طبقه پانزدهم

1 - قطب الدين ، محمد بن محمدبن ابی جعفر رازی ، معروف به قطب‏الدين‏
رازی ، از علمای نامی اسلامی است ، حكيم و منطقی و فقيه بوده است ، نزد
علامه حلی درس خوانده و علامه به او اجازه حديث داده است ، شهيد اول او
را ملاقات كرده و از او اجازه روايت گرفته و او را دريائی بی‏پايان يافته‏
است . قطب‏الدين رازی همچنانكه قبلا گفتيم شمسيه كاتبی قزوينی را شرح‏
كرده و اكنون كتاب درسی طلاب است ديگر اينكه كتابی نوشته به نام (
محاكمات ) و در آن كتاب ميان دو شارح بزرگ اشارات : فخرالدين رازی و
نصيرالدين طوسی داوری كرده است . ديگر اينكه كتاب مطالع الانوار قاضی‏
سراج الدين ارموی را در منطق شرح كرده كه چاپ شده و هم اكنون بنام شرح‏
مطالع معروف است و احيانا در حوزه‏های علميه تدريس می‏شود شهرت قطب‏
الدين رازی بواسطه اين سه كتاب است ولی او كتابهای ديگر هم دارد .
قطب‏الد ين در سال 766 يا 776 درگذشته است ( 1 ) .
2 - شمس‏الدين محمد بن مباركشاه مروی معروف به ميرك بخارائی . كتاب‏
حكمةالعين كاتبی قزوينی را شرح كرده و احيانا در كتب فلسفه از او به‏
شارح حكمةالعين ياد می‏شود و مير سيد شريف جرجانی بر شرح حكمةالعين حاشيه‏
زده است تاريخ وفاتش بر ما معلوم نيست .
3 - قاضی عضدالدين عبدالرحمن ايجی شيرازی . هم حكيم بوده و هم متكلم و
هم اصولی . نظريات او در علم اصول و همچنين در برخی مسائل فلسفی و كلامی‏
مطرح است . كتاب معروف او مواقف است كه هر چند عنوان كلام دارد نه‏
فلسفه ، ولی می‏دانيم كه بعد از دوره خواجه نصيرالدين طوسی و تأليف كتاب‏
تجريد ، كلام به نسبت زيادی به فلسفه نزديك شد ، يعنی هدفهای كلامی با
معيارهای فلسفی ، نه با معيارهای كلامی ، توجيه می‏شد و بسياری از مسائل‏
الهيات بالمعنی الاعم

پاورقی :
( 1 ) ريحانة الادب‏ج 4 ص 465 - . 467