طبقه بيست و هفتم
1 - آقا محمد بيدآبادی گيلانی اصفهانی . از اعاظم حكماء قرون اخيره و احيا كننده فلسفه ملاصدرا است . از زمان صدرالمتالهين به بعد هر چند افكار و انديشههای او در ميان فضلا خصوصا آنانكه سلسله شاگرديشان به خود وی میرسيده مطرح بوده است ، ولی ظاهرا هنوز موج افكار پيشينيان از قبيل بوعلی و شيخ اشراق غلبه داشته است ، خصوصا در نحلهای كه از ميرفندرسكی و سپس ملارجبعلی تبريزی انشعاب يافته است . چنانكه میدانيم و خود ملاصدرا نيز بازگو میكند ملاصدرا در زمان خودش شهرت و احترامی نداشته است ، مانند يكی از طلاب عادی زندگی میكرده ( 2 ) در صورتيكه ملارجبعلی تبريزی مثلا كه تقريبا معاصر او است در مرحلهای از احترام بود كه شاه و وزراء به ديدارش میشتافتهاند . انديشههای صدرا تدريجا شناخته شد و روآمد ، ظاهرا آن دهانه فرهنگ كه اين آب جاری زير زمينی از آنجا كاملا ظاهر شد و بر همه پديدار گشت مرحوم آقا محمد بيدآبادی است . وی مطابق نقل روضات مردی فوقالعاده زاهد ، متقی ، با گذشت ، ايثارگر ، ساده زيست بوده است . آقای آقاشيخ آقا بزرگ تهرانی در كتب خود از او به عنوان يك عارف سالك ياد میكند ، او واقعا مردی اخلاقی و مهذب بلكه سالك بوده استپاورقی : ( 1 ) مقدمه آقای همائی بر شرح مشاعر صفحه پانزده و صفحه شانزده . ( 2 ) مبدأ و معاد ملاصدرا چاپ سنگی صفحه . 278