بسيار تربيت كرده است . خواجه در سال 597 متولد شده و در سال 672
درگذشته است .
2 - اثيرالدين ، مفضل بن عمر ابهری . كتاب معروف او كتاب هداية است‏
در طبيعيات و الهيات كه جای شايسته‏ای باز كرده است . اين كتاب را
قاضی حسين ميبدی و صدرالمتألهين شيرازی شرح كرده‏اند . شرح اخير موجب‏
شهرت بيشتر كتاب و مؤلف آن شده است . علامه حلی در كتاب جوهرالنضيد
صفحه 78 درباب عكس سالبه جزئيه كه مورد اتفاق منطقيين است كه عكس‏
ندارد . می‏گويد : به استثنای قضيه مشروطه خاصه و عرفيه خاصه ، بعد می‏گويد
: اين مطلب از مطالبی است كه اثيرالدين مفضل بن عمر ابهری بر آن وقوف‏
يافت . گويند شاگرد امام فخر رازی بوده است .
3 - نجم‏الدين علی بن عمر كاتبی قزوينی ، معروف به دبيران . از اكابر
حكما و منطقيين و رياضيدانان بشمار می‏رود . كتاب معروف او در حكمت‏
كتاب حكمة العين است كه شروح بسيار بر آن نوشته شده است ، كتاب‏
معروفش در منطق شمسيه است كه به نام خواجه شمس‏الدين صاحب ديوان جوينی‏
نوشته است و قطب الدين رازی آنرا شرح كرده و مجموع متن و شرح از كتب‏
رايج درسی طلاب است كاتبی استاد علامه حلی و قطب‏الدين شيرازی و همكار و
مصاحب خواجه نصيرالدين طوسی در ساختن رصد مراغه بوده و در سال 675
درگذشته است .

طبقه چهاردهم

اين طبقه را شاگردان خواجه نصيرالدين طوسی تشكيل می‏دهند .
1 - حسن بن يوسف بن مطهر حلی . معروف به علامه حلی . هر چند شهرت‏
علامه حلی به فقاهت است اما او مردی جامع بوده در منطق و فلسفه نيز