حدیث (1001)
امام صادق (ع) می فرمایند:
صِلَةُ الاَْرحامِ تُحَسِّنُ
الْخُلُقَ وَ تُسْمِحُ الكَفَّ وَتُطیبُ النَّفْسَ وَتَزیدُ فِى
الرِّزْقِ وَتُنْسِئُ فِى الاَجَل
صله رحم، انسان را خوش اخلاق، با سخاوت و پاکیزه جان مى نماید و روزى
را زیاد مى کند و مرگ را به تأخیر مى اندازد.
کافى، ج 2، ص 151، ح 6
حدیث (1002)
امام صادق (ع) می فرمایند:
المَصائبُ مِنَحٌ مِن اللّهِ ،
والفَقرُ مَخزونٌ عندَ اللّهِ
مصیبتها، بخششى از سوى خدایند و
درویشى در پیشگاه خداوند ذخیره مىشود.
الکافی : ج 2 ، ص 260 ، ح 2
حدیث (1003) پیامبر اکرم صلی الله علیه و
اله و سلم می فرمایند:
إنّ اللّهَ لَيَتعَهّدُ عبدَهُ
المؤمنَ بأنواعِ البلاءِ
خداوند بنده مؤمنش را به انواع بلا
مىنوازد.
الکافی : ج 2 ، ص 260 ، ح 2
حدیث (1004) امام علی علیه السلام می فرمایند:
عَوِّد نَفسَكَ حُسنَ النِّيَّةِ وَ
جَمیلَ المَقصَدِ، تُدرِک فى مَباغیكَ النَّجاحَ
خودت را به داشتن نيّت خوب و مقصد زیبا عادت ده، تا در خواسته هایت
موفق شوى.
غررالحکم، ح 6236
حدیث (1005)امام حسین علیه السلام می فرمایند:
مَن حاوَلَ اَمراً بمَعصِیَهِ اللهِ کانَ اَفوَتَ لِما یَرجُو
وَاَسرَعَ لِمَجئ ما یَحذَرُ
کسی که بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد ، دیرتر به آروزیش می رسد و
زودتر به آنچه می ترسد گرفتار می شود .
بحارالانوار،ج78،ص120
حدیث (1006)امام حسین علیه السلام می فرمایند:
إنَّ شِیعَتَنا مَن سَلمَت قُلُوبُهُم مٍن کُلِّ غَشٍّ وَ غِلٍّ وَ
دَغَلٍ
بدرستی که شیعیان ما قلبشان از هرناخالصی و حیله و تزویر پاک است.
فرهنگ سخنان امام حسین ص/ 476
حدیث (1007)امام
علی علیه السلام می فرمایند:
ما اَعْطَى اللّهُ سُبْحانَهُ الْعَبْدَ شَيْئا مِنْ خَيْرِ الدُّنْیا
وَ الآخِرَةِ اِلاّ بِحُسْنِ خُلُقِهِ وَ حُسْنِ نيَّتِهِ
خداوند خیر دنیا و آخرت را جز به خاطر خوش اخلاقى و خوش نیتى به بنده
نمىدهد.
غررالحکم،
ح 9670
حدیث (1008)امام حسین علیه السلام می فرمایند:
لا یُکمَلُ العَقلُ اِلّا بِاتِّباعِ الحَق اَلاتَرَونَ اَنَّ الحَق لا
یُعمَلُ بِه وَ الباطِل لا یُتَناهی عَنه
عقل جز به پیروی از «حق» کمال نمی یابد آیا نمی بینید که به حق عمل نمی
شود و از باطل نهی نمی شود؟
بحار الانوار، ج 78، ص 127
حدیث (1009)پیامبر اکرم صلی الله علیه و
اله و سلم می فرمایند:
إنَ اللهَ يُعطِی الدُّنیا مَن يُحِب وَ مَن لايُحِب وَ لايُعطِی
الایمان اِلّا مَن يُحِب
همانا خداوند دنیا را به آن کسی که دوست دارد و آن کسی که دوست ندارد
عطا می کند، ولی ایمان را جز به آن کسی که دوست دارد عطا نمی کند.
قوت القلوب، همان، ص 83.
حدیث (1010)پیامبر اکرم صلی الله علیه و
اله و سلم می فرمایند:
اَلصَّدَقَةُ تَدْفَعُ الْبَلاءَ وَ هِىَ اَنـْجَحُ دَواءٍ وَ تَدْفَعُ
الْقَضاءَ وَ قَدْ اُبْرِمَ اِبراما وَ لا يَذْهَبُ بِالاَْدواءِ
اِلاَّ الدُّعاءُ وَ الصَّدَقَةُ
صدقه بلا را برطرف مىکند و مؤثرترینِ داروست. همچنین، قضاى حتمى را
برمىگرداند و درد و بیمارىها را چیزى جز دعا و صدقه از بین نمىبرد.
