در مورد آنها امكان ندارد ، زيرا اعاده چنين موجودی مستلزم اين است كه‏
زمان آن نيز اعاده شود و حال آنكه نفس زمان قابل بازگشت و اعاده نيست‏
. كسانی كه به اعاده معدوم در مورد امور زمانی قائل شده‏اند پنداشته‏اند كه‏
اشيائی كه در زمان قرار گرفته‏اند بيگانه از زمان هستند و آنها را همچون‏
آبی فرض كرده‏اند كه در ظرفی قرار داشته باشد و سپس آن ظرف را عوض‏
كنند . پنداشته‏اند كه انسان در لحظه دوم همان انسانی است كه در لحظه اول‏
بوده و فقط ظرف زمان تغيير يافته است و حال آنكه حقيقت غير از اين‏
است .