آیت الله میرزا جواد تهرانی
یکی از شاگردان می گوید :
روزی خدمتشان رسیدم، در حالیکه ایشان حال خوشی نداشتند، گفتم آقا شما
بیحال هستید و حال مساعدی ندارید؟
فرمودند: طوری نیست، در بچگی با جان کندن بایستی، دست و پا زد، تا بزرگ
شد و در پیری هم بیحالی و ضعف خصلت این سن است پس بایستی این حالات را
گذراند.
این فرمایشات آقا در صورتی بود که درد داشتند، ولی سخنشان حاکی از این
بود که مخلوق نبایستی از خالق گلایه کند بلکه بایستی راضی باشد به رضای
او .
