و تقديس كند . اسلام كه كعبه را قبله نماز قرار داده باين معنی نيست كه‏
مردم در حين نماز كعبه را تقديس كنند و لهذا در ذهن هيچ مسلمانی تقديس‏
كعبه خطور نمی‏كند از اين جهت درست مثل اين است كه به مسلمانان می‏گفتند
هنگام نماز همه رو به نقطه جنوب بايستيد كه مفهومی جز اينكه در حين‏
عبادت همه وضع واحدی داشته باشد ندارد . هرگز در دين اسلام كوچكترين‏
اشاره‏ای به اين مطلب نيست كه خداوند با كعبه و مسجد الحرام يك ارتباط
خاص دارد بلكه عكس آن تعليم داده شده است قرآن كريم صريحا می‏فرمايد :
" « اينما تولوا فثم وجه الله »" ( 1 ) و اگر به كعبه گفته می‏شود "
بيت " از آن جهت است كه هر معبدی " بيت الله " است . پس رو به‏
كعبه ايستادن تنها مبتنی بر يك حكمت و فلسفه اجتماعی است . آن حكمت‏
اين است كه اولا مسلمانان از لحاظ جهتی كه در حين انجام عمل عبادت‏
انتخاب می‏كنند يكی باشند تفرق و تشتت نداشته باشند . ثانيا نقطه‏ای كه‏
برای وحدت انتخاب می‏كنند همانجا باشد كه اولين بار در جهان برای پرستش‏
خدای يگانه ساخته شد كه اين خود نوعی احترام به عبادت خداوند يكتاست .
عبادت زردشتيان به اقرار خودشان و خود آقای دكتر معين ، تقديس و
تعظيم خود آتش است ، چگونه ممكن است تعظيم و تقديس آتش عبادت‏
اهورامزدا محسوب شود .
عبادت در قاموس معارف اسلام مفهوم وسيعی دارد ، هر نوع طاعتی كه از
طاعت خدا سرچشمه نگيرد ، خواه اطاعت نفس اماره و يا اطاعت انسانهای‏
ديگر ، شرك محسوب می‏شود . البته اينگونه شركها مراتب ضعيف شرك است‏
و مستلزم خروج از حوزه اسلام نيست ، ولی اعمالی كه به " قصد انشاء
عبادت " و اظهار عبوديت انجام می‏گيرد ، يعنی اعمالی كه هيچ مفهوم و
معنيی ندارد جز تقديس و تنزيه كامل طرف و اظهار عبوديت نسبت به او ،
از قبيل ركوع و سجود و قربانی و غيره ، به هيچ وجه برای غير خدا جايز
نيست ، نه برای پيغمبر و امام و نه برای فرشته و يا چيز ديگر ، اين‏
اعمال اگر برای غير ذات احديت صورت گيرد شرك است ، اعم از اينكه با
عقيده

پاورقی :
( 1 ) سوره بقره ، آيه . 115