آیت الله شیخ مرتضی طالقانی

نقل شده :

مرتضی در کوه و صحرا مشغول سیر آفاق بود که جرقه ای به عنایت قدسی نصیبش گردید.

بدین گونه که روزی هنگام چوپانی آوای ملکوتی قاری قرآنی، دل و جانش را مخاطب ساخت و هر آنچه در مکنون ذات پاکش بود، به ظهور و حضور رساند.

برخی نزدیکان شیخ عارف گفته اند که این ندای نورانی قرآن کریم از سروشی مبارک بود که به گوش جانش رسید.

شیخ مرتضی  متحول گردید و با خدای خود مناجات نمود که:

«خداوندا! کتاب خویش از برای هدایت ما فرو فرستادی و من عهد می بندم که تا زنده ام از تعالیم مقدست جدا نگردم.»