بخش شهید آوینی حرف دل موبایل شعر و سبک اوقات شرعی کتابخانه گالری عکس  صوتی فیلم و کلیپ لینکستان استخاره دانلود نرم افزار بازی آنلاین
خرابی لینک Instagram

احکام مسجد

٩٠٠ نجس کردن زمين و سقف و بام و طرف داخل ديوار مسجد حرام است. و هر کس بفهمد که نجس شده است، بايد فورا نجاست آن را برطرف کند. و احتياط واجب آن است که طرف بيرون ديوار مسجد را هم نجس نکنند. و اگر نجس شود، نجاستش را برطرف نمايند، مگر آنکه واقف آن را جزو مسجد قرار نداده باشد.

٩٠١ اگر نتواند مسجد را تطهير نمايد، يا کمک لازم داشته باشد و پيدا نکند،تطهير مسجد بر او واجب نيست. ولى اگر بى‏احترامى به مسجد باشد، بنابر احتياط واجب بايد به کسى که مى‏تواند تطهير کند اطلاع دهد.

٩٠٢ اگر جايى از مسجد نجس شود که تطهير آن بدون کندن يا خراب کردن ممکن نيست، بايد آنجا را بکنند، يا اگر خرابى زياد لازم نمى‏آيد، خراب نمايند. و هزينه پرکردن چاله و تعمير خرابى بر کسى است که مسجد را نجس کرده است و بر اشخاصى که براى تطهير مسجد جايى از آن را کندند يا قسمتى از آن را خراب نمودند،پر کردن جايى که کنده‏اند و ساختن جايى که خراب کرده‏اند، واجب نيست. ولى اگر آن کس که نجس کرده بکند يا خراب کند، در صورت امکان بايد پر کند و تعمير نمايد.

٩٠٣ اگر مسجدى را غصب کنند و به جاى آن خانه و مانند آن بسازند که ديگر به آن مسجد نگويند، باز هم بنابر احتياط واجب، نجس کردن آن حرام و تطهير آن واجب است.

٩٠٤ نجس کردن حرم امامان عليهم‏السلام، حرام است. و اگر يکى از آنها نجس شود، چنانچه نجس ماندن آن بى‏احترامى باشد، تطهير آن واجب است. بلکه احتياط واجب آن است که اگر بى‏احترامى هم نباشد، آن را تطهير کنند.

٩٠٥ اگر حصير مسجد نجس شود، بنابر احتياط واجب بايد آن را آب بکشند. ولى چنانچه به واسطه آب کشيدن خراب مى‏شود و بريدن جاى نجس بهتر است، بايد آن را ببرند. و اگر کسى که نجس کرده ببرد، بايد خودش اصلاح کند.

٩٠٦ بردن عين نجس مانند خون در مسجد اگر بى‏احترامى به مسجد باشد حرام است. و همچنين بردن چيزى که نجس شده در صورتى که بى‏احترامى به مسجد باشد حرام است.

٩٠٧ اگر مسجد را براى روضه خوانى چادر بزنند و فرش کنند و سياهى بکوبند و اسباب چاى در آن ببرند، در صورتى که اين کارها به مسجد ضرر نرساند و مانع نماز خواندن نشود، اشکال ندارد.

٩٠٨ بنابر احتياط واجب مسجد را به طلا نبايد زينت نمايند. و همچنين نبايد صورت چيزهايى که مثل انسان و حيوان روح دارد در مسجد نقش کنند، و نقاشى چيزهايى که روح ندارد مثل گل و بوته، مکروه است.

٩٠٩ اگر مسجد خراب هم شود، نمى‏توانند آن را بفروشند يا داخل ملک و جاده نمايند.

٩١٠ فروختن در و پنجره و چيزهايى ديگر مسجد حرام است، و اگر مسجد خراب شود، بايد اينها را صرف تعمير همان مسجد کنند، و چنانچه به درد آن مسجد نخورد بايد در مسجد ديگر مصرف شود. ولى اگر به درد مسجدهاى ديگر هم نخورد مى‏توانند آن را بفروشند و پول آن را اگر ممکن است صرف تعمير همان مسجد و گرنه صرف تعمير مسجد ديگر نمايند.

٩١١ ساختن مسجد و تعمير مسجدى که نزديک به خرابى مى‏باشد مستحب است. و اگر مسجد طورى خراب شود که تعمير آن ممکن نباشد، مى‏توانند آن را خراب کنند و دوباره بسازند. بلکه مى‏توانند مسجدى را که خراب نشده براى احتياج مردم خراب کنند و بزرگتر بسازند.

٩١٢ تميز کردن مسجد و روشن کردن چراغ آن مستحب است. و کسى که مى‏خواهد مسجد برود، مستحب است‏خود را خوشبو کند و لباس پاکيزه و قيمتى بپوشد و ته کفش خود را وارسى کند که نجاستى به آن نباشد. و موقع داخل شدن به مسجد اول پاى راست و موقع بيرون آمدن اول پاى چپ را بگذارد. همچنين مستحب است از همه زودتر به مسجد آيد و از همه ديرتر از مسجد بيرون رود.

٩١٣ وقتى انسان وارد مسجد مى‏شود، مستحب است دو رکعت نماز به قصد تحيت و احترام مسجد بخواند، و اگر نماز واجب يا مستحب ديگرى هم بخواند کافى است.

٩١٤ خوابيدن در مسجد اگر انسان ناچار نباشد و صحبت کردن راجع به کارهاى دنيا و مشغول صنعت‏شدن و خواندن شعرى که نصيحت و مانند آن نباشد، مکروه است. و نيز مکروه است آب دهان و بينى و اخلاط سينه را در مسجد بيندازد، و گمشده‏اى را طلب کند و صداى خود را بلند کند، ولى بلند کردن صدا براى اذان مانعى ندارد.

٩١٥ راه دادن بچه و ديوانه به مسجد مکروه است. و کسى که پياز و سير و مانند اينها خورده که بوى دهانش مردم را اذيت ميکند، مکروه است به مسجد برود.

اذان و اقامه

٩١٦ براى مرد و زن مستحب است پيش از نمازهاى يوميه اذان و اقامه بگويند، ولى پيش از نماز عيد فطر و قربان مستحب است‏سه مرتبه بگويند:"الصلاة". و در نمازهاى واجب ديگر سه مرتبه الصلاة را به قصد رجاء بگويد.

