شهره شهر

بـــه كمنـــــــــد ســر زلف تو، گرفتار شـدم        شهــــره شهر به هر كوچه و بازار شدم

گــــــر بـــــــرانـــــــى ز درم، از در ديگـر آيم        گــر  برون راندى‏ام، از خانه ز ديوار شدم

مستى علم و عمل رخت ببست از سر من        تـــا كـــه از ساغر لبريز تو، هشيار شدم

پيش مــــــن هيچ به از لذّت بيمارى نيست        تـــا ز بيمــــــارى چشمان تو بيمار شدم

نشــــود بــــــر ســـر كـــــوى تو بيابم راهى        از دم پيــــــر در اين راه، مــــددكار شدم

دامـــــن از آنچــــه كــــه انباشتــه‏ام، برچيدم      تا كـــه خجلت زده در خدمت خمّار شدم