|
گناه بدحجابی بیشتر است یا غیبت، تهمت، رشوه
و ربا، و کدام باید در اولویت فرهنگ‌سازی قرار گیرد؟ لطفاً صریح و بدون
ملاحظات بگویید.
93/08/29
هر گناهی بدتر از آن یکی است، چرا که عصیان و گردنکشی مقابل خداوند
متعال می‌باشد که ضرر و زیانش به خود انسان و جامعه بشری بر می‌گردد و
به قول امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام: "بدترین گناه آن است که
صاحبش (مرتکبش) آن را کوچک به شمارد.
البته در معارف اسلامی، آموزه‌های اهل عصمت علیهم السلام و احکام الهی،
گاه برای بیان عظمت یک گناه، تمثیلی آورده شده و گاه با گناهی دیگر
مقایسه شده است. اما در مطالعه و بررسی آنها باید به نکات مهمی توجه
نمود:
الف – البته که گناه "غیبت"، حتی از "زنا" هم بدتر
است؛ چرا که فرمود: "الغیبة اشدّ منَ الزّنا"، چه رسد به بدحجابی. و
البته که در فرهنگ‌سازی، باید زشتی هر دو کار مورد توجه قرار گیرد و
تفهیم زشتی و آثار سوء "غیبت" در ساختار تربیتی شخص و جامعه در اولویت
باشد. اما حدیث به مطلق کار اشاره دارد. حال فرض کنیم، کسی در خانه خود
و به صورت مخفیانه (العیاذ بالله) مرتکب زنا شد – یکی هم اهل زنا نبود،
اما غیبت کسی را نزد دیگری کرد، خب معلوم است که زناکار به خودش ظلم
کرد و غیبت کننده در حق دیگری ظلم نموده و چه بسا آثار تخریبی‌اش نیز
بیشتر باشد، اما یکی نه غیبت کرد و نه زنا؛ اما بد حجاب در انظار عمومی
ظاهر شد، ضمن ضدیت با فرهنگ عمومی مردم، گناه را عادی سازی کرد،
نگاه‌های بسیاری را به حرام انداخت، دل‌هایی را لرزاند، شهواتی را
تحریک کرد، سبب گناه بسیاری شد، در ساختار خانواده‌ها تأثیر سوء گذاشت
و کاشانه‌هایی را ویران کرد ... و کلاً محیط را فاسد کرد و امنیت روانی
مرد و زن را به خطر انداخت، حال کدام گناه بزرگ یا بزرگ‌تر است؟
ب – در مسئله بزرگ‌تر بودن گناه و اولویت بخشیدن به
آن در فرهنگ‌سازی، باید ضمن بحث منطقی، به شراط و ضروریات و اهمّ و ...
نیز دقت نمود. به عنوان مثال: در حدیث گهربار امام صادق علیه‌السلام
می‌خوانیم: «اگر کسی خانه‌ی خدا را (که مقدس‌ترین خانه روی زمین است)
خراب کند، خرابه‌هایش را خُرد کند، خرده‌هایش را به آتش بکشد، گناهش
کمتر از کسی است که آبروی مؤمنی را بریزد» و همین‌طور احادیثی در خصوص
آزار دیگران، شکستن دل دیگران و ... داریم.
حال اگر در شرایطی ببینیم که لشکری مثل رژیم غاصب صهیونیستی، یا حکومتی
مثل آل سعود وهابی، یا گروهی چون داعش یا ...، هجوم برده‌اند تا کعبه
را ویران کنند و به آتش بکشند! چه باید بکنیم؟ باید گفت: ای بابا! آن
قدر آبروی مؤمن را می‌ریزند که از آن بدتر است، پس رها کنیم که هر کاری
دلشان می‌خواهد بکنند و برویم تمام وقت، همت، نیرو، سرمایه و توان خود
را معطوف کنیم تا نریختن آبروی مؤمن فرهنگ‌سازی شود؟! آیا منطق اسلام،
وحی و عقل این است؟!
ج – بله حرف درستی است اگر گفته شود، ساختار آموزشی و
تبلیغاتی در نظام جمهوری اسلامی ایران، آن قدر که در مسئله "حجاب و
بدحجابی"، کار کرد و مانور آمد، در مسئله "ربا" که شمشیر کشیدن به روی
خدا و رسول او (صلوات الله علیه و آله) است، نه تنها کار نکرد، بلکه
ساختار اقتصادی بانک‌ها که زیر ساخت فعالیت‌های اقتصادی می‌باشد را بر
سیستم "ربا" باقی گذاشت.
بدیهی است که اهمیت و اولویت فرهنگ‌سازی در پاکسازی نظام اقتصادی کشور
از "ربا" و "رشوه" و "رانت"، به مراتب بیشتر از اهمیت و اولویت
فرهنگ‌سازی در باره‌ی "بدحجابی" می‌باشد. اما معنای "اولویت" این نیست
که این رها شود و به آن یکی توجه شود. بلکه باید با هدف‌گزاری،
برنامه‌ریزی، سازماندهی و اجرای صحیح، همه قوانین الهی، امکان تحقق
یابند. باید چه "ایجابی" و چه "بازدارندگی، حتی با قوانین و قوه
قهریه"، جلوی فساد از هر نوعش و در هر عرصه گرفته شود. نه این که به
بهانه‌ی اولویت "ربا"، بدحجابی رواج یابد و یا به بهانه‌ی "بدحجابی"،
گناهان عظیم‌تری چون: ربا، رشوه، رانت، پارتی‌بازی و ...، که همه ظلم
به تمامی آحاد ملت است، نادیده گرفته شود.
آیا اگر گفته شود: فرهنگ بر اقتصاد اولویت دارد، معنایش این است که
اقتصاد تعطیل؟! یا اگر گفته شود که صنعت یا کشاورزی بر یک دیگر اولویت
دارند، یعنی یکی از آنها تعطیل؟!
* - پس اولویت دادن، یعنی در صدر امور قرار دادن، نه حذف مابقی امور.
مقام معظم رهبری فرمودند: "فرهنگ اولویت دارد" و سپس به اهمیت و اولویت
"اقتصاد" تصریح نمودند و در اقتصاد نیز اهمیت دادن به "سرمایه، کار و
تولید ملی" را در اولویت بر شمردند.
بدیهی است که "فرهنگ"، جامعیت دارد. فرهنگ ادبیات، شعر، فیلم و سریال
نیست، فرهنگ فقط حجاب و بدحجابی هم نیست، بلکه فرهنگ حکومت، فرهنگ
دولت، فرهنگ مجلس و قانون‌گزاری، فرهنگ تولید – فرهنگ مصرف – فرهنگ کار
– فرهنگ رانندگی – فرهنگ تعامل شهرداری با شهروندان – فرهنگ تعهد –
فرهنگ ازدواج – فرهنگ تحصیل و اشتغال – فرهنگ بانکداری و ...، همه از
شاخه‌های "فرهنگ" می‌باشد.
x-shobhe | 