بحارالأنوار، ج 93، ص 137، ح 71
حدیث (1011)پیامبر اکرم صلی الله علیه و
اله و سلم می فرمایند:
إِنَّ اللّهَ تَعالى يَقولُ كُلَّ يَوْمٍ: أَنَا رَبُّكُمُ الْعَزیزُ،
فَمَنْ أَرادَ عِزَّ الدّارَيْنِ فَلْيُطِعِ الْعَزیزَ
خداى تعالى هر روز مىفرماید: من
پروردگار عزیز شما هستم، پس هر کس خواهان عزّت دو جهان است باید که از
خداى عزیز اطاعت کند.
کنزالعمال،
ح 43101
حدیث (1012)امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
مَوضِع قَبر الحُسَین (علیه السلام) ترَعة من ترَع الجَنَّة.
جایگاه قبر امام حسین (علیه السلام) درى از درهاى بهشت است.
کامل الزیارات، ص 271، باب 89، ح 1
حدیث (1013)پیامبر اکرم
صلی الله علیه و اله و سلم می فرمایند:
اَلْمُؤمِنُ يَأْكُلُ فی مِعاءٍ واحِدَةٍ وَ الْمُنافِقُ يَأْكُلُ فی
سَبعَةِ أمْعاءٍ
مؤمن کم خوراک است و منافق پرخور.
وسائل الشیعه،
ج 24، ص 240، ح6
حدیث (1014)امام علی(ع) می فرمایند:
زَکوةُ الْيَسار بِرُّ الْجیرانِ وَ صِلَةُ الاَْرحام
زکاتِ رفاه، نیکى با همسایگان و صله رحم است.
غررالحکم، ح 5453
حدیث (1015)پیامبر اکرم صلی الله علیه و
اله و سلم می فرمایند:
اَعدَلُ النّاسِ مَن رَضِىَ لِلنّاسِ مايَرْضى لِنَفسِهِ وَكَرِهَ
لَهُمْ ما يَكْرَهُ لِنَفْسِهِ
عادلترین
مردم کسى است که براى مردم همان را بپسندد که براى خود مىپسندد و براى
آنان نپسندد آنچه را براى خود نمىپسندد.
نهج الفصاحه،
ح 340
حدیث (1016) امام باقر (ع)می فرمایند:
اِنَّ الْعَبْدَ لَيُذْنِبُ الذَّنْبَ فَيُزْوى عَنْهُ الرِّزْقُ
بنده گناه مىکند و به سبب آن، روزى از او گرفته مىشود.
کافى، ج 2، ص 270، ح 8
حدیث (1017)پیامبر اکرم صلی الله علیه و
اله و سلم می فرمایند:
اِنَّ اللّهَ تَعالى قَد تَكَفَّلَ لِطالِبِ العِلمِ بِرِزقِهِ
خاصَّةً عَمّا ضَمِنَهُ لِغَیرِهِ
بىگمان خداوند متعال روزى جویاى دانش را به طور ویژه، افزون بر آنچه
براى دیگران تضمین کرده، به عهده گرفته است.
منیة المرید ، ص 160
حدیث (1018)
امام صادق علیه السلام می فرمایند:
إنَّ مِمّا يُزَيِّنُ الإِسلامَ
الأَْخلاقُ الحَسَنَةُ فیما بَینَ النّاسِ؛
خوش اخلاقى در بین مردم زینت اسلام است.
کنزالعمال جلد10 ، ص143
حدیث (1019)
امام علی علیه السلام می فرمایند:
لا أدَبَ مَعَ غَضَب
با خشم، تربیت ممکن نیست.
غرر الحکم ، ح 10529
حدیث (1020)
امام علی علیه السلام می فرمایند:
إذا رَغِبتَ فِى المَکارِمِ فَاجتَنِبِ المَحارِمَ
اگر خواهان مکارم و بزرگوارى ها هستى از حرامها دورى کن.
غرر الحکم، ح4069
حدیث (1021)
رسول اکرم صلى الله علیه و آله می فرمایند:
اَلْعِلْمُ حَیاةُ الاِسْلامِ وَ عِمادُ الاْیمانِ وَ مَنْ عَلِمَ
عِلْما اَتـَمَّ اللّهُ لَهُ اَجْرَهُ وَ مَنْ تَعَلَّمَ فَعَمِلَ
عَلَّمَهُ اللّهُ ما لَمْ يَعْلَمْ ؛
علم، حیات اسلام و تکیه گاه ایمان است و هر کس علمى بیاموزد، خداوند
پاداش او را تمام گرداند و هر کس بیاموزد و عمل کند، خداوند، تعلیم دهد
به او آنچه را که نمىداند.
نهج الفصاحه، ح 2019
حدیث (1022)
رسول اکرم صلى الله علیه و آله می فرمایند:
لا يُـبَلِّغُنى اَحَدٌ مِنْكُم عَنْ
اَحَد مِن اَصحابى شَیئا، فَاِنّى اُحِبُّ اَنْ اَخْرُجَ اِلَیكُم و
اَنَا سَلیمُ الصَّدر
کسى از شما حق ندارد از هیچ یک از یارانم چیزى به من بگوید؛ زیرا دوست
دارم در حالى که چیزى از شما در دلم نیست به سویتان بیایم.
