طبقه بيست و دوم
اين طبقه شاگردان شيخ بهائی و ميرداماد و مير فندرسكی میباشند . 1 - رفيعالدين محمدبن حيدر حسينی طباطبائی نائينی مشهور به ميرزا رفيعا . شاگرد شيخ بهائی و ميرفندرسكی بوده از سادات طباطبائی نائين و زواره و اردستان است . مرحوم ميرزای جلوه فيلسوف معروف عهد قاجار و متوفا در 1314 از اولاد و احفاد او است . رسالهای در اقسام تشكيك دارد كه مورد توجه متأخران است . شرح اشارات خواجه و شرح حكمةالعين شريف جرجانی را حاشيه كرده است . و رسالهای در حل شبهه استلزام كه در كتب فلسفه مطرح است نوشته است . رسالهای به نام ( ثمره شجره الهيه ) در اصول عقائد با پارهای از مقدمات فلسفی اخيرا از او وسيله آقای عبدالله نورانی از فضلای معاصر چاپ و منتشر شده است . ميرزا رفيعا در سال 999 متولد و در سال 1083 در سن 85 سالگی درگذشته است . 2 - محمدبن ابراهيم قوامی شيرازی معروف به صدرا و صدرالمتألهين . حكيم الهی و فيلسوف ربانی بینظير كه حكمت الهی را وارد مرحله جديدی كرد . صدرا در آنچه علم اعلی يا علم كلی يا فلسفه اولی يا حكمت الهی خوانده میشود ، و تنها همين بخش است كه به حقيقت ، فلسفه است و فلسفه حقيقی خوانده میشود ، زيرا ساير بخشها اعم از رياضی و طبيعی در قلمرو علوم است تمام فلاسفه پيشين را تحتالشعاع قرار داد ، اصول و مبانی اوليه اين فن را تغيير داد و آن را بر اصولی خلل ناپذير استوار كرد . فلسفه صدرا از يك نظر به منزله چهار راهی است كه چهار جريان يعنی حكمت مشائی ارسطوئی و سينائی ، و حكمت اشراقی سهروردی ، و عرفان نظری محيیالدينی ، و معانی و مفاهيم كلامی با يكديگر تلاقی كرده و مانند چهار نهر سر به هم برآورده رودخانهای خروشان به وجود آوردهاند . از نظر ديگر به منزل ( صورتی ) است كه بر چهار عنصر مختلف پس از يك سلسله فعل و انفعالها اضافه شود