آن است شايد متری 50 تومان هم درآمد نداشته باشد ، در اثر اينكه آن‏
سرمايه داری كه كارخانه قالی باقی را توليد كرده مقداری بر قيمت آن‏
می‏افزايد و مقدار بيشتری در اثر گردش در بازار بر قيمت آن افزوده می‏شود
، به قيمت مثلا متری هزار تومان به دست مصرف كننده می‏رسد . بايد حساب‏
كرد كه وام بستانكاران كه فقط مورد احتياج بازرگانان است نه مورد احتياج‏
كسانی كه طرح كشاورزی يا صنعتی دارند ، آيا يك امر ضروری هست كه بعد ما
دنبال راه حلش برويم يا نه ؟ به نظر من اين وام يك امر چندان ضروری‏
نيست . كسی كه جنسش را نسيه فروخته ، سودش را بعد می‏برد . چه لزومی‏
دارد كه حتما يك معامله بيهوده هم ايجاد كند ؟ !
عرايض من در اينجا پايان پذيرفت .