مکارم الاخلاق، ص 17
حدیث (1023) امام علی(ع) می فرمایند:
لا تَقسِروا اَولادَكُم عَلى آدابِكُم ، فَاِنَّهُم مَخلوقونَ
لِزَمانٍ غَیرِ زَمانِكُم
آداب و رسوم خود را به فرزندانتان تحمیل نکنید، زیرا آنان براى زمانى
غیر از زمان شما آفریده شدهاند .
شرح ابن ابى الحدید ، ج20، ح102 .
حدیث (1024) امام حسین(ع) می فرمایند:
اَللّهُمَّ لا تَستَدرِجنى بِالاِحسانِ وَ لا تُؤَدِّبنى بِالبَلاءِ ؛
خدایا! با غرق کردن من در ناز و نعمت، مرا به پرتگاه عذاب خویش مَکشان
و با بلایا (گرفتارى ها) ادبم مکن.
الدُّرًّةُ البَاهرة من الأصدَاف الطّاهِرة
حدیث (1025)
رسول اکرم صلى الله علیه و آله می فرمایند:
اِنّى لَم اُبعَث لَعّانا وَ اِنّما بُعِثتُ رَحمَةً
من پیامبر نشدهام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شدهام تا مایه رحمت
باشم.
کنزالعمال ، ح 8176
حدیث (1026) امام باقر (ع)می فرمایند:
اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ يُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ
بِلارَفَثٍ
خداوند عزوجل، کسى را که در میان جمع شوخى کند، دوست دارد به شرط آنکه
ناسزا نگوید
کافى، ج 2، ص 345، ح 5
حدیث (1027) امام رضا (ع)می فرمایند:
إنّ النّاسَ لَو عَلِمُوا مَحاسِنَ کَلامِنا لَاتَّبَعُونا.
اگر مردم زیبایی‌های سخنان ما را می‌شناختند، بی‌شک از ما پیروی
می‌کردند.
معانی الأخبار، ص 180
حدیث (1028) امام کاظم (ع)می فرمایند:
طوبى لِلمُصلِحینَ بَینَ النّاسِ، اُولئِكَ هُمُ المُقَرَّبونَ يَومَ
القیامَةِ
خوشا به حال اصلاحکنندگان بین مردم، که آنان همان مقرّبان روز
قیامتاند.
بحارالأنوار، ج 68، ص 156، ح 11
حدیث (1029)
رسول اکرم صلى الله علیه و آله می فرمایند:
عائِدُ المَریضِ يَخوضُ فِى البَرَكَةِ فَاِذا جَلَسَ انغَمَسَ فیها
عیادت کننده بیمار، در برکت فرو مىرود و چون نزد بیمار بنشیند، در آن
غوطه ور مىشود.
کنزالفوائد، ج 1، ص 178
حدیث (1030) امام علی (ع) می فرمایند:
خَیرُ اِخوانِكَ مَن دَعاكَ اِلى صِدقِ المَقالِ بِصِدق مَقالِهِ وَ
نَدَبَكَ اِلى اَفضَل الاَعمالِ بِحُسن اَعمالِهِ
بهترین برادرانت (دوستانت)، کسى است که با راستگویىاش تو را به
راستگویى دعوت کند و با اعمال نیک خود، تو را به بهترین اعمال
برانگیزد.
غررالحکم، ح 5022
حدیث (1031) امام علی (ع) می فرمایند:
وُصولُ الْمَرْءِ اِلى كُلِّ ما يَبْتَغیهِ مِنْ طیبِ عَيْشِهِ وَ
اَمنِ سِرْبِهِ وَ سَعَةِ رِزْقِهِ بِحُسْنِ نيَّتِهِ وَ سَعَةِ
خُلْقِهِ
انسان، با نيّت خوب و اخلاق خوب، به تمام آنچه در جستجوى آن است، از
زندگى خوش و امنیت محیط و روزى زیاد، دست مییابد.
غررالحکم، ح 10141
حدیث (1032) امام علی (ع) می فرمایند:
جالِسِ العُلَماءَ يَزدَد عِلمُكَ وَ يَحسُن اَدَبُكَ وتَزكُ نَفسُكَِ
با علما معاشرت کن تا علمت زیاد، ادبت نیکو و جانت پاک شود.
اعلام الدین، ص 96
حدیث (1033) امام علی (ع) می فرمایند:
یا مَعشَرَ الفِتیانِ، حَصِّنوا اَعراضَكُم باِلاَْدَبِ وَ دینَـكُم
بِالعِلمِ
اى جوانان! آبرویتان را با ادب و دینتان را با دانش حفظ کنید.
تاریخ یعقوبى ، ج 2، ص 210
حدیث (1034)رسول اکرم صلى الله علیه و
آله می فرمایند:
اِنّى لَم اُبعَث لَعّانا وَ اِنّما بُعِثتُ رَحمَةً
من پیامبر نشدهام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شدهام تا مایه رحمت
باشم.
مشکاة الانوار، ص 157
حدیث (1035) امام علی (ع) می فرمایند:
حُبُّ الدُّنْیا يُفْسِدُ الْعَقْلَ وَ يُصِمُّ الْقَلْبَ عَنْ سَماعِ الْحِكْمَةِ
وَ یوجِبُ اَلیمَ الْعِقابِ
علاقه به دنیا، عقل را فاسد مىکند، قلب را از شنیدن حکمت
ناتوان مىسازد و باعث عذاب دردناک مىشود.
