پروتکل شماره 18
- چون بسياری از توطئهگران فقط حرفهای توخالی می زنند، لذا تازمانی كه مرتكب فعاليتهای آشكاری نشوند، دست رويشان نمی گذاريم. ولی افرادی را بنام ناظر، به ميان آنها می فرستيم. بايد بخاطر داشت كه اگر دولتی بخواهد توطئههائی را كه كشف می كند، فاش نمايد، از شأن و پرستيژ خود خواهد كاست. زيرا اينكار نشانه آنست كه يا دولت به ضعف خود اعتراف می كند و يا اينكه بی عدالتی شديد وجود دارد.
به خوبی می دانيد كه ما هر چند گاه يك بار، عواملمان را زير پوشش فعاليتهای سياسی به جان پادشاهان غير يهودی انداختهايم و شأن و اعتبار آنان را تنزل دادهايم. ما فرمانروايان غيريهودی را واداشته ايم تا اعلام كنند كه تدابيری برای حفاظت خود به طور مخفيانه انديشيده اند و بدينسان آنها را مجبور كرده ايم كه به ضعف خود اعتراف كنند. بدون شك به زودی ما قدرت آنان را متلاشی خواهيم كرد.
- مافرمانروايان را خيلی مخفيانه حفاظت می كنيم. ولی نحوه حفاظت چندان چشمگير و با اهميت نخواهد بود. زيرا نمی خواهيم اعتراف كنيم كه توطئه هائی در كار است و فرمانروا، قدرت برابری با اينگونه توطئه ها را ندارد. و نيز اعتراف نمی كنيم كه فرمانروا، خود را از خطرات پنهان می كند.
- اگر ما همچون غيريهوديان كه همواره پذيرفته و می پذيرند كه خطر آنها را تهديد می كند، بپذيريم كه خطری در كار است، به دست خود، سند مرگ فرمانروايمان را امضاء كردهايم. حال اگر اين حقيقت در مورد فرمانروا صدق نكند، در فاصلهای نه چندان دور، درباره جانشينانش صدق خواهد كرد.
حكومت به كمك ارعاب
- سيمای ظاهری حكومت ما به گونه ای است كه نشان می دهد فرمانروا تمام قدرتش را در جهت رفاه ملتش بكار می گيرد، نه بخاطر حفظ منافع خود و خويشاوندانش.
لذا وقتی كه مردم شاهد چنين رفتاری باشند، حكومتش بوسيله افراد تحت سلطه حفاظت خواهد شد و از ستايشهای اغراق آميز برخوردار خواهد بود. زيرا رفاه هر شهروندی به اقتدار حكومت بستگی خواهد داشت.
- حفاظت فرمانروا به گونهای آشكار، نشانه ضعف قدرت و مديريت رهبر است.
- هنگامی كه فرمانروای ما به ميان مردم می رود، ظاهراً گروهی زن و مرد مشتاق [كه در واقع محافظان اويند] او را احاطه می كنند و صف اول ديداركنندگان را تشكيل می دهند و وانمود می كنند كه به خاطر حفظ نظم بايد صفوف ديگران را بدون رعايت احترام به عقب زد. اين عمل، فشار و ناراحتی مردمی را كه برای ديدار او يورش می آورند، كاهش می دهد. اگر كسی در بين مردم خواست كه عريضهای بدست فرمانروا بدهد، كسانی كه در صف اول قرار دارند، عريضه او را گرفته و در برابر چشمانش به فرمانروا می دهند تا بدانند كه فرمانروا خود بر همه امور نظارت دارد. مردم هميشه بايد بگويند:» اگر فرمانروا اين را بداند يا آن بگوشش برسد، چنين و چنان خواهد شد.«
- اگر سازمانی رسمی برای حفاظت فرمانروا تأسيس شود، شأن و اعتبار او با اين كار از بين می رود. وانگهی، شورشطلبان در انتظار فرصت می مانند تا به موقع، حمله خود را آغاز كنند.
- كسانی كه عليه ما مرتكب جنايت شوند، پس از اينكه ظنمان به يقين مبدل گشت، آنها را بازداشت می كنيم و اجازه فرار به آنان نمی دهيم. كسانی كه در زمينه مسائل سياسی مرتكب جرم شوند، بايد انگيزه آنها را جويا شويم. زيرا هيچكس نبايد دخالت در مسايل سياسی را حق خود بداند و اين تنها دولت است كه با همه مسائل آشنائی دارد... البته همه دولتها از ماهيت واقعی سياست سر در نمی آورند.