آیت الله شهید شیخ محمد تقی بافقی
پس از آن به ايران آمد و چون در روايات ديده بود كه در آخرالزمان، قم
"دارالعلم" خواهد شد، تمام فكرش بر اين متمركز بود كه شايد اين امر به
دست ايشان انجام گيرد. چرا كه در آن زمان شهر قم مركز رسمي علم نبود و
علماي بزرگ قم مانند "حاج شيخ ابوالقاسم كبير" و " شيخ محمد علي قمر" و
"حاج شيخ محمد صدر " و " ميرزا محمد ارباب" و ديگران نيز مجالس مهمي
نداشتند.
مراكز رسمي علم ايران در آن زمان مشهد ، اصفهان ، اراك و تهران بود.
مرحوم "آيت الله العظمي حائري يزدي"، در اراك تشريف داشتند و جمعي از
فضلا از محضرش استفاده مي‌كردند، تا هنگامي كه آن بزرگوار به قصد زيارت
حضرت معصومه - س - به شهر قم حركت كردند.
وقتي اين خبر به دانشمندان و بزرگان رسيد و
به خصوص "آيت الله بافقي" كه به ايشان نزديك تر و از سايرين بيشتر با
ايشان در تماس بود از اين موضوع با خبر شد، اهل قم را براي استقبال از
آن بزرگوار تشويق كرد. لذا استقبال شاياني از ايشان به عمل آمد، تا حدي
كه جمعيت تا مسير امام‌زاده سيد جمال‌الدين (شاه‌جمال) كه هم اكنون در
انتهاي شهر توسعه يافته قم قرار دارد، رسيده بود.
در مجلسي به مرحوم آيت الله حائري يزدي عرض
كرد:
آيا اخباري را كه درباره‌ي ظهور علم در قم
است، قبول داريد؟
ايشان فرمود: البته!
مرحوم بافقي گفت: آيا نمي‌خواهيد كه اين كار مهم و اساسي به دست شما
انجام شود و ساليان دراز در آن شريك باشيد؟
فرمود: چرا!
گفتند: پس چرا تأمل داريد، در همين جا
بمانيد و بناي اين اساس را بنيان گذاريد.
فرمودند: بودجه لازم است
مرحوم بافقي عرض كرد: ما من دابة الا علي الله رزقها . هيچ جنبده‌اي
نيست مگر آن‌كه روزي او بر عهده خدا است.
ظاهراً فرمودند: ابي الله ان يجري الامور الا باسبابها ؛ (خداوند هر
كاري را با اسبابش انجام مي‌دهد)
مجدداً مرحوم بافقي گفت: هو مسبب الاسباب اذا ارادالله بعبد خيراً ...
؛ (خدا سبب ساز است ..). و بالاخره ايشان را قانع كردند كه در شهر قم
بمانند و بناي كانون علم و اساس فضيلت را بگذارند و از آن طرف هم تجار
و رجال بازار و گروه‌هاي ديگر مردم قم را تشويق كردند تا به قدر خود
كوشش كنند كه اين بار به منزل خود برسد.
