ش: می‌گویند: جنگ در ماه‌های حرام [مانند
رجب، ذی الحجه و ...] حرام است، اما آیت‌الله‌های ما در این ماه‌ها به
جنگ ادامه دادند.
این شبهه را نیز «برقعی» که از مبلغین اندیشه‌های وهابیت است
در نوشتارش مطرح کرده است. اما در این مجال صرف نظر از گوینده و شرح
حالش، به نکات ذیل اشاره می‌گردد:
الف – آن که به جنگ ادامه داد، کل مردم ایران بودند و نه صرفاً
«آیت‌الله»ها. پس این حرف غلط و از روی بغض و کینه است. ملت ایران
مردمانی غیوری هستند که اگر حکومت‌ها و دولت‌های آنان وابسته و خائن
نباشند، هیچ‌گاه زیر بار زور نمی‌روند. این مردم اگر مسلمان هم نب اشند
(که هستند)، دست کم مردم آزاده‌ای هستند و تاریخ گواه است که زیر بار
ذلت نمی‌روند و همین روحیه و فرهنگ آنان نیز از علل اصلی گرایش‌شان به
تشیع و اهل بیت (ع) است. پس در هر زمانی جنگی به ایران تحمیل می‌شد،
این ملت تا نفس آخر ادامه می‌دادند. و البته هر گاه حکومت اسلامی باشد
و مراجع هدایت و رهبری سیاسی را برعهده گیرد، معلوم است که کمالات دینی
و فرهنگی مردم بیشتر بروز و ظهور می‌یابد.
ب – وقتی اندیشه‌ای (مانند وهابیت) آن قدر سطحی بین می‌شود که می‌گوید:
«ما به جز همین ظاهر قرآن» هیچ سخن دیگری (حدیث و ...) را قبول نداریم،
برداشتش از اصول و فروع دین و نیز احکام نیز این چنین دگم، احمقانه و
متعصبانه می‌شود. در کجای قرآنی که انسان را به عزت می‌خواند آمده است
که شما سالی چهار ماه دست روی دست بگذارید تا دشمن هر بلایی که دلش
خواست سر شما بیاورد، شهرهایتان را اشغال کند، نیروهایتان را بکشد،
اموالتان را ببرد و نوامیس مادی و معنوی‌‌تان را به اسارت گیرد؟ وقتی
دشمنی به انسان، به کشور و به فرهنگ یا اقتصاد شما حمله کرد، دیگر محرم
و صفر و رجب و شب و روز و مرد و زن ندارد، دفاع واجب است.
ج – امثال ایشان حتی ظاهر قرآن کریم را نخوانده‌اند، و الا متوجه
می‌شدند که خداوند متعال نه تنها در «ماه‌های حرام»، بلکه در مکان
مقدسی چون مکه، که در هر زمانی جنگ در آن حرام است، دفاع را در مقابل
هجمه‌ی دشمن واجب شمرده است. و البته این واجب، یک واجب عقلی است.
«الشَّهْرُ الْحَرامُ بِالشَّهْرِ الْحَرامِ وَ الْحُرُماتُ قِصاصٌ
فَمَنِ اعْتَدى عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا
اعْتَدى عَلَيْكُمْ وَ اتَّقُوا اللَّهَ وَ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ
مَعَ الْمُتَّقينَ» (البقره - 194)
ترجمه: اگر آنان حرمت ماه حرام را شكستند شما هم بشكنيد چون خدا قصاص
را در همه حرمتها جايز دانسته پس هر كس بر شما ستم كرد شما هم به همان
اندازه كه بر شما ستم روا داشتند بر آنان ستم كنيد و نسبت به ستم بيش
از آن از خدا بترسيد و بدانيد كه خدا با مردم با تقوا است.
آری، خداوند متعال تصریح و تأکید دارد بر این که «جنگ» در مسجدالحرام و
ماه‌های حرام گناه کبیره است، اما همان خدایی که این حرام را وضع نموده
است، می‌فرماید گناه اخراج شما از سرزمین‌تان و نیز گناه فتنه به مراتب
بزرگتر از گناه جنگ و قتل است.
«يَسْئَلُونَكَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فيهِ قُلْ قِتالٌ فيهِ
كَبيرٌ وَ صَدٌّ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ وَ كُفْرٌ بِهِ وَ الْمَسْجِدِ
الْحَرامِ وَ إِخْراجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَكْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ وَ
الْفِتْنَةُ أَكْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَكُمْ
حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دينِكُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا وَ مَنْ
يَرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ دينِهِ فَيَمُتْ وَ هُوَ كافِرٌ فَأُولئِكَ
حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِكَ
أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فيها خالِدُونَ» (البقره - 217)
ترجمه: از تو از ماه حرام و قتال در آن مىپرسند بگو قتال در ماه حرام
گناهى بزرگ است ولى جلوگيرى مشركين از راه خدا و كفر به آن و
جلوگيريشان از رفتن شما به مسجد الحرام و بيرون كردنشان مؤمنين را از
آنجا نزد خدا گناه بزرگترى است چون فتنه است و فتنه جرمش از قتل بزرگتر
است و اين مشركين لا يزال با شما قتال مىكنند به اين اميد كه اگر
بتوانند شما را از دينتان برگردانند و هر كس از شما از دين خود برگردد
و در حال كفر بميرد اينگونه افراد اعمال نيكشان بىاجر شده در دنيا و
آخرت از آن بهرهمند نمىشوند و آنان اهل جهنم و در آن جاويدانند
x-shobhe.com | 
