" اگر " به ميان آورند و مثلا صيغه را اينطور جاری كنند : من خانه خودم‏
را به تو اجاره می‏دهم به شرط اينكه پدرم از سفر حج برگردد ، اين تعليق‏
است و معامله باطل می‏باشد . معامله بايد منجز باشد و " اگر " نبايد در
آن وجود داشته باشد . و لهذا در باب اجاره هم صحيح نيست كسی بگويد : من‏
اين را برای مدت ده سال از تو اجاره می‏كنم در صورتی كه از اينجا نروم .
اجاره برای مدت معين است . فقط می‏تواند خيار فسخ قرار دهد كه آنرا بهم‏
بزند ، و الا از نظر فقه ، طبيعت عقد ، تعليق بر نمی‏دارد . آنوقت در
مسئله بيمه به شرط حيات و بيمه به شرط فوت ، اين اشكال به وجود می‏آيد
كه علاوه بر اينكه مدت بايد مشخص باشد ، تنجيز هم بايد داشته باشد و
نبايد تعليق داشته باشد . يعنی طبق اين قاعده ، بيمه‏گزار بايد در تمام‏
اين مدت حق بيمه را بپردازد اعم از اينكه در اين بين بميرد يا زنده‏
بماند ، و حال آنكه قراردادهای بيمه ظاهرا اينطور نيست . در قرارداد
بيمه اگر فوت حاصل شد ، ديگر از بيمه‏گزار چيزی نمی‏گيرند و اين خود يك‏
اشكال است .
سؤال كننده : مؤسسه بيمه می‏تواند ببخشد .
جواب : می‏تواند ببخشد ولی قرارداد چگونه است ؟ اگر از ابتدا در متن‏
قرارداد تعليق وجود داشته باشد ، معامله از اصل باطل است .
سؤال كننده : بانك وام مسكن می‏دهد و می‏گويد اگر تا ده سال توانستی ،
قسط اين وام را بده ، اگر فوت كردی ، نمی‏خواهم .
جواب : نه ، بانك اكنون تعهد می‏كند كه بعد ببخشد . به او قرض می‏دهد
و با او قرارداد می‏كند كه اگر فوت كردی ، من بقيه