ش: آیا در بیان حرمت روابط نامحارم به شکل
«دوست دختر و دوست پسر»، میتوان به آیهی 5 از سورهی المائده استناد
نمود؟
بله. خداوندی که انسان را خلق نموده و راههای رسیدن به کمال و سعادت
دنیا و آخرت را به نشان داده و با بیان چگونگی روابط انسان با هر شخص،
جامعه یا موضوعی به گونهای که هم رفع نیازش را نماید و سبب کمالش گردد
قوانینی وضع نموده است، نه تنها خود بهتر از هر کس دیگری میداند که
انسان [اعم از مذکر یا مؤنث] به جنس مخالف نیاز دارد، بلکه میفرماید:
خودم در قوانین تکوینی خلقتم، و برا اساس علم و حکمتم این غریضه و محبت
را به شما دادهام. هم چنان که نیاز و محبت چیزهای دیگری را نیز بر شما
قرار دادهام.
اما اگر انسان برای رفع هر نیازش بدون هیچ قانونی که منتج به فایدهی
او شود عمل کند، از تعقل و ارادهی خود که وجه متمایز او با حیوانات
است، هیچ بهرهای نمیبرد و لذا چون حیوانات و بلکه پستتر میگردد
[کالانعام بل هم اضل]. لذا برای هر فعلی قانونی وضع نمود و در این
قانون بهترینها را حلال و مضرات را حرام نمود. یا به تعبیری دیگر،
اصلها را حلال و بدلهای تقلبی را حرام نمود.
در آیهی 5 از سورهی مائده نیز ابتدا میفرماید «أُحِلَّ لَكُمُ
الطَّيِّبات»، یعنی آن چه پاک، طاهر، نیکو و مفید است را بر شما حلال
نمودم. سپس به برخی از نیازهای ضروری مانند «خوردن» اشاره نموده و پس
از بیان حکم آنها، به نیاز «مرد و زن» به یک دیگر پرداخته است و پس از
بیان ضرورت برقراری روابط و انحصار نیکو و حلال بودن آن به شکل ازدواج
(نکاح)،تأکید میفرماید: «غَيْرَ مُسافِحينَ وَ لا مُتَّخِذي
أَخْدان»، یعنی این رابطه نباید به شکل رفیقگیری [همان دوست دختر و
پسر] و زناکاری باشد.
البته اگر دقت فرمایید در ادامه نیز می فرماید: هر کس کافر شود، یعنی
ایمان و قوانین اسلامی را بپوشاند، یا به تعبیر عمل نکند، «حَبِطَ
عَمَلُه» - عملش تباه میشود. یعنی تلاشش به جایی نمیرسد و فایدهای
نمیبرد و در نتیجه در آخرت نیز «مِنَ الْخاسِرين» - یعنی از
زیانکاران خواهد بود. و ما امروز در سرتاسر عالم و در جامعهی خودمان
نیز شاهدیم که روابط زن و مرد به شکل دوست، هیچگاه سرانجام نیکویی
برای طرفین نداشته است.
x-shobhe.com |