غررالحکم، ح 4878
حدیث (1036) رسول اکرم (ص) می فرمایند:
لاتَختَلِفوا، فَإِنَّ مَن کانَ
قَبلَكُمُ اختَلَفوا فَهَلَکوا
باهم اختلاف نکنید، که پیشینیان شما دچار اختلاف شدند و
نابود گشتند.
علل الشرایع، ج1،ص265
حدیث (1037) رسول اکرم (ص) می فرمایند:
مَن ساءَ خُلقُهُ عَذَّبَ نَفسَهُ وَ مَن
كَبُرَ هَمُّهُ سَقُمَ بَدَنُهُ
هر کس بد اخلاق باشد، خودش را عذاب میدهد و هر کس غم و
غصه هایش زیاد شود، تنش رنجور می گردد.
نهج الفصاحه، ح 3002
حدیث (1038) امام علی (ع) می فرمایند:
اَلزُّهْدُ فِى الدُّنْیا الراحَةُ الْعُظْمى
بىرغبتى به دنیا، بزرگترین آسایش است.
غررالحکم، ح 1316
حدیث (1039) امام علی (ع) می فرمایند:
اَلْحَقودُ مُعَذَّبُ النَّفْسِ، مُتَضاعَفُ الهَمِّ
کینه توز، روحش در عذاب است و اندوهش دو چندان
غررالحکم، ح 1962
حدیث (1040) امام صادق (ع) می فرمایند:
اَلرَّوحُ وَ الرّاحَةُ فِى الرِّضا وَ اليَقینِ وَ الهَمُّ وَ
الحَزَنُ فِى الشَكِّ وَ السَّخَطِ
خوشى و آسایش، در رضایت و یقین است و غم و اندوه در شكّ و نارضایتى
مشکاةالأنوار، ص 34
حدیث (1041) امام علی (ع) می فرمایند:
اَلْمُریبُ اَبَدا عَلیلٌ
آدم بدبین، همیشه بیمار است.
غررالحکم، ح 839
حدیث (1042) امام باقر (ع) می فرمایند:
اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ يُحِبُّ المُداعِبَ فِى الجَماعَةِ
بِلارَفَثٍ
خداوند عزوجل، کسى را که در میان جمع شوخى کند، دوست دارد به شرط آنکه
ناسزا نگوید.
کافى، ج 2، ص 345، ح 5
حدیث (1043) امام علی (ع) می فرمایند:
اَلعَقلُ حَیثُ کانَ آلِفٌ مَالوفٌ
عقل هر کجا باشد، انس گیرنده و الفت پذیر است
غررالحکم، ح 1251
حدیث (1044) رسول اکرم (ص) می فرمایند:
مَثَلُ العَقلِ فِى القَلبِ كَمَثَلِ السِّراجِ فى وَسَطِ البَیتِ
عقل در دل، همانند چراغ در میان خانه است
علل الشرایع، ص 98
حدیث (1045) امام علی
(ع) می فرمایند:
اِذا اَبطَاَتِ الاَرزاقُ عَلَیكَ فَاستَغفِر اللَّهَ يُوَسِّع عَلَیكَ
فیها
هرگاه در روزى تو تأخیر و تنگى پدید آمد، از خداوند آمرزش بخواه تا
روزى را بر تو فراوان گرداند.
تحف العقول، ص 174
حدیث (1046) امام باقر
(ع) می فرمایند:
مَثَلُ الْحَریصِ عَلَى الدُّنْیا مَثَلُ دودَةِ القَزِّ: كُلَّمَا
ازْدادَتْ مِنَ القَزِّ عَلى نَفْسِها لَـفّـا کانَ أَبْعَدَ لَها مِنَ
الْخُروجِ حَتّى تَموتَ غَمّا
حریص به دنیا، همانند کرم ابریشم است که هر چه بیشتر دور خود مىتند،
خارج شدن از پیله بر او سختتر مىشود، تا آنکه از غصه مىمیرد.
کافى، ج 2، ص 316
حدیث (1047) امام علی
(ع) می فرمایند:
يَنبَغى لِلعاقِلِ اَن يُخاطِبَ الجاهِلَ مُخاطَبَةَ الطَّبیبِ
المَریضَ
شایسته است که برخورد عاقل با نادان،
مانند برخورد طبیب با بیمار باشد.
غررالحکم، ح 10944
حدیث (1048) رسول اکرم (ص) می فرمایند:
اِنَّما يُدرَكُ الخَیرُ كُلُّهُ بِالعَقلِ، وَ لا دینَ لِمَن لا عَقلَ
لَهُ
همه خوبی ها با عقل شناخته می
شوند و کسى که عقل ندارد، دین ندارد
تحف العقول، ص 54
حدیث (1049) امام علی (ع) می فرمایند:
اِنَّما يُدرَكُ الخَیرُ كُلُّهُ بِالعَقلِ، وَ لا دینَ لِمَن لا عَقلَ
لَهُ
نیاز عاقلان به ادب، همانند نیاز کشتزار به باران است
غررالحکم، ح 3475
حدیث (1050) حضرت مهدی (عج) می فرمایند:
مَلعُونٌ مَلعُونٌ مَن أخّرَ المَغربَ
إلی أن تَسثَبتَکَ النُّجُومُ
ملعون است، ملعون است کسی که نماز مغربش را به
تأخیر بیندازد، تا زمانی که ستارگان آسمان پدیدار شوند.