٩١٧ مستحب است در روز اولى که بچه به دنيا مى‏آيد يا پيش از آنکه بندنافش بيفتد، در گوش راست او اذان و در گوش چپش اقامه بگويند.

٩١٨ اذان هيجده جمله است: "الله اکبر" چهار مرتبه، "اشهد ان لا اله الا الله،اشهد ان محمدا رسول الله، حى على الصلاه، حى على الفلاح، حى على خير العمل، الله اکبر، لا اله الا الله"، هر يک دو مرتبه. و اقامه هفده جمله است‏يعنى دو مرتبه"الله اکبر" از اول اذان، و يک مرتبه "لا اله الا الله" از آخر آن کم مى‏شود، و بعداز گفتن "حى على خير العمل" بايد دو مرتبه "قد قامت الصلاه" اضاضه نمود.

٩١٩ "اشهد ان عليا ولى الله" جزو اذان و اقامه نيست، ولى خوب است بعداز "اشهد ان محمدا رسول الله" به قصد قربت گفته شود.

ترجمه اذان و اقامه

"الله اکبر" يعنى خداى تعالى بزرگتر از آن است که او را وصف کنند."اشهد ان لا اله الا الله" يعنى شهادت مى‏دهم که غير خدايى که يکتا و بى‏همتا است، خداى ديگرى سزاوار پرستش نيست. "اشهد ان محمدا رسول الله" يعنى شهادت مى‏دهم که حضرت محمد بن عبد الله صلى الله عليه و آله و سلم، پيغمبر و فرستاده خدا است. "اشهد ان عليا امير المؤمنين ولى الله" يعنى شهادت مى‏دهم که حضرت على عليه الصلاة و السلام، امير المؤمنين و ولى خدا بر همه خلق است. "حى على الصلاه"يعنى بشتاب براى نماز. "حى على الفلاح" يعنى بشتاب براى رستگارى. "حى على خيرالعمل" يعنى بشتاب براى بهترين کارها که نماز است. "قد قامت الصلاه" يعنى به تحقيق نماز برپا شد. "لا اله الا الله" يعنى خدايى سزاوار پرستش نيست مگر خدايى که يکتا و بى‏همتا است.

٩٢٠ بين جمله‏هاى اذان و اقامه بايد خيلى فاصله نشود. و اگر بين آنها بيشتر از معمول فاصله بيندازد، بايد دوباره آن را از سر بگيرد.

٩٢١ اگر در اذان و اقامه صدا را در گلو بيندازد، چنانچه غنا شود يعنى به طور آوازه خوانى که در مجالس لهو و بازيگرى معمول است اذان و اقامه را بگويد حرام است، و اگر غنا نشود مکروه مى‏باشد.

٩٢٢ در پنج نماز اذان ساقط مى‏شود : اول: نماز عصر روز جمعه. دوم:نماز عصر روز عرفه که روز نهم ذى‏حجه است. سوم: نماز عشاى شب عيد قربان براى کسى که در مشعر الحرام باشد. چهارم: نماز عصر و عشاى زن مستحاضه. پنجم:نماز عصر و عشاى کسى که نمى‏تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى کند. و در اين پنج نماز در صورتى اذان ساقط مى‏شود که با نماز قبلى فاصله نشود، يا فاصله کمى بين آنها باشد، ولى فاصله شدن نافله و تعقيب ضرر ندارد.

٩٢٣ اگر براى نماز جماعتى اذان و اقامه گفته باشند، کسى که با آن جماعت نماز مى‏خواند، نبايد براى نماز خود اذان و اقامه بگويد.

٩٢٤ اگر براى خواندن نماز جماعت به مسجد رود و ببيند جماعت تمام شده،تا وقتى که صفها به هم نخورده و جمعيت متفرق نشده نمى‏تواند براى نماز خود اذان و اقامه بگويد، در صورتى که براى جماعت اذان و اقامه گفته شده باشد.

٩٢٥ در جايى که عده‏اى مشغول نماز جماعتند يا نماز آنان تازه تمام شده وصفها به هم نخورده است، اگر انسان بخواهد فرادى يا با جماعت ديگرى که برپا مى‏شود نماز بخواند، با سه شرط اذان و اقامه از او ساقط مى‏شود: اول: آنکه براى آن نماز اذان و اقامه گفته باشند. دوم: آنکه نماز جماعت باطل نباشد. سوم: آنکه نماز او و نماز جماعت در يک مکان باشد. پس اگر نماز جماعت داخل مسجد باشد و او بخواهد در بام مسجد نماز بخواند، مستحب است اذان و اقامه بگويد.

٩٢٦ اگر در شرط دوم از شرطهايى که در مساله پيش گفته شده شک کند يعنى شک کند که نماز جماعت صحيح بوده يا نه، اذان و اقامه از او ساقط است. ولى اگردر يکى از دو شرط ديگر شک کند، مستحب است اذان و اقامه بگويد.

٩٢٧ کسى که اذان و اقامه ديگرى را مى‏شنود، مستحب است هر قسمتى را که مى‏شنود بگويد. ولى در حکايت اقامه که از ديگرى بشنود از "حى على الصلاة" تا "حى على خير العمل" را به اميد ثواب بگويد.

٩٢٨ کسى که اذان و اقامه ديگرى را شنيده، چه با او گفته باشد يا نه، در صورتى که بين آن اذان و اقامه و نمازى که مى‏خواهد بخواند زياد فاصله نشده باشد،مى‏تواند براى نماز خود اذان و اقامه نگويد.

٩٢٩ اگر مرد اذان زن را با قصد لذت بشنود، اذان از او ساقط نمى‏شود. بلکه‏اگر قصد لذت هم نداشته باشد، ساقط شدن اذان اشکال دارد.

٩٣٠ اذان و اقامه نماز جماعت را بايد مرد بگويد، ولى در جماعت زنان اگر زن اذان و اقامه بگويد، کافى است.

٩٣١ اقامه بايد بعد از اذان گفته شود. و اگر قبل از اذان بگويند، صحيح نيست.

٩٣٢ اگر کلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلا "حى على الفلاح" را پيش از "حى على الصلاة" بگويد، بايد از جايى که ترتيب به هم خورده دوباره بگويد.

