سیاسی/شبهه73

چون منظور از مطلب درج و منتشر شده، کنایه به نظام جمهوری اسلامی ایران و برخورد با فتنه‌گران است، لازم است به نکات ذیل با دقت تأمل گردد:

الف – اذعان (نویسندگان) به شباهت فتنه‌گران عصر ما به اصحاب جنگ جمل در مخالفت و مقابله با «ولایت»، اقرار صادقی است که باید از آنان پذیرفت. نظر مؤمنین، مسلمین و انقلابیون نیز همین است.

ب- در کلام وحی (قرآن کریم) تصریح شده که در کفر و شرک و نفاق، هیچ فرقی بین مرد و زن نیست، چنان چه در ایمان، عمل صالح و جهاد و بالتبع رشد، کمال و تقرب الهی فرقی بین‌ آنان نمی‌باشد. لذا زنان کافر، منافق، ملحد، فتنه‌گر و ... نیز مانند مردان علیه اسلام و مسلمین توطئه، فتنه و شرارت می‌کنند:

«الْمُنافِقُونَ وَ الْمُنافِقاتُ بَعْضُهُمْ مِنْ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ بِالْمُنْكَرِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمَعْرُوفِ وَ يَقْبِضُونَ أَيْدِيَهُمْ نَسُوا اللَّهَ فَنَسِيَهُمْ إِنَّ الْمُنافِقينَ هُمُ الْفاسِقُونَ» (التوبه، 67)

ترجمه: مردان و زنان منافق بعضى از بعض ديگرند، مردم را به كار زشت واميدارند و از كار نيك نهى مى‏كنند و دست‌هاى خود را (از انفاق در راه خدا) باز مى‏گيرند، خدا را فراموش كرده‏اند، خدا هم ايشان را فراموش كرده، آرى، منافقين همان عصيان ‏پيشگانند.

به همین دلیل وقتی امر الهی برای مقابله و حتی جنگ با کفار، منافقین و فتنه‌گران صادر می‌گردد، مرد و زن را جدا نمی‌نماید، به ویژه درباره‌ی فتنه‌گران. که خداوند در آیه‌ای فتنه را بزرگ‌تر از قتال و در آیه‌ی دیگری شدیدتر از جنگ برشمرده و دستور داده آن قدر با آنها بجنگید که ریشه‌ی فتنه خشکانده شود:

«وَ اقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَ أَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَ الْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا تُقاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ حَتَّى يُقاتِلُوكُمْ فيهِ فَإِنْ قاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذلِكَ جَزاءُ الْكافِرينَ» (البقره، 191)

ترجمه: و ايشان را هر جا كه دست يافتيد به قتل برسانيد و از ديارشان بيرون كنيد همانطور كه شما را از دیارتاتن بيرون كردند و فتنه آنان از اين كشتار شما شديدتر بود ولى در خود شهر مكه (كه خانه امن است) با ايشان نجنگيد مگر اينكه ايشان در آنجا با شما آغاز جنگ کنند كه اگر خود آنان حرمت مسجد الحرام را رعايت ننموده جنگ را با شما آغاز كردند شما هم بجنگيد كه سزاى كافران همين است.‏

«وَ قاتِلُوهُمْ حَتَّى لا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَ يَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلا عُدْوانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمينَ» (البقره، 193)

ترجمه: و با آنها بجنگید (به حدی که) تا ديگر فتنه‏اى نباشد، و دين همه‏اش براى خدا شود، حال اگر دست برداشتند خداوند به آنچه مى‏كنند بينا است.

قطعاً امیرالمؤمنین علیه‌السلام که قرآن زنده و ناطق و امام زمان (ع) عصر خویش است، عین قرآن رفتار نموده و البته با بصیرت.

ج – البته که امام علی علیه‌السلام، عایشه را که فرماندهی جنگ جمل را بر عهده داشت، با 40 سوار مسلح و نقاب‌پوش [به قول امروز سربازان گمنام امام زمان عج] به خانه‌اش فرستاد. درست مانند برخورد نظام با سران فتنه. و این کار ایشان از حکمت‌های بسیاری برخوردار بود که از جمله می‌توان به موارد ذیل اشاره نمود:

ج/1: ایشان احترام پیامبر (ص) را حفظ نمود و در واقع به عایشه نیز فهماند که به احترام همین پیامبری که علیه دین، رسالت و ولایت معرفی شده‌اش از سوی خدا ایستاده زنده ماند. و گرنه حکمش قتل بود. [و امروز نیز فتاوای شیعه و سنی نسبت به شخص یا اشخاصی که علیه ولی‌امر مسلمین قیام کنند، همین است]. لذا فتنه‌گران امروزی نیز باید بدانند که به احترام سابقه‌ی (هر چند نامطلوبی) که در همراهی با نظام داشتند و به خاطر رأفت و رحمت اسلامی زنده مانده‌اند، وگرنه حکم‌شان (حتی در نظام‌های به اصطلاح لیبرال دموکراسی نیز) اعدام است.

ج/2: ایشان با این کار از فتنه‌ی جنجال‌ها و هوچی‌گری‌های تبلیغاتی و جنگ روانی جلوگیری کردند که نگویند: علی (ع)، همسر پیامبر (ص) را کشت و به دروغ و برای فریب مردم فریاد «وامحمدا, وا اسلاما» سر ندهند.

ج/3: ایشان با این رفتار حکیمانه، جلوی فتنه‌ی بزرگ‌تری را گرفتند، تا طرفداران ظاهری عایشه وی را نکشند و [مانند قتل عثمان] گناهش را به گردن علی (ع) بیاندازند. دقیقاً مانند محافظتی که از کشتن سران فتنه‌ی امروزی به عمل آمد. تا حامیان ظاهری‌شان (مثل عوامل سیا و موساد) آنها را نکشند و بگویند نظام کشت.

د- اما در مورد این که رفتار ایشان با تمامی زنان و مجرمانی که قیام مسلحانه کرده بودند، چنین بود! دروغ می‌گویند. اولاً در آن زمان زنان در جنگ شرکت نمی‌کردند تا کشته شوند و ثانیاً بر آن حضرت (ع) در طول حکومت کوتاه 6/4 ساله, سه جنگ بزرگ «جمل، صفین، خوارج نهروان» تحمیل گردید که در هر سه با قدرت و شدت تمام جنگیدند. ایشان قبل از جنگ با خوارج فرمودند: ده نفر بیشتر از آنان زنده نخواهد ماند و ده نفر بیشتر از ما کشته نخواهند شد (نهج‌البلاغه، خطبه، 59) که دقیقاً همین‌طور شد.

x-shobhe.com