مدیر روابط عمومی دبیرستان علامه حلی، آرام و قرار ندارد. مهندس جعفری رییس مسابقات با سرعت تمام از این سالن به آن سالن می رود. چهره ها دیدنی است، بعضی خوشحال و مسرور و بعضی شاکی از نحوه داوری است و ناراحت از بدشانسی. برخی از شدت ناراحتی اشک می ریزند و برخی از شدت خوشحالی.

این دو روزه خبری از رسانه ها نبود!! اگر فوتبالیستی یا هنرپیشه ای اینجا بود، آیا باز هم حضور خبرنگاران و رسانه ها کم رنگ می شد؟! همکاران رسانه ای ما اگر می خواهند یکی از علت های فرار مغزها را بدانند، باید به نحوه پوشش خبری این مسابقات توجه کنند. هر کس به اندازه خود و مقدوراتش به نخبگان بی توجه است؛ خبرنگاران هم به اندازه خودشان! این نخبگان سرمایه های آینده میهنند. توقعات آنها بجاست. باید آنها را شناخت و به آنها پرداخت.

مسابقات پایان می یابد و دانش پژوهان نوجوان و جوان به شهرها و دانشگاه های خود باز می گردند اما...

منبع:خبرگزاري مهر