٩٣٣ بايد بين اذان و اقامه فاصله ندهد. و اگر بين آنها به قدرى فاصله دهد که اذانى را که گفته اذان اين اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان و اقامه را بگويد. و نيز اگر بين اذان و اقامه و نماز به قدرى فاصله دهد که اذان و اقامه آن نماز حساب نشود، مستحب است دوباره براى آن نماز اذان و اقامه بگويد.

٩٣٤ اذان و اقامه بايد به عربى صحيح گفته شود. پس اگر به عربى غلط بگويد يا به جاى حرفى حرف ديگر بگويد، يا مثلا ترجمه آنها را به فارسى بگويد، صحيح نيست.

٩٣٥ اذان و اقامه بايد بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود. و اگر عمدا يا از روى فراموشى پيش از وقت بگويد، باطل است.

٩٣٦ اگر پيش از گفتن اقامه شک کند که اذان گفته يا نه، بايد اذان را بگويد.ولى اگر مشغول اقامه شود و شک کند که اذان گفته يا نه، گفتن اذان لازم نيست.

٩٣٧ اگر در بين اذان يا اقامه پيش از آنکه قسمتى را بگويد شک کند که قسمت پيش از آن را گفته يا نه، بايد قسمتى را که در گفتن آن شک کرده بگويد.ولى اگر در حال گفتن قسمتى از اذان يا اقامه شک کند که آنچه پيش از آن است‏گفته يا نه، گفتن آن لازم نيست.

٩٣٨ مستحب است انسان در موقع گفتن اذان رو به قبله بايستد و با وضو يا غسل باشد و دستها را به گوش بگذارد و صدا را بلند نمايد و بکشد و بين جمله‏هاى اذان کمى فاصله دهد و بين آنها حرف نزند.

٩٣٩ مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد، و آن را از اذان آهسته‏تر بگويد، و جمله‏هاى آن را به هم نچسباند. ولى به اندازه‏اى که بين جمله‏هاى اذان فاصله مى‏دهد، بين جمله‏هاى اقامه فاصله ندهد.

٩٤٠ مستحب است بين اذان و اقامه يک قدم بردارد يا قدرى بنشيند يا سجده کند يا ذکر بگويد يا دعا بخواند يا قدرى ساکت باشد يا حرفى بزند يا دو رکعت نماز بخواند. ولى حرف زدن بين اذان و اقامه نماز صبح مستحب نيست، ولى نماز خواندن بين اذان و اقامه نماز مغرب را به اميد ثواب بياورد.

٩٤١ مستحب است کسى را که براى گفتن اذان معين مى‏کنند، عادل و وقت‏شناس و صدايش بلند باشد و اذان را در جاى بلند بگويد.

واجبات نماز

واجبات نماز يازده چيز است: اول: نيت. دوم: قيام يعنى ايستادن. سوم:تکبيرة الاحرام يعنى گفتن "الله اکبر" در اول نماز. چهارم: رکوع. پنجم: سجود. ششم:قرائت. هفتم: ذکر. هشتم: تشهد. نهم: سلام. دهم: ترتيب. يازدهم: موالات يعنى پى در پى بودن اجزاء نماز.

٩٤٢ بعضى از واجبات نماز رکن است، يعنى اگر انسان آنها را بجا نياورد يا در نماز اضافه کند، عمدا باشد يا اشتباها، نماز باطل مى‏شود. و بعضى ديگر رکن نيست، يعنى اگر عمدا کم يا زياد شود، نماز باطل مى‏شود. و چنانچه اشتباها کم يا زياد گردد، نماز باطل نمى‏شود. و رکن پنج چيز است: اول: نيت. دوم: تکبيرة الاحرام. سوم: قيام در موقع گفتن تکبيرة الاحرام، و قيام متصل به رکوع يعنى ايستادن پيش از رکوع. چهارم: رکوع. پنجم: دو سجده.

نيت

٩٤٣ انسان بايد نماز را به نيت قربت‏يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم به جا آورد و لازم نيست نيت را از قلب خود بگذراند يا مثلا به زبان بگويد که چهار رکعت نماز ظهر مى‏خوانم قربه الى الله.

٩٤٤ اگر در نماز ظهر يا در نماز عصر نيت کند که چهار رکعت نماز مى‏خوانم و معين نکند ظهر است‏يا عصر، نماز او باطل است. و نيز کسى که مثلا قضاى نماز ظهر بر او واجب است، اگر در وقت نماز ظهر بخواهد آن نماز قضا يا نماز ظهر را بخواند، بايد نمازى را که مى‏خواند در نيت معين کند.

٩٤٥ انسان بايد از اول تا آخر نماز به نيت‏خود باقى باشد. پس اگر در بين نماز به طورى غافل شود که اگر بپرسند چه مى‏کنى نداند چه بگويد، نمازش باطل است.

٩٤٦ انسان بايد فقط براى انجام امر خداوند عالم نماز بخواند. پس کسى که ريا کند يعنى براى نشان دادن به مردم نماز بخواند، نمازش باطل است، خواه فقط براى مردم باشد، يا خدا و مردم هر دو را در نظر بگيرد.

٩٤٧ اگر قسمتى از نماز را هم براى غير خدا بجا آورد نماز باطل است، چه آن قسمت واجب باشد مثل حمد و سوره، چه مستحب باشد مانند قنوت. بلکه اگر تمام نماز را براى خدا بجا آورد ولى براى نشان دادن به مردم در جاى مخصوصى مثل مسجد، يا در وقت مخصوصى مثل اول وقت، يا به طرز مخصوصى مثلا با جماعت بخاند، نمازش باطل است.

تکبيرة الاحرام

٩٤٨ گفتن "الله اکبر" در اول هر نماز، واجب و رکن است و بايد حروف"الله" و حروف "اکبر" و دو کلمه "الله" و "اکبر" را پشت‏سر هم بگويد. و نيز بايد اين دو کلمه به عربى صحيح گفته شود، و اگر به عربى غلط بگويد يا مثلا ترجمه آن را به فارسى بگويد صحيح نيست.

٩٤٩ احتياط واجب آن است که تکبيرة الاحرام نماز را به چيزى که پيش ازآن مى‏خواند مثلا به اقامه يا به دعايى که پيش از تکبير مى‏خواند، نچسباند.

٩٥٠ اگر انسان بخواهد "الله اکبر" را به چيزى که بعد از آن مى‏خواند مثلا به"بسم الله الرحمن الرحيم" بچسباند، بايد ر اکبر را پيش بدهد.

