كعبه دل

تا از ديــــــار هستى، در نيستى خزيديم            از هــــر چه غير دلبر، از جان و دل بريديم

با كــــــــــاروان بگوييد: از راه كعبــه برگرد           ما يار را به مستى، بيــــــرون خانه ديديم

لبّيك از چـــــــه گوييد، اى رهروان غافل ؟           لَبيّك او به خلـــــوت، از جامِ مى شنيديم

تا چنــــد در حجابيد، اى صوفيان محجوب؟           ما پرده خـــــــــودى را در نيستى دريديم

اى پـــــرده دار كعبـــــه، بردار پرده از پيش           كــــــــز روى كعبه دل، ما پرده را كشيديم

ســــــــاقى، بــــريز باده در ساغر حريفان            ما طعم باده عشق، از دست او چشيديم