بحارالانوار ج52، ص15
حدیث (1051) حضرت مهدی (عج)
می فرمایند:
وَالعاقَبَةُ لِجَمِیل صُنع اللهِ سُبحانَهُ تَکُونُ حَمِیدَةُ لَهُم
مَا اجتَنَبُوا المَنهیَّ
شیعیان ما هنگامی به فرجام نیک و زیبای خداوند می رسند که از گناهانی
که نهی شده اند، احتراز نمایند.
بحارالانوار ج53، ص177
حدیث (1052)
حضرت علی (ع)
می فرمایند:
اِنَّكَ مُقَوَّمٌ بِاَدَبِكَ فَزَيِّنهُ بِالحِلمِ
تو با ادبت ارزشگذارى می شوى، پس آن را با
بردبارى زینت بخش.
مشکاة الأنوار، ص 239
حدیث (1053)
حضرت علی (ع)
می فرمایند:
اِنَّ النّاسَ اِلى صالِحِ الاَدَبِ اَحوَجُ مِنهُم اِلَى الفِضَّةِ وَ
الذَّهَبِ
مردم، به ادب (فرهنگ و تربیتِ) درست ، نیازمندترند، تا به طلا و نقره
غرر الحکم، ح 3590
حدیث (1054)
حضرت علی (ع)
می فرمایند:
لا تَصفُو الخِلَّةُ مَعَ غَیرِ اَدیبٍ
دوستى با شخص بی ادب ، صمیمانه نخواهد
شد
بحار الأنوار، ج 67، ص 400
حدیث (1055)
حضرت صادق (ع)
می فرمایند:
ما ضَعُفَ
بَدَنٌ عَمّا قَويَتْ عَلَيْهِ النِّـيَّةُ
اگر اراده قوى باشد، هیچ بدنى براى انجام دادن کار، ناتوان نیست.
من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 400، ح 5859
حدیث (1056)
حضرت هادی (ع)
می فرمایند:
اَلسَّهَرُ اَ لَذُّ لِلمَنام وَ الجوعُ يَزیدُ فى طیب الطَّعام.
شب زنده دارى، خواب را شیرینتر و گرسنگى، غذا را لذت بخشتر مى
کند.
تنبیه الخواطر، ص 141، ح 18.
حدیث (1057) امام سجاد علیه السلام می فرمایند:
وَ الذُّنُوبُ الّتى تُنزِلُ النِّقَمَ عِصیانُ العارِفِ بِالبَغىِ وَ
التَطاوُلُ عَلَى النّاسِ وَ الاِستِهزاءُ بِهِم وَ السُّخريَّةُ
مِنهُم
گناهانى که باعث نزول عذاب مىشوند، عبارتاند از: ستم کردن شخص از روى
آگاهى، تجاوز به حقوق مردم، و دست انداختن و مسخره کردن آنان.
معانى الاخبار ، ص 270
حدیث (1058) امام علی (ع)
می فرمایند:
لا يَراَسُ مَن خَلا عَنِ الاَدَبِ وَ صَبا اِلَى اللَّعِبِ
کسى که از ادب بی بهره باشد و شیفته بازى شود،
به ریاست نمی رسد
غرر الحکم، ح 4786
حدیث (1059) امام علی (ع)
می فرمایند:
اَحسَنُ الاَدابِ ما كَفَّكَ عَنِ المَحارِمِ
بهترینِ ادبها آن است که تو را از حرامها باز دارد
معدن الجواهر، ص 59
حدیث (1060) امام صادق (ع)
می فرمایند:
ايّاكَ وَ المِراءَ، فَاِنَّهُ
يُحبِطُ عَمَلَكَ وَ ايّاكَ وَ الجِدالَ، فَاِنَّهُ یوبِقُكَ وَ ايّاكَ
وَ كَثرَةَ الخُصوماتِ فَاِنَّها تُبعِدُكَ مِنَ اللّهِ
از بگو مگو خوددارى کن، زیرا که این کار، عملت را نابود مىکند.
از جدل و ستیز هم خوددارى کن؛ زیرا که تو را هلاک مىسازد و از دشمنى
زیاد کناره بگیر؛ چه اینکه چنین کارى تو را از خدا دور مىکند.
تحف العقول، ص 309
حدیث (1061) پیامبر اکرم (ع)
می فرمایند:
اَلصَّدَقَةُ تَدْفَعُ البَلاءَ وَ هِىَ اَنـجَحُ
دَواء وَ تَدفَعُ القَضاءَ
وَ قَد اُبرمَ اِبراما وَ لا يَذهَبُ بِالاَْدواءِ اِلاَّ الدُّعاءُ وَ
الصَّدَقَةُ
صدقه بلا را برطرف مىکند و مؤثرترینِ داروست. همچنین، قضاى حتمى را برمىگرداند و
درد و بیمارىها را چیزى جز دعا و صدقه از بین نمىبرد.