٩٥١ موقع گفتن تکبيرة الاحرام بايد بدن آرام باشد، و اگر عمدا در حالى که بدنش حرکت دارد تکبيرة الاحرام را بگويد، باطل است. و چنانچه سهوا حرکت کند، بنابر احتياط واجب بايد اول عملى که نماز را باطل مى‏کند انجام دهد و دوباره تکبير بگويد.

٩٥٢ تکبير و حمد و سوره و ذکر و دعا را بايد طورى بخواند که خودش بشنود.و اگر به واسطه سنگينى يا کرى گوش يا سر و صداى زياد نمى‏شنود، بايد طورى بگويد که اگر مانعى نباشد بشنود.

٩٥٣ کسى که لال است‏يا زبان او مرضى دارد که نمى‏تواند "الله اکبر" را درست بگويد، بايد به هر طور که مى‏تواند بگويد. و اگر هيچ نمى‏تواند بگويد، بايد در قلب خود بگذارند و براى تکبير اشاره کند، و زبانش را هم اگر مى‏تواند حرکت دهد.

٩٥٤ مستحب است بعد از تکبيرة الاحرام بگويد: "يا محسن قد اتاک المسيى‏ء و قد امرت المحسن ان يتجاوز عن المسيى‏ء انت المحسن و انا المسيى‏ء بحق محمد و آل محمد صل على محمد و آل محمد و تجاوز عن قبيح ما تعلم منى"، يعنى اى خدايى که به بندگان احسان مى‏کنى، بنده گنهکار به در خانه تو آمده و تو امر کرده‏اى که نيکوکار از گنهکار بگذرد، تو نيکوکارى و من گناهکار، به حق محمد و آل محمد صلى الله عليه و آله و سلم رحمت‏خود را بر محمد و آل محمد بفرست و از بديهايى که مى‏دانى از من سر زده بگذر.

٩٥٥ مستحب است موقع گفتن تکبير اول نماز و تکبيرهاى بين نماز، دستها را تا مقابل گوشها بالا ببرد.

٩٥٦ اگر شک کند که تکبيرة الاحرام را گفته يا نه، چنانچه مشغول خواندن چيزى شده به شک خود اعتنا نکند. و اگر چيزى نخوانده، بايد تکبير را بگويد.

٩٥٧ اگر بعد از گفتن تکبيرة الاحرام شک کند که آن را صحيح گفته يا نه، بايد به شک خود اعتنا نکند.

قيام (ايستادن)

٩٥٨ قيام در موقع گفتن تکبيرة الاحرام و قيام پيش از رکوع که آن را قيام متصل به رکوع مى‏گويند رکن است. ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و قيام بعد از رکوع، رکن نيست و اگر کسى آن را از روى فراموشى ترک کند، نمازش صحيح است.

٩٥٩ واجب است پيش از گفتن تکبير و بعد از آن مقدارى بايستد تا يقين کند که‏در حال ايستادن تکبير گفته است.

٩٦٠ اگر رکوع را فراموش کند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد که رکوع نکرده، بايد بايستد و به رکوع رود. و اگر بدون اين که بايستد به حال خميدگى به رکوع برگردد، چون قيام متصل به رکوع را بجا نياورده، نماز او باطل است.

٩٦١ موقعى که ايستاده است بايد بدن را حرکت ندهد و به طرفى خم نشود وبه جايى تکيه نکند. ولى اگر از روى ناچارى باشد، يا در حال خم شدن براى رکوع پاها را حرکت دهد، اشکال ندارد.

٩٦٢ اگر موقعى که ايستاده از روى فراموشى بدن را حرکت دهد يا به طرفى خم شود يا به جايى تکيه کند اشکال ندارد. ولى در قيام موقع گفتن تکبيرة الاحرام و قيام متصل به رکوع اگر از روى فراموشى هم باشد، بنابر احتياط واجب بايد نماز را تمام کند و دوباره بخواند.

٩٦٣ بايد در موقع ايستادن هر دو پا روى زمين باشد. ولى لازم نيست‏سنگينى بدن روى هر دو پا باشد، و اگر روى يک پا هم باشد اشکال ندارد.

٩٦٤ کسى که مى‏تواند درست بايستد، اگر پاها را خيلى گشاد بگذارد که به حال ايستادن معمولى نباشد، نمازش باطل است.

٩٦٥ موقعى که انسان در نماز مى‏خواهد کمى جلو يا عقب رود يا کمى بدن را به طرف است‏يا چپ حرکت دهد، بايد چيزى نگويد، ولى "بحول الله و قوته اقوم و اقعد" را بايد در حال برخاستن بگويد، و در موقع گفتن ذکرهاى واجب هم بدن بايد بى‏حرکت باشد. بلکه احتياط واجب آن است که در موقع گفتن ذکرهاى مستحبى نماز، بايد بدنش آرام باشد.

٩٦٦ اگر در حال حرکت بدن ذکر بگويد، مثلا موقع رفتن به رکوع يا رفتن به سجده تکبير بگويد، چنانچه آن را به قصد ذکرى که در نماز دستور داده‏اند بگويد، بايد احتياطا نماز را دوباره بخواند. و اگر به اين قصد نگويد بلکه بخواهد ذکرى گفته باشد، نماز صحيح است.

٩٦٧ حرکت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد اشکال ندارد، اگر چه احتياط مستحب آن است که آنها را هم حرکت ندهد.

٩٦٨ اگر موقع خواندن حمد و سوره يا خواندن تسبيحات بى‏اختيار به قدرى حرکت کند که از حال آرام بودن بدن خارج شود، احتياط واجب آن است که بعد از آرام گرفتن بدن، آنچه را در حال حرکت‏خوانده دوباره بخواند.

٩٦٩ اگر در بين نماز از ايستادن عاجز شود بايد بنشيند، و اگر از نشستن هم عاجز شود بايد بخوابد، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند.

٩٧٠ تا انسان مى‏تواند ايستاده نماز بخواند، نبايد بنشيند. مثلا کسى که در موقع ايستادن بدنش حرکت مى‏کند يا مجبور است به چيزى تکيه دهد يا بدنش را کج کند يا خم شود يا پاها را بيشتر از معمول گشاد بگذارد، بايد به هر طور که مى‏تواند ايستاده نماز بخواند. ولى اگر به هيچ قسم حتى مثل حال رکوع هم نتواند بايستد، بايد راست بنشيند و نشسته نماز بخواند.

