نويسندگان به نام جهان اسلام است و كتابهای نفيسی دارد بنامهای :
المقابسات ، الامتاع والموانستة ، الصديق والصداقة . ابوحيان در كتابهای
خود فراوان از استادش ياد كرده و افاضات او را بازگو كرده است .
ابنالنديم و ابن القفطی و ابن ابی اصيبعه همه از ابوسليمان ياد كردهاند
، ولی بطور مختصر ، و البته ابن القفطی مفصلتر بحث كرده است . جامعترين
بحث درباره ابوسليمان همان است كه مرحوم محمد قزوينی در جلد دوم بيست
مقاله ( صفحات 128 - 166 ) انجام داده است .
خانه ابوسليمان ميعادگاه حكماء و فضلاء عصر بوده و خود رئيس قوم بشمار
میآمده است . در محفل ابوسليمان كه در حقيقت يك انجمن فلسفی بوده است
همواره مسائل علمی و فلسفی مطرح میشده و حكما از يكديگر استفاده
میكردهاند و به تعبير ابوحيان ( مقابسه ) مینمودهاند . ابوحيان آنها را
در 106 مجلس جمع كرده و نام آنها را ( مقابسات ) گذاشته است .
تاريخ ولادت و وفات ابوسليمان دقيقا معلوم نيست ، قدر مسلم اينست كه
در نيمه دوم قرن چهارم شخصيت ممتازی داشته است .
مرحوم قزوينی حدس میزند كه ولادت ابوسليمان در حدود سال 307 و وفاتش
در حدود سال 380 باشد و احتمالا تا حدود 390 زنده بوده است .
حكما و فضلائی كه در محفل ابوسليمان شركت میكردهاند ، غالبا شاگرد يحيی
بن عدی و هم شاگردان خود ابوسليمان بودهاند از قبيل : ابومحمد عروضی ،
ابوبكر قومسی ، عيسی بن زرعة :
2 - ابوالحسن عامری نيشابوری ، از اين شخص نيز اطلاع زيادی در دست
نيست . ابنالنديم و ابن القفطی و ابن ابی اصيبعه از او ذكری به ميان
نياوردهاند . ياقوت در معجم الادباء از او ياد كرده است .
در سه حكيم مسلمان مینويسد : عامری دو كتاب دارد : يكی در اخلاق به نام
|