آتش و پرستش
يكی از مسائل مهم و قابل توجه درباره نظام فكری و اعتقادی و عملی زردشتيان مقارن ظهور اسلام ، مسئله تقديس و تعظيم و پرستش آتش است . اين كار از قديمترين دوران باستانی سابقه دارد و تا به امروز ادامه يافته است . بوعلی سينا در فصل هفتم از فن دوم طبيعيات شفا میگويد : طبقاتی از پيشينيان كه به فلسفه اضداد تمايل داشتند و معتقد بودند كه همه چيز از " ضدين " به وجود میآيد و در اين جهت در مسئله خير و شر ، نور و ظلمت ، به عنوان دو ضد واقع شده بودند در تمجيد و تعظيم آتش راه مبالغه پيش گرفتند و آتش را شايسته تقديس و تسبيح ( پرستش ) دانستند ، بدين جهت كه آتش عنصر نورانی است و بر عكس زمين و خاك عنصر ظلمانی میباشد و لهذا شايسته تحقير است ( 2 ) . اگر سخن بوعلی را ماخذ قرار دهيم ، آتش پرستی به دنبال فكر دوگانگی هستی و فلسفه خير و شر و نور و ظلمت پديد آمده است ، ولی اگر توجيه محققان جديد را بپذيريم كه مدعی هستند سابقه آتش پرستی از دوران طبيعت پرستی است و در آن دوران بشر هر چيز مفيد را به خاطر اينكه بيشتر فايده برساندپاورقی : ( 1 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 364 - . 365 ( 2 ) طبيعيات شفا ، چاپ قديم طهران صفحه . 177