.
2 - من لايحضره الفقيه تأليف رئيس المحدثين ابوجعفر محمدبن علی بن‏
بابويه قمی معروف به صدوق ، خودش و پدرش از بزرگان طراز اول علماء
شيعه‏اند و خاندان صدوق يك خاندان معروف است در شيعه . صدوق در حدود
سيصد تأليف و تصنيف داشته است . نام " من لايحضره الفقيه " را كه به‏
معنی " خودآموز فقه " است از كتاب " من لايحضره الطبيب " محمدبن‏
زكريای رازی اقتباس كرده است كه به معنی " خودآموز طب " است .
كتاب من لايحضره الفقيه مشتمل بر پنج هزار و نهصد و بيست حديث است .
شيخ صدوق نيز رحله حديثی داشته است . در جوانی به بغداد مسافرت كرد .
مشايخ بزرگ از محضرش استفاده می‏كردند و با اعجاب و تحسين به وی‏
می‏نگريستند شيخ صدوق برای ملاقات با ساير رجال حديث كه در خراسان‏
می‏زيسته‏اند به شهرهای نيشابور ، طوس ، سرخس ، مرو ، بخارا ، فرغانه‏
مسافرت كرد . در مقدمه من لايحضره الفقيه به اين مسافرت اشاره می‏كند .
وفات شيخ صدوق در 381 واقع شد و در نزديكی حضرت عبدالعظيم در محلی كه‏
هم اكنون به نام خودش معروف است دفن شد .
3 - تهذيب الاحكام ، تأليف شيخ الطائفه ابوجعفر محمدبن الحسن الطوسی‏
قبلا در عداد مفسرين ذكری از اين نابغه عظيم شد . اين مرد در اكثر علوم‏
اسلامی