و يوصف الحدوث بالذاتی و ذا
|
قبليه ليسيه الذات خذا
|
او عبرن بالعدم المجامع
|
كما يكون سبق ليس واقع
|
منصرم ينعت بالزمانی
|
كالطبع ذی التجديد كل آن
|
حدوث موصوف میشود به ذاتی و آن عبارت است از قبليت ليسيت ذات (
يعنی تقدم نيستی ذات ) بر وجود وی ، بگير ( اين مطلب را ) . يا تعبير
كن از ليسيت ذات به عدم مجامع ( يعنی در تعريف حدوث ذاتی به جای تقدم
ليسيت ذات بر وجود ، بگو : تقدم عدم مجامع بر وجود ) ، همانطور كه تقدم
ليسيت واقعی ( يا وجودی ) منصرم و گذشتنی موصوف میشود به زمانی ( 1 )
مثل طبيعت نو شوند در هر " آن " ( يعنی طبيعت در هر آن حدوث پيدا
میكند ) .
شرح : آنچه تا كنون گفته شد يا مربوط به تعريف حدوث و قدم بود و يا
مربوط به تقسيمات آنها و تا كنون دو تعريف و دو تقسيم در اين مورد ذكر
شد . دو تعريف را قبلا شرح داديم و دو تقسيم هم يكی تقسيم حدوث و قدم
بود به حقيقی
پاورقی :
1 - يعنی اين ليسيت را " ليسيت يا عدم زمانی " میگويند ، كما اينكه
گاهی هم آن را " عدم مقابل " مینامند . ( حدوث زمانی عبارت است از
تقدم ليسيت زمانی يا " عدم مقابل " بر وجود شیء . مصراع دوم از بيت
دوم و مصراع اول از بيت سوم درباره تعريف حدوث زمانی است ) .