٩٧١ تا انسان مى‏تواند بنشيند، نبايد خوابيده نماز بخواند. و اگر نتواند راست بنشيند بايد هر طور که مى‏تواند بنشيند، و اگر به هيچ قسم نمى‏تواند بنشيند بايد به طورى که در احکام قبله گفته شد به پهلوى راست بخوابد، و اگر نمى‏تواند به پهلوى چپ، و اگر آن هم ممکن نيست به پشت بخوابد به طورى که کف پاهاى او رو به قبله باشد.

٩٧٢ کسى که نشسته نماز مى‏خواند، اگر بعد از خواندن حمد و سوره بتواند بايستد و رکوع را ايستاده بجا آورد، بايد بايستد و از حال ايستاده به رکوع رود. و اگرنتواند، بايد رکوع را هم نشسته بجا آورد.

٩٧٣ کسى که خوابيده نماز مى‏خواند، اگر در بين نماز بتواند بنشيند، بايد مقدارى را که مى‏تواند نشسته بخواند. و نيز اگر مى‏تواند بايستد، بايد مقدارى را که مى‏تواند ايستاده بخواند، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند.

٩٧٤ کسى که نشسته نماز مى‏خواند، اگر در بين نماز بتواند بايستد بايد مقدارى را که مى‏تواند ايستاده بخواند، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند.

٩٧٥ کسى که مى‏تواند بايستد، اگر بترسد که به واسطه ايستادن مريض شود يا ضررى به او برسد، مى‏تواند نشسته نماز بخواند. و اگر از نشستن هم بترسد، مى‏تواند خوابيده نماز بخواند.

٩٧٦ اگر انسان احتمال بدهد که تا آخر وقت بتواند ايستاده نماز بخواند، مى‏تواند اول وقت نماز بخواند، اگر چه احتياط آن است که نماز را تاخير بيندازد.

٩٧٧ مستحب است در حال ايستادن بدن را راست نگهدارد، شانه‏ها را پايين بيندازد، دستها را روى رانها بگذارد، انگشتها را به هم بچسباند، جاى سجده را نگاه کند، سنگينى بدن را به طور مساوى روى دو پا بيندازد، با خضوع و خشوع باشد، پاها را پس و پيش نگذارد، اگر مرد است پاها را از سه انگشت باز تا يک وجب فاصله دهد، و اگر زن است پاها را به هم بچسباند.

قرائت

٩٧٨ در رکعت اول و دوم نمازهاى واجب يوميه انسان بايد اول حمد و بعد از آن يک سوره تمام بخواند.

٩٧٩ اگر وقت نماز تنگ باشد يا انسان ناچار شود که سوره را نخواند، مثلا بترسد که اگر سوره را بخواند دزد يا درنده يا چيز ديگرى به او صدمه بزند، نبايد سوره را بخواند. و اگر در کارى عجله داشته باشد، مى‏تواند سوره را نخواند.

٩٨٠ اگر عمدا سوره را پيش از حمد بخواند، نمازش باطل است. و اگر اشتباها سوره را پيش از حمد بخواند و در بين آن يادش بيايد، بايد سوره را رها کند و بعد از خواندن حمد سوره را از اول بخواند.

٩٨١ اگر حمد و سوره يا يکى از آنها را فراموش کند و بعد از رسيدن به رکوع بفهمد، نمازش صحيح است.

٩٨٢ اگر پيش از آنکه براى رکوع خم شود، بفهمد که حمد و سوره را نخوانده بايد بخواند، و اگر بفهمد سوره را نخوانده بايد فقط سوره را بخواند. ولى اگر بفهمد حمد تنها را نخوانده، بايد اول حمد و بعد از آن دوباره سوره را بخواند. و نيز اگر خم شود و پيش از آنکه به رکوع برسد بفهمد حمد و سوره يا سوره تنها يا حمد تنها را نخوانده، بايد بايستد و به همين دستور عمل نمايد.

٩٨٣ اگر در نماز يکى از چهار سوره‏اى را که آيه سجده دارد و در مساله گفته شد عمدا بخواند، نمازش باطل است.

٩٨٤ اگر اشتباها مشغول خواندن سوره‏اى شود که سجده واجب دارد، چنانچه پيش از رسيدن به آيه سجده بفهمد، بايد آن سوره را رها کند و سوره ديگر بخواند. و اگر بعد از خواندن آيه سجده بفهمد، بايد در بين نماز با اشاره سجده آن را بجا آورد و به همان سوره که خوانده اکتفا نمايد.

٩٨٥ اگر در نماز آيه سجده را بشنود و به اشاره سجده کند، نمازش صحيح است.

٩٨٦ در نماز مستحبى خواندن سوره لازم نيست، اگر چه آن نماز به واسطه نذر کردن واجب شده باشد. ولى در بعضى از نمازهاى مستحبى مثل نماز وحشت که سوره مخصوصى دارد، اگر بخواهد به دستور آن نماز رفتار کرده باشد، بايد همان سوره را بخواند.

٩٨٧ در نماز جمعه و در نماز ظهر روز جمعه، مستحب است در رکعت اول بعد از"حمد" سوره " جمعه"، و در رکعت دوم بعد از "حمد" سوره "منافقين" بخواند. واگر مشغول يکى از اينها شود، بنابر احتياط واجب نمى‏تواند آن را رها کند و سوره ديگر بخواند.

٩٨٨ اگر بعد از حمد مشغول خواندن سوره "قل هو الله احد" يا سوره "قل يا ايها الکافرون" شود، نمى‏تواند آن را رها کند و سوره ديگر بخواند. ولى در نماز جمعه و نماز ظهر روز جمعه اگر از روى فراموشى به جاى سوره "جمعه" و "منافقين" يکى از اين دو سوره را بخواند، تا به نصف نرسيده مى‏تواند آن را رها کند و سوره"جمعه" و "منافقين" را بخواند.

٩٨٩ اگر در نماز جمعه يا نماز ظهر روز جمعه عمدا سوره "قل هو الله احد"يا سوره "قل يا ايها الکافرون" بخواند، اگر چه به نصف نرسيده باشد، بنابر احتياط واجب نمى‏تواند رها کند و سوره "جمعه" و "منافقين" را بخواند.

٩٩٠ اگر در نماز غير سوره "قل هو الله احد" و "قل يا ايها الکافرون" سوره ديگرى بخواند، تا به نصف نرسيده مى‏تواند رها کند و سوره ديگر بخواند.

