محاصره اقتصادى
مشركان قريش براى اينكه پيامبر (ص) و مسلمانان را در تنگنا قرار دهند عهدنامهاى نوشتند و امضا كردند كه بر طبق آن بايد قريش ارتباط خود را با محمد
(ص)
و طرفدارانش قطع كنند. با آنها زناشويى و معامله نكنند. درهمه پيش آمدها
با
دشمنان اسلام هم دست شوند.
اين عهدنامه را در داخل كعبه آويختند و
سوگند خوردند متن آنرا رعايت كنند. ابو طالب حامى پيامبر (ص) از فرزندان هاشم و مطلب
خواست تا در درهاى كه به نام "شعب ابى طالب" است ساكن شوند و از بت
پرستان
دور شوند. مسلمانان در آنجا در زير سايبانها زندگى تازه را آغاز كردند و
براى
جلوگيرى از حمله ناگهانى آنها برجهاى مراقبتى ساختند. اين محاصره سخت
سه سال
طول كشيد.
تنها در ماههاى حرام (رجب - محرم - ذيقعده - ذيحجه) پيامبر
(ص) و مسلمانان از "شعب" براى تبليغ دين و خريد اندكى آذوقه خارج مىشدند
ولى كفار -
بخصوص ابو لهب - اجناس را مىخريدند و يا دستور مىدادند كه آنها را گران
كنند
تا مسلمانان نتوانند چيزى خريدارى نمايند.
گرسنگى و سختى به حد نهايت
رسيد. اما مسلمانان استقامت خود را از دست ندادند. روزى از طريق وحى پيامبر (ص)
خبردار
شد كه عهد نامه را موريانهها خوردهاند و جز كلمه "بسمك اللهم" چيزى
باقى
نمانده.
اين مطلب را ابو طالب در جمع مشركان گفت. وقتى رفتند و تحقيق
كردند به صدق گفتار پيامبر پى بردند و دست از محاصره كشيدند.
مسلمانان نيز نفسى براحت كشيدند... اما... اما پس از چند ماهى خديجه همسر
با
وفا و ابو طالب حامى پيغمبر (ص) دار دنيا را وداع كردند و اين امر بر
پيامبر(ص)
گران آمد. بار ديگر اذيت و آزار مشركان آغاز شد.
|