سه نفر در آن عصر ضرب‏المثل جامعيت و دقت و تحقيق بوده‏اند : حاج فاضل‏
خراسانی در مشهد ، حاج شيخ عبدالنبی نوری در تهران ، حاج ميرزا حسين علوی‏
سبزواری در سبزوار ، می‏گويند حاج ميرزا حسين افضل آنها بوده است . مرحوم‏
حاج فاضل در زمان خودش مدرس رسمی كتب فلسفه در حوزه با رونق مشهد بود
. معظم‏له در همان سال كه همتای تهرانيش مرحوم حاج شيخ عبدالنبی درگذشت‏
( سال 1344 ) در مشهد وفات يافت .
2 - ميرزا عسكری شهيدی مشهدی ، معروف به آقا بزرگ حكيم از احفاد
مرحوم ميرزا مهدی شهيد است كه هم طبقه ملاعلی نوری است و در طبقه بيست‏
و هشتم از آنها ياد شد . بيت شهيدی در مشهد ، در حدود صد و پنجاه سال‏
بيت علم و حكمت و روحانيت بود . مرحوم آقا بزرگ فرزند مرحوم ميرزا
ذبيح‏الله است و او فرزند و شاگرد مرحوم ميرزا هدايت الله و او فرزند و
شاگرد مرحوم ميرزا مهدی شهيد است كه شاگرد مرحوم آقا محمد بيدآبادی و
شيخ حسين عاملی بوده است .
از تحصيلات مرحوم آقا بزرگ اطلاع درستی نداريم . ظاهرا ابتدا شاگرد
پدرش و مرحوم ملاغلامحسين شيخ الاسلام و ميرزا محمد سروقدی در مشهد بوده و
بعد به تهران آمده و اندكی زمان مرحوم جلوه را درك كرده و نزد حكيم‏
اشكوری و حكيم كرمانشاهی نيز درس خوانده است .
اين بنده در ابتدای تحصيل مقدمات عربی در مشهد ( سالهای 52 - 1354 )
او را كه پير مردی سپيد موی و ساده زيست بود ديده بودم . وی فرزندی‏
داشت بنام ميرزا مهدی كه در همه حوزه عظيم و پررونق مشهد در آنوقت از
نظر فضل و فضيلت ، مانند ستاره ميدرخشيد ، استاد شرح منظومه و اسفار و
كفايه بود ، آن وقت سنين ميان سی و چهل را طی می‏كرد ، آن جوان در سال‏
1354 درگذشت و مشهد را عزادار ساخت ، سال بعد خود مرحوم آقا بزرگ‏
درگذشت و با درگذشت اين دو نفر پرونده روحانيت و حكمت و فلسفه در اين‏
خاندان بسته شد .