٩٩١ اگر مقدارى از سوره را فراموش کند يا از روى ناچارى مثلا به واسطه تنگى وقت‏يا جهت ديگر نشود آن را تمام نمايد، مى‏تواند آن سوره را رها کند و سوره ديگر بخواند، اگر چه از نصف گذشته باشد يا سوره‏اى را که مى‏خوانده "قل هو الله احد" يا "قل يا ايها الکافرون" باشد.

٩٩٢ بر مرد واجب است‏حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشا را بلند بخواند. و بر مرد و زن واجب است‏حمد و سوره نماز ظهر و عصر را آهسته بخوانند.

٩٩٣ مرد بايد در نماز صبح و مغرب و عشا مواظب باشد که تمام کلمات حمد و سوره حتى حرف آخر آنها را بلند بخواند.

٩٩٤ زن مى‏تواند حمد و سوره نماز صبح و مغرب و عشا را بلند يا آهسته بخواند.ولى اگر نامحرم صدايش را بشنود، بنابر احتياط واجب بايد آهسته بخواند.

٩٩٥ اگر در جايى که بايد نماز را بلند بخواند عمدا آهسته بخواند، يا در جايى که بايد آهسته خواند عمدا بلند بخواند، نمازش باطل است. ولى اگر از روى فراموشى يا ندانستن مساله باشد، صحيح است. و اگر در بين خواندن حمد و سوره هم بفهمد اشتباه کرده، لازم نيست مقدارى را که خوانده دوباره بخواند.

٩٩٦ اگر کسى در خواندن حمد و سوره بيشتر از معمول صدايش را بلند کند، مثل آنکه آنها را با فرياد بخواند، نمازش باطل است.

٩٩٧ انسان بايد نماز را ياد بگيرد که غلط نخواند. و کسى که به هيچ قسم نمى‏تواند صحيح آن را ياد بگيرد، بايد هر طور که مى‏تواند بخواند، و احتياط مستحب آن است که نماز را به جماعت بجا آورد.

٩٩٨ کسى که حمد و سوره و چيزهاى ديگر نماز را به خوبى نمى‏داند و مى‏تواند ياد بگيرد، چنانچه وقت نماز وسعت دارد، بايد ياد بگيرد و اگر وقت تنگ است، بنابر احتياط واجب در صورتى که ممکن باشد بايد نمازش را به جماعت بخواند.

٩٩٩ احتياط واجب آن است که براى ياد دادن واجبات نماز مزد نگيرد، ولى براى مستحبات آن اشکال ندارد.

١٠٠٠ اگر يکى از کلمات حمد يا سوره را نداند، يا عمدا آن را نگويد، يا بجاى حرفى، حرف ديگر بگويد مثلا به جاى ض،ظ بگويد، يا جايى که بايد بدون زير و زبر خوانده شود زير و زبر بدهد، يا تشديد را نگويد، نماز او باطل است.

١٠٠١ اگر انسان کلمه‏اى را صحيح بداند و در نماز همانطور بخواند و بعد بفهمد غلط خوانده لازم نيست دوباره نماز را بخواند و يا اگر وقت گذشته قضا نمايد.

١٠٠٢ اگر زير و زبر کلمه‏اى را نداند بايد ياد بگيرد، ولى اگر کلمه‏اى را که وقف کردن آخر آن جايز است هميشه وقف کند ياد گرفتن زير و زبر آن لازم نيست و نيز اگر نداند مثلا کلمه‏اى به س است‏يا به ص بايد ياد بگيرد و چنانچه دو جور يا بيشتر بخواند، مثل آن که در "اهدنا الصراط المستقيم"، "مستقيم"را يک مرتبه با "سين" و يک مرتبه با "صاد" بخواند نمازش باطل است، مگر آنکه هر دو جور قرائت‏شده باشد و به اميد رسيدن به واقع بخواند.

١٠٠٣ اگر در کلمه‏اى "واو" باشد و حرف قبل از "واو" در آن کلمه پيش داشته باشد و حرف بعد از "واو" در آن کلمه همزه ء باشد مثل کلمه "سوء" بهتر است آن "واو" را مد بدهد، يعنى آن را بکشد و همچنين اگر در کلمه‏اى "الف"باشد و حرف قبل از "الف" در آن کلمه زبر داشته باشد و حرف بعد از "الف" در آن کلمه همزه باشد مثل "جاء"، بهتر است "الف" آن را بکشد و نيز اگر در کلمه‏اى ى باشد و حرف پيش از ى در آن کلمه زير داشته باشد و حرف بعد از ى‏در آن کلمه همزه باشد مثل "جى‏ء"، بهتر آن است ى را با مد بخواند و اگر بعداز اين "واو" و "الف" و ى بجاى همزه ء حرفى باشد که ساکن است، يعنى زير و زبر و پيش ندارد باز هم بهتر آن است اين سه حرف را با مد بخواند، مثلا در"و لا الضالين" که بعد از "الف" حرف "لام" ساکن است ، بهتر آن است "الف" آن را با مد بخواند.

١٠٠٤ احتياط مستحب آن است که در نماز، وقف به حرکت و وصل به سکون ننمايد. و معنى وقف به حرکت آن است که زير يا زبر يا پيش آخر کلمه‏اى را بگويدو بين آن کلمه و کلمه بعدش فاصله دهد. مثلا بگويد "الرحمن الرحيم" و ميم "الرحيم"را زير بدهد و بعد قدرى فاصله دهد و بگويد: "مالک يوم الدين". و معنى وصل به سکون آن است که زير يا زبر يا پيش کلمه‏اى را نگويد و آن کلمه را به کلمه بعد بچسباند، مثل آنکه بگويد : "الرحمن الرحيم" و ميم "الرحيم" را زير ندهد و فورا"مالک يوم الدين" را بگويد.

١٠٠٥ در رکعت‏سوم و چهارم نماز مى‏تواند فقط يک حمد بخواند يا سه مرتبه تسبيحات اربعه بگويد، يعنى سه مرتبه بگويد: "سبحان الله و الحمد لله و لا اله الا الله و الله اکبر"، و اگر يک مرتبه هم تسبيحات اربعه را بگويد کافى است. و مى‏تواند در يک رکعت‏حمد، و در رکعت ديگر تسبيحات بگويد، و بهتر است در هر دو رکعت تسبيحات بخواند.

