علامه سید محمد باقر درچه ای

 

 او در نزد پدر ادبيات عرب را تا حد بالايي فرا گرفت و به آموختن فقه و اصول روي آورد و طولي نکشيد که به خواست پدر به حوزه علميه اصفهان پا نهاد و زير نظر برادر بزرگش سيد محمدحسين به تحصيل خود ادامه داد.

نوجوان سيزده ساله به حوزه علميه اصفهان راه يافت.

سيد محمدباقر که هنوز نوجواني بيش نبود و 13 سال بيشتر نداشت، خيلي زود به عنوان يکي از  طلبه های مستعد شهرت يافت.

 به هر علمي از علوم حوزوي که وراد مي شد در اندک مدتي تا به حد تخصص و استادي در آن به پيش مي رفت.

او در صرف و نحو، بديع و بيان، فصاحت و بلاغت، رياضي، تفسير قرآن و نهج البلاغه، حساب و هندسه، شعر و ادب، هيأت و نجوم و علم طب و ... از اساتيد بزرگ و فن بهره هاي وافر برد و بويژه در فقه و اصول، فلسفه و عرفان با بهره مندي از محضر اساتيدي چون آقا ميرزا محمدباقر چهارسوقي، آقا ميرزا محمد حسن نجفي و آقا ميرزا ابوالمعالي کلباسي و ديگران به درجات عالي دست يافت و در حالي که کمتر از 25 سال داشت، خود يکي از استادان سرشناس و پر کار حوزه علميه اصفهان گرديد.

 

در هر حال، پس از کسب مراتب عالي در رشته هاي فوق، حس کرد که حوزه علميه اصفهان ديگر عطش او را فرو نمي نشاند و لذا جوان 25 ساله به رغم شرايط بد مالي و سختي هاي فراوان ، رهسپار نجف شد.

 

در نجف به محضر اساتيد بزرگ راه يافت و بيش از چهارده سالي متوالي در کلاسهاي درس اساتيدي چون ميرزا محمد حسن شيرازي مشهور به ميرزاي بزرگ (مجدد)، سيد حسين ترک کوه کمره اي و حاج ميرزا حبيب الله رشتي زانوي ادب زد و با اندوخته هاي گران از علم و معنويت به وطن باز گشت.