حكيم قمشه‏ای آنچنان مرد كه زيست و آنچنان زيست كه خود در بيتی از يك‏
غزل سروده و آرزو كرده بود :
كاخ زرين به شهان خوش كه من ديوانه گوشه‏ای خواهم و ويرانه به عالم‏
كم نيست
( 1 )
حكيم قمشه‏ای شاگردان بسياری تربيت كرد . آقا ميرزا هاشم اشكوری ، آقا
ميرزا حسن كرمانشاهی ، آقا ميرزا شهاب نيريزی ، جهانگيرخان قشقائی ،
آخوند ملامحمد كاشی اصفهانی ، ميرزا علی اكبر يزدی مقيم قم ، شيخ علی نوری‏
مدرس مدرسه مروی معروف به شيخ علی شوارق ، ميرزا محمد باقر حكيم و
مجتهد اصطهباناتی مقيم نجف و مقتول در مشروطيت و مدفون در اصطهبانات ،
حكيم صفای اصفهانی شاعر عارف معروف ، شيخ عبدالله رشتی رياضی ، شيخ‏
حيدرخان نهاوندی قاجار ، ميرزا ابوالفضل كلانتر تهرانی ، ميرزا سيد حسين‏
رضوی قمی ، شيخ محمود بروجردی ، ميرزا محمود قمی از آن جمله‏اند ( 2 ) .
4 - ميرزا ابوالحسن جلوه ، از مشاهير اساتيد و مدرسين اين طبقه است .
سالهای متمادی تدريس كرده و شاگردان بسياری تربيت كرده است مرحوم جلوه‏
در سال 1238 متولد شده و در سال 1314 درگذشته است مرحوم جلوه بيشتر
طرفدار بوعلی

پاورقی :
( 1 ) قبل از اين بيت اين ابيات است :
( 2 ) رجوع شود به نقباءالبشر صفحه 733 و 690 و 1185 و به مقدمه رساله‏
مرحوم حكيم قمشه‏ای درباب ولايت و خلافت كبری كه حاشيه‏ای بر فص شيئی‏
فصوص الحكم محيی الدين است ص . 2