١٠٠٦ در تنگى وقت بايد تسبيحات اربعه را يک مرتبه بگويد.

١٠٠٧ بر مرد و زن واجب است که در رکعت‏سوم و چهارم نماز، حمد يا تسبيحات را آهسته بخوانند.

١٠٠٨ اگر در رکعت‏سوم و چهارم حمد بخواند، بنابر احتياط واجب بايد "بسم الله" آن را هم آهسته بگويد.

١٠٠٩ کسى که نمى‏تواند تسبيحات را ياد بگيرد يا درست بخواند، بايد در رکعت‏سوم و چهارم حمد بخواند.

١٠١٠ اگر در دو رکعت اول نماز به خيال اين که دو رکعت آخر است تسبيحات بگويد، چنانچه پيش از رکوع بفهمد، بايد حمد و سوره را بخواند و اگر در رکوع يا بعد از رکوع بفهمد، نمازش صحيح است.

١٠١١ اگر در دو رکعت آخر نماز به خيال اينکه در دو رکعت اول است‏حمد بخواند، يا در دو رکعت اول نماز با اينکه گمان مى‏کرده در دو رکعت آخر است‏حمد بخواند، چه پيش از رکوع بفهمد چه بعد از آن، نمازش صحيح است.

١٠١٢ اگر در رکعت‏سوم يا چهارم مى‏خواست‏حمد بخواند تسبيحات به زبانش آمد يا مى‏خواست تسبيحات بخواند حمد به زبانش آمد بايد آن را رها کند و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند ولى اگر عادتش خواندن چيزى بوده که به زبانش آمده و در خزانه قلبش آن را قصد داشته مى‏تواند همان را تمام کند و نمازش صحيح است.

١٠١٣ کسى که عادت دارد در رکعت‏سوم و چهارم تسبيحات بخواند اگر بدون قصد مشغول خواندن حمد شود بايد آن را رها کند و دوباره حمد يا تسبيحات را بخواند.

١٠١٤ در رکعت‏سوم و چهارم مستحب است بعد از تسبيحات استغفار کند، مثلا بگويد: " استغفر الله ربى و اتوب اليه" يا بگويد: "اللهم اغفر لى". و اگر به گمان آنکه حمد يا تسبيحات را گفته، مشغول گفتن استغفار شود و شک کند که حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد به شک خود اعتنا ننمايد. ولى اگر نمازگزار پيش از خم شدن براى رکوع در حالى که مشغول گفتن استغفار نيست، شک کند که حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد حمد يا تسبيحات را بخواند.

١٠١٥ اگر در رکوع رکعت‏سوم يا چهارم يا در حال رفتن به رکوع شک کند که حمد يا تسبيحات را خوانده يا نه، بايد به شک خود اعتنا نکند.

١٠١٦ هرگاه شک کند که آيه يا کلمه‏اى را درست گفته يا نه، اگر به‏چيزى که بعد از آن است مشغول نشده، بايد آن آيه يا کلمه را به طور صحيح بگويد. واگر به چيزى که بعد از آن است مشغول شده، چنانچه آن چيز رکن باشد مثل آنکه در رکوع شک کند که فلان کلمه از سوره را درست گفته يا نه، بايد به شک خود اعتنا نکند. و اگر رکن نباشد، مثلا موقع گفتن "الله الصمد" شک کند که "قل هو الله احد"را درست گفته يا نه، باز هم مى‏تواند به شک خود اعتنا نکند. ولى اگر احتياطا آن آيه يا کلمه را به طور صحيح بگويد، اشکال ندارد. و اگر چند مرتبه هم شک کند،مى‏تواند چند بار بگويد. اما اگر به وسواس برسد و باز هم بگويد، بنابر احتياط واجب بايد نمازش را دوباره بخواند.

١٠١٧ مستحب است در رکعت اول پيش از خواندن حمد بگويد: "اعوذ بالله من الشيطان الرجيم" و در رکعت اول و دوم نماز ظهر و عصر "بسم الله" را بلند بگويد و حمد و سوره را شمرده بخواند و در آخر هر آيه وقف کند، يعنى آن آيه را به آيه بعد نچسباند، و در حال خواندن حمد و سوره به معناى آيه توجه داشته و اگر فرادى مى‏خواند بعد از آنکه حمد خودش تمام شد بگويد: "الحمد لله رب العالمين". بعد از خواندن سوره "قل هو الله احد" يک يا دو يا سه مرتبه "کذلک الله ربى" يا سه مرتبه"کذلک الله ربنا" بگويد، بعد از خواندن سوره کمى صبر کند و بعد تکبير پيش از رکوع را بگويد يا قنوت را بخواند.

١٠١٨ مستحب است در تمام نمازها در رکعت اول سوره "انا انزلناه" و در رکعت دوم سوره "قل هو الله احد" را بخواند.

١٠١٩ مکروه است انسان در تمام نمازهاى يک شبانه روز سوره "قل هو الله احد" را نخواند.

١٠٢٠ خواندن سوره "قل هو الله احد" به يک نفس مکروه است.

١٠٢١ سوره‏اى را که در رکعت اول خوانده، مکروه است در رکعت دوم بخواند،ولى اگر سوره " قل هو الله احد" را در هر دو رکعت بخواند مکروه نيست.

رکوع

١٠٢٢ در هر رکعت بعد از قرائت بايد به اندازه‏اى خم شود که بتواند دست را به زانو بگذارد، و اين عمل را رکوع مى‏گويند.

١٠٢٣ اگر به اندازه رکوع خم شود ولى دستها را به زانو نگذارد اشکال ندارد.

١٠٢٤ هرگاه رکوع را بطور غير معمول بجا آورد، مثلا به چپ يا راست‏خم شود،اگر چه دستهاى او به زانو برسد صحيح نيست.

١٠٢٥ خم شدن بايد به قصد رکوع باشد، پس اگر به قصد کار ديگرى مثلا براى کشتن جانور خم شود، نمى‏تواند آن را رکوع حساب کند بلکه بايد بايستد و دوباره براى رکوع خم شود، و به واسطه اين عمل، رکن زياد نشده و نماز باطل نمى‏شود.

