سیاسی/شبهه75

می‌گویند: تظاهراتی چون 22 بهمن، یک مراسم حکومتی است که در کشورهای نسبتاً آزاد غربی دیده نمی‌شود؟

خدا را شکر می‌کنیم که حتی ضد انقلاب به واسطه و برکت همین انقلاب اسلامی رشد فرهنگی و سیاسی یافته است. در گذشته اتهاماتشان متفاوت بود. در دهه‌ی اول می‌گفتند: نظام در ابتدای تظاهرات به مردم ساندویچی می‌دهد که داخل آن یک اسکناس هزار تومانی است! در دهه‌ی دوم می‌گفتند: مردم به خاطر ساندیس یا کیک مجانی شرکت می‌کنند. اما خدا را شکر بالاخره پس از گذشت 33 سال و مشاهده‌ی بیش از 70 تظاهرات مردمی (مثل 22 بهمن، تظاهرات قدس، 9 دی و ...)، که کمی با سیاست آشنا شده و از اصطلاحات سیاسی استفاده می‌کنند و می‌گویند: «مراسم حکومتی» یا حتی «کارناوال حکومتی».

بدیهی است در برهه‌ای که نه تنها ملت‌های مسلمان، بلکه ملل غرب نیز آرام آرام از خواب هیپنونیزمی حکومتی بیدار می‌شوند و مخالفت خود را با حکومت‌های دیکتاتوری مدرن و مدعی دموکراسی اعلام می‌کنند و به رغم ضرب و شتم‌ها، بازداشت‌ها و حتی ربایش‌ها و محرومیت از حقوق شخصی و اجتماعی به تظاهرات‌های خود ادامه می‌دهند، تظاهرات ملت ایران در اعلام بقا و حمایت خود از نظام جمهوری اسلامی ایران، بیش از پیش موجب حقد، عقده، نگرانی و عصبیت غربی‌ها و عمال قلم به دست داخلی آنها می‌گردد. به ویژه وقتی با چشم مشاهده می‌کنند که باز یک سال تلاش گسترده‌ی آنها با صرف هزینه‌های کلان در «جنگ روانی» یا «جنگ نرم» علیه جمهوری اسلامی ایران، نه تنها به نتایج مطلوب نزدیک هم نشده، بلکه کاملاً معکوس نتیجه داده است.

همگان می‌دانند که مراسم، کارناوال یا هرگونه همایش و نمایش حکومتی، با حضور نظامیان و رژه‌ها و نمایش‌های آنان در یک شهر برگزار می‌گردد و نه با حضور ده‌ها میلیون از مردم و در نزدیک به هزار شهر و چند هزار روستا. مضافاً بر این که «حکومتی» خواندن راهپیمایی‌های عظیمی چون 22 بهمن، بیشتر به ضرر و علیه مخالفان این نظام، کشور و مردم است. چرا که نشان می‌دهد در این کشور مردم هم‌هدف، هم‌دل، هم‌سنگر، همراه و حامی نظام و حکومتشان هستند و هم چنین حکومت از مردم جدا نیست. به این می‌گویند: «حکومت مردمی»، همان چیزی که آنها ادعایش را دارند، اما هیچ گاه نسبت به تحقق آن حتی اقدام هم نکردند.

البته در کشورهای به قول آنها «نسبتاً آزاد غربی» که پیش‌تر آنها را سمبل دموکراسی می‌خواندند و اکنون فضاحت دیکتاتوری آنها به قدری علنی شده که حتی طرفدارانشان آنها را «نسبتاً آزاد» می‌خوانند نیز کارناوال‌های بسیاری وجود دارد. مانند کارناوال پرتاب گوجه‌فرنگی یا هندوانه به یک دیگر – کارناوال آب‌پاشی یا رنگ‌پاشی به یک دیگر – کارناوال هم جنس‌بازی و ...، اما شکی نیست که هیچ‌گاه تظاهراتی مردمی، آن هم با حضور گسترده‌ی مردم در حمایت از حکومت‌شان صورت نمی‌پذیرد، چرا که اولاً مردم به هیچ وجه از سیستم حکومتی خود راضی نیستند و ثانیاً اجازه و جرأت چنین اقدامی را ندارند.

x-shobhe.com