آیت الله سید حسن مدرس
مدرس پس از اتمام تحصیلات خود و درک محضر پرفیض دانشوران نامی آن دیار،
اصفهان را به قصد زیارت و بهره مند شدن از بارقه های معنوی نخستین امام
شیعیان امیر مؤمنان علی علیه السلام و ادامه تحصیل، ترک و به نجف اشرف
مهاجرت کرد و در شعبان 1311 هـ. ق. مصادف با فروردین ماه وارد نجف اشرف
گردید.
او پس از زیارت بارگاه مقدس مولای متقیان و تشرف به حضور آیت الله
میرزای شیرازی، در مدرسه منسوب به صدر سکونت اختیار کرد و با
حاج
شیخ حسنعلی اصفهانی
هم حجره شد.
ایام تحصیلات مدرس در نجف با نهضت مشروطه و مبارزه مردم ایران با
استبداد مصادف بود، او این حوادث را در نظر داشت و با دقت و نگرش
عالمانه، وقایع این نهضت مردمی را مورد تحلیل و بررسی قرار داد.
مدرس به هنگام اقامت در نجف، روزهای پنجشنبه و جمعه هر هفته به کار می
پرداخت و عواید آن را در پنج روز دیگر هفته صرف معاش خود می نمود و
بدین گونه مدت هفت سال در نجف ماند؛ که پس از آن به درجه اجتهاد نایل
آمد و از سوی علمای بزرگ آن عصر مرجعیت وی تأیید و پذیرش مرجعیت شیعیان
هند به ایشان پیشنهاد گردید که بر خلاف این توصیه ها مدرس جوان از این
کار سر باز زد وبا سری پر شود عازم وطن گردید.