بحارالأنوار، ج 93، ص 137، ح 71
حدیث (1062) امام علی (ع) می فرمایند:
كَفى بِالتَّجارِبِ مُؤَدِّبا
براى ادب آموزى، تجربه
ها کافی اند
غرر الحکم، ح 9226
حدیث (1063) امام علی (ع) می فرمایند:
مَن شاوَرَ ذَوِى العُقولِ استَضاءَ بِاَنوارِ العُقولِ
هر کس با عقلا مشورت کند، از نور عقلها بهره می برد
غررالحکم، ح 8634
حدیث (1064)
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:
رَاسُ العَقلِ بَعدَ الایمانِ بِاللّهِ مُداراةُ النّاسِ فى غَیرِ
تَركِ حَقٍّ
کمال عقل پس از ایمان به خدا، مدارا کردن با مردم است به شرط آن که حق،
ترک نشود
تحف العقول، ص 42
حدیث (1065)
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:
مَن اَكَلَ وَ ذو عَینَین يَنظُرُ اِلَیهِ وَ لَم يُواسِهِ ابتُلى
بِداءٍ لا دَواءَ لَهُ
هر کس غذا بخورد و دیگرى به او نگاه کند، و به او ندهد، به دردى بى
درمان مبتلا مىشود
تنبیه الخواطر، ج 1 ، ص 47
حدیث (1066)
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:
اِن
قَدَرتَ اَن تُصبِحَ و تُمسى و لَیسَ فى قَلبِكَ غَشٌّ لاَِحَد فَافعَل
و ذلِكَ مِن سُنَّتى و مَن أحیى سُنَّتى فَقَد اَحیانى و مَن اَحیانى کانَ مَعى فِى الجَنَّةِ
تا مىتوانى بکوش که صبح و شب در قلبت (حتّى) قصد فریب و نیرنگ کسى
نباشد؛ چرا که این از سنّتهاى من است و کسى که سنّتم را زنده کند، مرا
زنده کرده است و کسى که مرا زنده کند، در بهشت با من خواهد بود.
سنن ترمذى، ج 4، ص 151
حدیث (1067)
امام علی (ع) می فرمایند:
اَعقَلُ
النّاسِ مَن کانَ بِعَیبِهِ بَصیرا وَ عَن عَیبِ غَیرِهِ ضَریرا
عاقل ترین مردم کسى است که به عیب هاى خویش بینا و از عیوب دیگران،
نابینا باشد
غررالحکم، ح 3233
حدیث (1068)
امام علی (ع) می فرمایند:
لَیسَ العاقِلُ مَن يَعرِفُ الخَیرَ مِنَ
الشَّرِّ وَ لكِنَّ العاقِلَ مَن يَعرِفُ خَیرَ الشَّرَّینِ
عاقل، آن نیست که خوب را از بد تشخیص دهد. عاقل، کسى است که از میان دو
بد، آن را که ضررش کمتر است، بشناسد
مطالب السئول، ص 250
حدیث (1069)
امام علی (ع) می فرمایند:
اَلا وَ اِنَّ اللَّبیبَ مَنِ استَقبَلَ
وُجوهَ الاآراءِ بِفِکرٍ صائِبٍ وَ نَظَرٍ فِى العَواقِبِ
بدانید عاقل، کسى است که با فکر درست، به استقبال نظرات گوناگون برود و
در عواقب امور بنگرد
غررالحکم، ح 2778
حدیث (1070) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:
اِذا رَآى اَحَدُكُم مِن نَفسِهِ اَو مالِهِ اَو مِن اَخيهِ ما
يُعجِبُهُ فَليَدعُ لَهُ بِالبَرَكَةِ فَاِنَّ العَينَ حَق
هرگاه يكى از شما در خودش، يا مالش، يا برادرش، چيز جالب توجهى ديد،
براى بركت يافتن آن دعا كند؛ زيرا چشمزخم، واقعيت دارد.
نهج الفصاحه ، ح 206
حدیث (1071) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:
طَعامُ السَّخىِّ دَواءٌ وَ طَعامُ الشَّحيحِ داءٌ
غذاى سخاوتمند، دارو و غذاى بخيل، درد است.
بحارالأنوار ، ج 68، ص 357، ح 22
حدیث (1072)
امام علی (ع) می فرمایند:
اَلظَّنُّ الصَّوابُ مِن شيَمِ اُولِى الاَلبابِ
خوش گمانى، از اخلاق عاقلان است
غررالحكم، ح 1386
حدیث (1073)
امام علی (ع) می فرمایند:
اِتَّهِمُوا عُقولَكُم فَاِنِّهُ مِنَ الثِّقَةِ بِها يَكونُ
الخَطاءُ
عقل خويش را زير سؤال ببريد، زيرا از اعتماد به آن، خطاها سرچشمه
میگيرد
غررالحكم، ح 2570
حدیث (1074)
امام علی (ع) می فرمایند:
اِذا فَسَدَتِ النِّـيَّةُ وَقَعَتِ البَليَّةُ
هرگاه نيت فاسد شود، بلا و گرفتارى پيش می آيد
غررالحكم، ح 4021
حدیث (1075)
امام علی (ع) می فرمایند:
اَلحَسَدُ يُضنِى الجَسَد
حسد، بدن را فرسوده و عليل مىكند.
