درباره تاریخ ولادت و خاطرات کودکی،
ایشان خود می فرمودند:
« آن طوری
که به ما گفته اند تاریخ ولادت ما، 1327 هجری قمری بوده است، ولی ما از
سنین یک سالگی را در خاطر داریم.
من تقریباً
یک ساله بودم و در گهواره، در آن ایام به خیارک مبتلا شدم ( خیارک دمل
بزرگی است که باید جراحی شود ). جراح آمد تا جراحی کند، اطرافیان ما که
متوحش بودند از دور گهواره ما رفتند؛ چون طاقت نداشتند ببینند.
ما این مطلب را می فهمیدیم. جراح نیشتر
را زد و ما راحت شدیم.
ما شش ماهگی را یادمان هست و از سنین
یکی، دو سالگی مطلب را می فهمیدیم و اینجور کارها را از وجعش (دردش)
خائف و ناراحت بودیم، اما کاری نمی توانستیم بکنیم.
مرحوم حاج
آقا حسین (اخوی) سه سال از ما کوچکتر است و کاملاً تولدش را من یادم
هست. کجا نشسته بودم، کجا مرا خواباندند، کجا متولد شد.
ایشان گریه می کرد آنها چه می کردند، همه
را مثل این که با بچگی ضبط کردم. یعنی مشاهده می کردم و می فهمیدم.
»
معنویت در کودکی
در بیانی فرمودند:
« خداوند از
دو سالگی معرفتش را به ما داد. »
نويسنده کتاب آیت بصیرت از قول ایشان نقل
کرده است :
«... یک
ساله که بودم افراد پاک طینت و نیکو سرشت را دوست داشتم و علاقه ای
قلبی به آنان پیدا می کردم. خیر و شر را می فهمیدم و اهل آن را می
شناختم. در همان ایام بود که بین انسانهای خیر و نیکوکار و افراد شرور
و طغیانگر فرق می گذاشتم.
از این رو، مادربزرگم را که جلسات روضه
امام حسین علیه السلام را اداره می کرد و در آنها روضه می خواند دوست
می داشتم. پاکی، خوبی و نورانیت او را حس می کردم و از او خوشم می آمد.
روزی مرا همراه خود به جلسه ای برد و این
در حالی بود که به دو سالگی نرسیده بودم. آن جلسه مجلس جشن میلاد رسول
اکرم (ص) بود. در آن روز شعر:
« تولد شد
محمد(ص) ـــ به دنیا آمد احمد(ص) »
خوانده شد و
بقیه همراه مادربزرگم جواب می دادند. در همان حال، جملات را می فهمیدم
و لذت می بردم. از آن روز این شعر را از حفظ دارم.
