و سامانيان كه همه از نژاد ايرانی خالص بودهاند در راه پيشبرد زبان
فارسی كوشش نمی كردند و حال آنكه غزنويان كه از نژاد غير ايرانی بودند
وسيله احياء زبان فارسی گشتند .
مستر فرای در صفحه 403 كتاب ميراث باستانی ايران میگويد :
میدانيم كه طاهريان هوا خواه به كاربردن زبان عربی در دربارشان در
نشاپور بودند و بازپسين ايشان به داشتن شيوه عربی دلپسندی نام آور گشته
بود .
قبلا سخن همين مستشرق را درباره رو آوردن ديلميان به زبان عربی نقل
كرديم .
سامانيان چنانكه گفته اند از نسل بهرام چوبين سپهسالار معروف دوره
ساسانی بوده اند . اين سلسله از سلاطين ، از مسلمانترين و هم دادگسترترين
سلاطين ايران بشمار میروند ، نسبت به اسلام و شعاير اسلامی نهايت علاقه
مندی را داشته اند .
در مقدمه پر مغز كتاب " احاديث مثنوی " ضمن تشريح نفوذ تدريجی
احاديث نبوی در همه شؤون علمی و ادبی جهان اسلام ، به نقل از " و انساب
سمعانی " میگويد :
و بسياری از امرا و وزراء كه مشوق شعرا و حامی كتاب و نويسندگان بودند
خود از رواش حديث به شمار میرفتند ، چنانكه از امرا و شهرياران سامانی
امير احمد بن اسد بن سامان ( متوفی 250 ) و فرزندان وی ابو ابراهيم
اسماعيل بن احمد ( متوفی در ماه صفر 295 ) و ابوالحسن نصر بن احمد (
متوفی در جمادی الاخر 279 ) و ابو يعقوب اسحق بن احمد ( متوفی 21 صفر 301
) در طبقات رواش ذكر شده اند و ابوالفضل محمد بن عبيدالله بلعمی وزير
مشهور سامانيان ( متوفی دهم صفر 319 ) روايت حديث میكرده است و امير
ابراهيم بن ابی عمران سيمجور و پسر او ابوالحسن ناصرالدوله محمد بن
ابراهيم از اكابر امرای سامانی
|