جناب سید هاشم حداد

علامه تهرانی می گویند:

یک روز با ماشین دوستی به همراه جناب حداد به جایی می رفتیم.

در بین راه چون آن دوست در دانشگاه تهران کاری داشت، در کناری ماشین را نگه داشت و به دنبال کارش رفت. آقا در این حین خيلی خوشحال شدند و فرمودند:

عجب جانهای مستعدی از جوانان، در این محیط می باشد! حیف است که انسان نمی تواند لب بگشاید و از اسرار و مخفیات پرده بر دارد!