مرد است و پولی كه در عوض میدهد . البته تمتع هم طرفينی است . و به
علاوه ، اگر به خود صيغه ازدواج توجه كنيد ، میبينيد [ با صيغههای ديگر ]
فرق میكند . مثلا در بيع شما میگوئيد : بعت هذا بهذا " هذا " ی اول
حتما بايد مبيع باشد و " هذا " ی دوم ارزش است . در اجاره هم همين
طور است . ولی در باب نكاح شما میگوئيد : زوجت و لازم نيست بگوئيد :
زوجت المرأه بهذا الرجل . میبينيد هر دو گونهاش را میخوانند ، هم
میخوانند : زوجت موكلتی موكلك و هم میخوانند : زوجت موكلك موكلتی .
يعنی هم میگويند من اين مرد را به اين زن تزويج كردم ، و هم میگويند من
اين زن را به اين مرد تزويج كردم . يعنی اينطور نيست كه در متن صيغه ،
زن شكل كالا را داشته باشد و مهری كه مرد میدهد شكل ثمن را .
سؤال : در بيمه شخص ثالث كه اكنون در مورد اتومبيلها از طرف دولت
معمول شده ، افراد را وادار میكنند كه حتما اتومبيلشان را بيمه كنند .
آيا اگر اتفاقی افتاد میتوان پول گرفت با توجه به اينكه شخص اين معامله
را به اجبار انجام داده ؟
جواب : اينكه گفتيد بيمه شخص ثالث اجباری است ، مسئله خوبی است .
راجع به بيمه مسئوليت كه در چه حدودی اين كارها واقعا ايجاد مسئوليت
میكند ، آنجا كه تقصير نباشد و خطر باشد ، من در ذهنم بود كه مستقلا بحث
بكنيم . البته در كتب فقه ، مثالهايی نظير اين مسئله مطرح است . مثلا
اين مسئله مطرح است كه شخصی در خانه خود سگ نگاه میدارد . اين سگ
میآيد پای كسی را گاز میگيرد . ممكن است آن شخص تقصير هم نكرده باشد
ولی طبيعت سگ نگاه
|