غررالحكم، ح 943
حدیث (1076)
لقمان حكيم (ع) می فرمایند:
يَا بُنَىَّ اِذَا امتَلأََتِ المَعِدَةُ نَامَتِ الفِكرَةُ وَ
خَرِسَتِ الحِكمَةُ وَ قَعَدَتِ الاَعضَاءُ عَنِ العِبادَةِ
فرزندم هرگاه شكم پر شود، فكر به خواب می رود و حكمت، از كار می افتد
و اعضاى بدن از عبادت باز می مانند
مجموعه ورام، ج 1، ص 102
حدیث (1077)
امام صادق (ع) می فرمایند:
اَوَّلُ النَّظَرَةِ لَكَ وَ الثّانيَةُ عَلَيكَ وَ لا لَكَ وَ
الثّالِثَةُ فيهَا الهَلاكُ
نگاه اول (ناخودآگاه به نامحرم) براى تو (حلال) است و نگاه دوم ممنوع
است و حرام و نگاه سوم، هلاكتبار است
من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 474
حدیث (1078)
امام باقر (ع) می فرمایند:
اِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ يَقى بِالتَّقْوى عَنِ الْعَبْدِ ما عَزُبَ
عَنْهُ عَقْلُهُ وَ يُجَلّى بِالتَّقْوى عَنْهُ عَماهُ وَ جَهْلَهُ
خداوند عزوجل به وسيله تقوا، انسان را از آنچه عقلش به آن نمىرسد، حفظ
مىكند و كوردلى و نادانى را از او دور مىنمايد.
كافى، ج 8، ص 52، ح 16
حدیث (1079)
امام علی (ع) می فرمایند:
مَنِ اقْتَصَرَ عَلى بُلْغَةِ الْكَفافِ فَقَدِ انْتَظَمَ الراحَةَ وَ
تَبَوَّأَ خَفْضَ الدَّعَةِ
هر كس به مقدار كفايت، قناعت كند، آسايش مىيابد و براى خويش زمينه
گشايش فراهم مىكند
نهج البلاغه، حكمت 377
حدیث (1080)
امام صادق (ع) می فرمایند:
اَروَحُ الرَّوحِ اَليَأسُ مِنَ النّاسِ
بهترين راحتى و آسودگى، بىتوقعى از مردم است
كافى ، ج 8، ص 243، ح 337
حدیث (1081)
امام صادق (ع) می فرمایند:
ما ضَعُفَ بَدَنٌ عَمّا قَويَتْ عَلَيْهِ النِّـيَّةُ
اگر اراده قوى باشد، هيچ بدنى براى انجام دادن كار، ناتوان نيست.
من لايحضره الفقيه، ج 4، ح 5859.
حدیث (1082) پیامبر اکرم (ص) می فرمایند:
اَلصِّدقُ طُمَأْنينَةٌ وَ الْكَذِبُ ريبَةٌ
راستگويى [مايه] آرامش و دروغگويى [مايه] تشويش است.
نهج الفصاحه، ح 1864
حدیث (1083) امام علی (ع) می فرمایند:
اَ لحِلمُ حِجابٌ مِنَ الآفاتِ
بردبارى، مانعى در برابر آفتهاست
غررالحكم، ح 720
حدیث (1084) امام هادی (ع) می فرمایند:
اَلسَّهَرُ اَ لَذُّ لِلْمَنامِ وَ الْجوعُ يَزيدُ فى طيبِ الطَّعام
شب زنده دارى، خواب را شيرينتر و گرسنگى، غذا را لذت بخشتر مىكند.
تنبيه الخواطر، ص 141، ح 18.
حدیث (1085) امام علی (ع) می فرمایند:
اَلمُريبُ اَبَدا عَليلٌ
آدم بدبين، هميشه بيمار است
غررالحكم، ح 839
حدیث (1086) رسول اکرم (ص) می فرمایند:
اَعظَمُ النِّساءِ بَرَكَةً اَيسَرُهُنَّ صَداقا
با بركت ترين زنان، كم مهريّهترين آنان است
السنن الكبرى، ج 7، ص 235
حدیث (1087) امام علی (ع) می فرمایند:
ايّاكُم وَ الحَلفَ فَاِنَّهُ يُنفِقُ السِّلعَةَ وَ يَمحَقُ
البَرَكَةَ
از قسم خوردن بپرهيزيد، چرا كه كالا را تلف مىكند و بركت را از بين می
برد
كافى، ج 5، ص 162، ح 4
حدیث (1088) امام صادق (ع) می فرمایند:
اِزْرَعُوا وَاغْرِسُوا وَاللهِ ما عَمِلَ النّاسُ عَمَلاً أجَلَّ
وَلا أطْيَبَ مِنْهُ.
