نكات روايات

1 - از احاديث « لا ربا الا فی النسيئة » استفاده می‏شود كه ابن عباس و
ديگران ( 1 ) از قرآن حرمت ربا را النقد را ( كه منحصر در همان ربای‏
معاملی است ) نمی‏فهميده‏اند . و اين مؤيد مطلبی است كه ما در سابق‏
گفته‏ايم كه ربای متعارف در اهل جاهليت فقط ربای قرضی بوده است ، ( 2 )
و عقل و اعتبار هم مؤيد اين نظر است ، زيرا اصل در ربا ، ربا در قرض‏
است و لذا در دنيای غير اسلام هم ربای معاملی وجود ندارد . ربای معاملی‏
فقط به منظور حيله در ربای قرضی به ذهن رسيده است و پيغمبر اكرم ( ص )
برای حفظ حريم ربای قرضی ، ربای معاملی را هم تحريم كرده است . بنابراين‏
آيه فقط ناظر به ربای متعارف بين اهل جاهليت است و آن همان ربای قرضی‏
است .

پاورقی :
1 - ابن عباس ، اسامه ، زيد بن ارقم ، ابن زبير قائل به حرمت رباء
النقد نبوده‏اند . ( تذكره علامه ) .
2 - و اما ربای نسيئه ممكن است به صورت قرض باشد و ممكن است به‏
صورت معامله نسيئه باشد .