نوع ازدواج شمرده شده است . ولی ظاهرا در قوانين ساسانی جز دو قسمتی كه
ذكر شد قسم ديگری نبوده است ( 1 ) .
دختر مستقلا حق اختيار شوهر نداشت ، اين حق به پدر اختصاص داشت اگر
پدر در قيد حيات نبود شخص ديگری اجازه شوهر دادن دختر را داشت اين حق
نخست به مادر تعلق میگرفت و اگر مادر مرده بود متوجه يكی از عموها يا
دايیهای او میشد ( 2 ) .
شوهر بر اموال زن ولايت داشت و زن بدون اجازه شوهر حق نداشت در اموال
خويش تصرف كند ، به موجب قانون زناشويی فقط شوهر شخصيت حقوقی داشت (
3 ) شوهر میتوانست به وسيله يك سند قانونی زن را شريك خويش سازد ، در
اين صورت زن شريك المال میشد و میتوانست مثل شوی خود در آن تصرف كند
، فقط بدين وسيله زوجه میتوانست معامله صحيحی با شخص ثالث به عمل آورد
( 4 ) .
هرگاه شوهری به زن خود میگفت : از اين لحظه تو آزاد و صاحب اختيار
خودت هستی ، زن بدين وسيله از نزد شوهر خود طرد نمیشد ، ولی اجازت
میيافت به عنوان " زن خدمتكار " ( چاكر زن ) شوهر ديگری اختيار كند .
. . فرزندانی كه در ازدواج جديد در حيات شوهر اولش میزاييد از آن شوهر
اولش بود يعنی زن تحت تبعيت شوهر اول باقی میماند ( 5 ) .
شوهر حق داشت يگانه زن خود را يا يكی از زنانش را ( حتی زن ممتاز خود
را ) به مرد ديگری كه بی آنكه قصوری كرده باشد محتاج شده بود بسپارد
پاورقی :
( 1 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 346 - . 347
( 2 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 351 ، و تاريخ اجتماعی ايران ،
جلد 2 ، صفحه . 44
( 3 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 352 ، و تاريخ اجتماعی ايران ،
جلد 2 ، صفحه . 46
( 4 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 352 ، و تاريخ اجتماعی ايران ،
جلد 2 ، صفحه . 46
( 5 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه . 353