كشت كنيد و درخت بنشانيد. به خدا قسم، آدمیان كاری برتر و پاکتر از
این نكرده‌اند.
بحار الأنوار، ج 103، ص 68
حدیث (1089) امام علی (ع) می فرمایند:
ايّاكُم وَ الحَلفَ فَاِنَّهُ يُنفِقُ السِّلعَةَ وَ يَمحَقُ
البَرَكَةَ
از قسم خوردن بپرهيزيد، چرا كه كالا را تلف مىكند و بركت را از بين می
برد
كافى، ج 5، ص 162، ح 4
حدیث (1090) امام علی (ع) می فرمایند:
بِئسَ القَرينُ الغَضَبُ: يُبدِى المَعائِبَ وَ يُدنِى الشَّرَّ وَ
يُباعِدُ الخَيرَ
خشم، بدترين همراه است: عيبها را آشكار، بدىها را نزديك و خوبىها را
دور مىكند.
غرر الحكم، ح 4417
حدیث (1091) رسول اکرم (ص)
می فرمایند:
باكِروا طَـلَبَ الرِّزقِ وَ الحَوائِجِ فَاِنَّ الغُدُوَّ بَرَكَةٌ
وَ نَجاحٌ
در پى روزى و نيازها، سحر خيز باشيد؛ چرا كه حركت در آغاز روز، (مايه)
بركت و پيروزى است
المعجم الاوسط، ج 7، ص 194
حدیث (1092) امام علی (ع)
می فرمایند:
عِندَ فَسادِ النِّيَّةِ تَرتَفِعُ البَرَكَةُ
هرگاه نيّتها فاسد باشد، بركت از ميان می رود
غررالحكم، ح 6228
حدیث (1093) رسول اکرم (ص)
می فرمایند:
عَليٌّ يَعسوبُ المُؤمِنينَ وَ المالُ يَعسوبُ المُنافِقينَ
على پيشواى مؤمنان و ثروت پيشواى منافقان است.
الأمالى طوسى، ص
355
حدیث (1094) رسول اکرم (ص)
می فرمایند:
إِنَّ الْمُؤْمِنَ هِمَّتُهُ فِي الصَّلاةِ وَالصِّيامِ
وَالْعِبادَةِ وَالْمُنافِقُ هِمَّتُهُ فِي الطَّعامِ وَالشَّرابِ
كَالْبَهيمَةِ
همّت مؤمن در نماز و روزه و عبادت است و همّت منافق در خوردن
و نوشيدن؛ مانند حيوانات.
تنبيه
الخواطر،ج1، ص 94
حدیث (1095) رسول اکرم (ص)
می فرمایند:
اَلْمُؤْمِنُ لَيِّنُ الْمِنكَبِ يُوَسِّعُ عَلى أَخيهِ وَ
الْمُنافِقُ يَتَجافى يُضَيِّقُ عَلى أَخيهِ
مؤمن نرمخوست و براى برادرش جا (ى نشستن) باز مىكند و منافق درشتخوست
و جا را بر برادرش تنگ مىكند.
كنزالعمّال،
ح 778.
حدیث (1096) رسول اکرم (ص)
می فرمایند:
اَلبَرَكَةُ مَعَ اَكابِرِكُم
بركت، با بزرگان شماست
جامع الأخبار، ص 242، ح
617
حدیث (1097) امام صادق (ع)
می فرمایند:
إِنَّ الصّادِقَ أَوَّلُ مَنْ يُصَدِّقُهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ
يَعْلَمُ أَنَّهُ صادِقٌ وَتُصَدِّقُهُ نَفْسُهُ تَعْلَمُ أَنَّهُ
صادِقٌ
راستگو را نخستين كسى كه تصديق مىكند، خداى عزوجل است كه مىداند او
راستگوست و نيز نفس او تصديقش مىكند كه مىداند راستگوست.
كافى، ج 2، ص 104،
ح6
حدیث (1098) رسول اکرم (ص)
می فرمایند:
بُكاءُ
الْمُؤمِنِ مِنْ قَلْبِهِ وَ بُكاءُ الْمُنافِقِ مِنْ هامَّتِهِ
گریه مؤمن از (درون) دل اوست و گريه منافق از (ظاهر و) سرش.
الجامع الصغير، ح 3156
حدیث (1099) رسول اکرم (ص)
می فرمایند:
إنَّ أَعْظَمَ النّاسِ مَنْزِلَةً
عِنْدَاللّهِ يَوْمَ الْقيامَةِ أَمْشاهُمْ فى أَرْضِهِ بِالنَّصيحَةِ
لِخَلْقِهِ.بلند مرتبه ترين مردم نزد خداوند در روز قيامت كسى است كه در روى زمين بيشتر در
خيرخواهى و ارشاد مردم قدم بردارد.
كافى،
ج 2، ص 208، ح 5.
حدیث (1100) رسول اکرم (ص)
می فرمایند:
مَن أرادَ اللّهُ
بِهِ خَيرا رَزَقَهُ اللّهُ خَليلاً صالحِا
هر كس كه خداوند براى او خير بخواهد، دوستى شايسته نصيب وى خواهد نمود.
نهج الفصاحه، ح 3064.
