طبقه پانزدهم
1 - قطب الدين ، محمد بن محمدبن ابی جعفر رازی ، معروف به قطبالدين رازی ، از علمای نامی اسلامی است ، حكيم و منطقی و فقيه بوده است ، نزد علامه حلی درس خوانده و علامه به او اجازه حديث داده است ، شهيد اول او را ملاقات كرده و از او اجازه روايت گرفته و او را دريائی بیپايان يافته است . قطبالدين رازی همچنانكه قبلا گفتيم شمسيه كاتبی قزوينی را شرح كرده و اكنون كتاب درسی طلاب است ديگر اينكه كتابی نوشته به نام ( محاكمات ) و در آن كتاب ميان دو شارح بزرگ اشارات : فخرالدين رازی و نصيرالدين طوسی داوری كرده است . ديگر اينكه كتاب مطالع الانوار قاضی سراج الدين ارموی را در منطق شرح كرده كه چاپ شده و هم اكنون بنام شرح مطالع معروف است و احيانا در حوزههای علميه تدريس میشود شهرت قطب الدين رازی بواسطه اين سه كتاب است ولی او كتابهای ديگر هم دارد . قطبالد ين در سال 766 يا 776 درگذشته است ( 1 ) . 2 - شمسالدين محمد بن مباركشاه مروی معروف به ميرك بخارائی . كتاب حكمةالعين كاتبی قزوينی را شرح كرده و احيانا در كتب فلسفه از او به شارح حكمةالعين ياد میشود و مير سيد شريف جرجانی بر شرح حكمةالعين حاشيه زده است تاريخ وفاتش بر ما معلوم نيست . 3 - قاضی عضدالدين عبدالرحمن ايجی شيرازی . هم حكيم بوده و هم متكلم و هم اصولی . نظريات او در علم اصول و همچنين در برخی مسائل فلسفی و كلامی مطرح است . كتاب معروف او مواقف است كه هر چند عنوان كلام دارد نه فلسفه ، ولی میدانيم كه بعد از دوره خواجه نصيرالدين طوسی و تأليف كتاب تجريد ، كلام به نسبت زيادی به فلسفه نزديك شد ، يعنی هدفهای كلامی با معيارهای فلسفی ، نه با معيارهای كلامی ، توجيه میشد و بسياری از مسائل الهيات بالمعنی الاعمپاورقی : ( 1 ) ريحانة الادبج 4 ص 465 - . 467