آشوب پس از دو روز آرامش، چرا؟

تهران امروز پس از دو روز آرامش سخت ناآرام شد. مجموعه قرائن نشان می دهد شبکه تولید آشوب که در هفته های گذشته در سطوح تاکتیکی و استراتژیک ضربه سختی از دستگاه های امنیتی خورده، اکنون تمام عوامل خود را به میدان آورده است تا بتواند اعتبار رهبری در کنترل بحران را به چالش بکشد. اعضای کلیدی یکی از تشکل های اصلاح طلب که اکنون کارگردانان پس پرده ناآرامی ها و آشوب ها محسوب می شوند، آخر هفته گذشته تاکید کرده بودند که «باید از کنار حرف های رهبری گذشت و به کار خود پرداخت». علاوه بر این، تمام همت این طیف طی روزهای گذشته متمرکز بر آن بوده که اجازه ندهند سخنان روز جمعه رهبری فصل الخطاب باشد و به این موضوع تصریح هم کرده اند.

داستان روشن است. دشمن طی هفته های گذشته از این حیث که بتواند ضربه ای واقعی و موثر به نظام جمهوری اسلامی بزند به طمع افتاده و تمام عوامل و شبکه های خود را که طی سال های گذشته با دقت و تمرکز فراوان ساخته شده اند، به میدان آورده است. «پروژه شبکه سازی» که من بیش از یک سال پیش از آن سخن گفته ام اکنون در حال ثمر دادن است. شبکه های ایجاد شده از خرده جنبش های اجتماعی که در این مدت از حیث عملیات خرابکارانه و ارتباط گیری گلدکوئیستی با هم عمیقا آموزش دیده اند، اکنون به طور کامل فعال شده اند. پول های کلان و ذهن های امنیتی هم به کمک آمده اند. آنچه اکنون درتهران رخ می دهد کاملا سازماندهی شده است و از یک اتاق عملیات واحد هدایت می شود. اتاق عملیاتی که اولا پول فراوان و بی حساب در اختیار دارد و «بر سر قیمت با کسی چانه نمی زند» و ثانیا خوب می داند که پدیده های امنیتی چگونه شکل می گیرند و چگونه باید آنها را هدایت کرد.

 رد پای عناصر خارجی و عوامل داخلی آنها در این صحنه بوضوح قابل مشاهده است. مهم ترین علامت آن اولا تقسیم کار معناداری است که اکنون میان شبکه های ماهواره ای و آشوبگران در تهران ایجاد شده طوری که شبکه هایی مانند بی بی سی فارسی و VOA نقش شبکه اس ام اس را برای آشوبگران بازی می کنند و ثانیا حجم بزرگی از اشرار و منافقین که توسط سرویس های اطلاعاتی غربی در مناطق مرزی ایران ایجاد شده بود اکنون به جانب تهران گسیل شده اند تا ابزارهای تولید فشار به زعم آقایان هرچه قوی تر باشد.

نتیجه این است که دشمن با تمام توان به میدان آمده ولی نظام همچنان شکیبایی می کند. 25 میلیون نفری هم که به احمدی نژاد رای داده اند و دفاع از این رای حق آنهاست –تازه اگر فرض کنیم 13 میلیون رای دهنده به موسوی همه از آشوبگری های او حمایت می کنند که مطلقا چنین نیست- فعلا در انتظارند تا ببینند کار تا کجا پیش خواهد رفت. طرف خارجی هم البته سخت امیدار است. مئیر داگان دو روز پیش گفته بود امیدی به عمق یافتن درگیری ها در ایران ندارد اما موشه یعلون وزیر امور راهبردی کابینه نتانیاهو –که ماموریت آن منحصرا تمرکز روی ایران است- امروز موسوی را به عنوان کسی که می تواند در ایران انقلاب درست کند ستود.

سازمان آشوب در تهران آخرین نفس های خود را می کشد. این سازمان نتوانست استراتژی خود را مردمی کند بلکه برعکس مردم تهران اکنون بیش از هر زمان دیگری خواهان سخت ترین برخوردها با آشوبگرانند. این تجمعات بهترین فرصت است تا نظام بتواند شبکه مخفی و عملیاتی سرویس های غربی در ایران را شناسایی و خنثی کند. برخلاف آنچه احتمالا متوهمان انقلاب رنگی می پندارند همه چیز خیر است. آقای موسوی منتظر باشند.