١٠٢٦ کسى که دست‏يا زانوى او با دست و زانوى ديگران فرق دارد، مثلا دستش خيلى بلند است که اگر کمى خم شود به زانو مى‏رسد يا زانوى او پايين‏تر از مردم ديگر است که بايد خيلى خم شود تا دستش به زانو برسد بايد به انداره معمول خم شود.

١٠٢٧ کسى که نشسته رکوع مى‏کند بايد به قدرى خم شود که صورتش مقابل زانوها برسد، و بهتر است به قدرى خم شود که صورت نزديک جاى سجده برسد.

١٠٢٨ انسان هر ذکرى در رکوع بگويد کافى است ولى احتياط واجب آن است که به قدر سه مرتبه "سبحان الله" يا يک مرتبه "سبحان ربى العظيم و بحمده"کمتر نباشد.

١٠٢٩ ذکر رکوع بايد دنبال هم و به عربى صحيح گفته شود و مستحب است آن را سه يا پنچ يا هفت مرتبه بلکه بيشتر بگويند.

١٠٣٠ در رکوع بايد به مقدار ذکر واجب، بدن آرام باشد و در ذکر مستحب هم اگر آن را به قصد ذکرى که براى رکوع دستور داده‏اند بگويد بنابر احتياط واجب، آرام بودن بدن لازم است.

١٠٣١ اگر موقعى که ذکر واجب رکوع را مى‏گويد، بى‏اختيار به قدرى حرکت کند که از حال آرام بودن بدن خارج شود بايد بعد از آرام گرفتن بدن بنابر احتياط واجب دوباره ذکر را بگويد ولى اگر کمى حرکت کند که از حال آرام بودن بدن خارج نشود، يا انگشتان را حرکت دهد اشکال ندارد.

١٠٣٢ اگر پيش از آن که به مقدار رکوع خم شود و بدن آرام گيرد عمدا ذکر رکوع را بگويد نمازش باطل است.

١٠٣٣ اگر پيش از تمام شدن ذکر واجب، عمدا سر از رکوع بردارد نمازش باطل است، و اگر سهوا سر بردارد چنانچه پيش از آنکه از حال رکوع خارج شود، يادش بيايد که ذکر رکوع را تمام نکرده، بايد در حال آرامى بدن دوباره ذکر را بگويد،و اگر بعد از آنکه از حال رکوع خارج شد، يادش بيايد، نماز او صحيح است.

١٠٣٤ اگر نتواند به مقدار ذکر در رکوع بماند در صورتى که بتواند پيش ازآنکه از حد رکوع بيرون رود ذکر را بگويد، بايد در آن حال تمام کند. و اگرنتواند، در حال برخاستن ذکر را به قصد رجاء بگويد.

١٠٣٥ اگر به واسطه مرض و مانند آن در رکوع آرام نگيرد نماز صحيح است، ولى بايد پيش از آنکه از حال رکوع خارج شود، ذکر واجب يعنى "سبحان ربى العظيم و بحمده" يا سه مرتبه " سبحان الله" را بگويد.

١٠٣٦ هرگاه نتواند به اندازه رکوع خم شود بايد به چيزى تکيه دهد و رکوع کند و اگر موقعى هم که تکيه داده نتواند به طور معمول رکوع کند بايد به هر اندازه مى‏تواند خم شود و اگر هيچ نتواند خم شود بايد موقع رکوع بنشيند و نشسته رکوع کند، و احتياط مستحب آن است که نماز ديگرى هم بخواند و براى رکوع آن با سر اشاره نمايد.

١٠٣٧ کسى که مى‏تواند ايستاره نماز بخواند اگر در حال ايستاده يا نشسته نتواند رکوع کند بايد ايستاده نماز بخواند و براى رکوع با سر اشاره کند، و اگرنتواند اشاره کند بايد به نيت رکوع چشمها را هم بگذارد و ذکر آن را بگويد وبه نيت برخاستن از رکوع چشمها را باز کند. و اگر از اين هم عاجز است بايد در قلب نيت رکوع کند و ذکر آن را بگويد.

١٠٣٨ کسى که نمى‏تواند ايستاده يا نشسته رکوع کند و براى رکوع فقط مى‏تواند در حالى که نشسته است کمى خم شود يا در حالى که ايستاده است با سر اشاره کند بايد ايستاده نماز بخواند و براى رکوع با سر اشاره نمايد و احتياط مستحب آن است که نماز ديگرى هم بخواند و موقع رکوع آن بنشيند و هر قدر مى‏تواند براى رکوع خم شود.

١٠٣٩ اگر بعد از رسيدن به حد رکوع و آرام گرفتن بدن سر بردارد و دو مرتبه به قصد رکوع به اندازه رکوع خم شود نمازش باطل است، و نيز اگر بعداز آنکه به اندازه رکوع خم شد و بدنش آرام گرفت به قصد رکوع به قدرى خم شود که از اندازه رکوع بگذرد و دوباره به رکوع برگردد بنابر احتياط واجب نمازش باطل است و بهتر آن است که نماز را تمام کند و از سر بخواند.

١٠٤٠ بعد از تمام شدن ذکر رکوع بايد راست بايستد و بعد از آنکه بدن آرام گرفت به سجده رود، و اگر عمدا پيش از ايستادن يا پيش از آرام گرفتن بدن به سجده رود نمازش باطل است.

١٠٤١ اگر رکوع را فراموش کند و پيش از آنکه به سجده برسد يادش بيايد بايد بايستد بعد به رکوع رود و چنانچه به حالت‏خميدگى به رکوع برگردد نمازش باطل است.

١٠٤٢ اگر بعد از آنکه پيشانى به زمين برسد يادش بيايد که رکوع نکرده، بنابر احتياط واجب بايد بايستد و رکوع را بجا آورد، و نماز را تمام کند و دوباره بخواند.

١٠٤٣ مستحب است پيش از رفتن به رکوع در حالى که راست ايستاده تکبير بگويدو در رکوع زانوها را به عقب دهد و پشت را صاف نگه دارد و گردن را بکشد و مساوى پشت نگه دارد و بين دو قدم را نگاه کند و پيش از ذکر يا بعد از آن صلوات بفرستد و بعد از آنکه از رکوع برخاست و راست ايستاد، در حال آرامى بدن بگويد: "سمع الله لمن حمده".

١٠٤٤ مستحب است در رکوع زنها دست را از زانو بالاتر بگذارند و زانوها را به عقب ندهند.

 

 
 Copyright © 2003-2022 - AVINY.COM - All Rights Reserved