طبقه بيست و دوم

اين طبقه شاگردان شيخ بهائی و ميرداماد و مير فندرسكی می‏باشند .
1 - رفيع‏الدين محمدبن حيدر حسينی طباطبائی نائينی مشهور به ميرزا رفيعا
. شاگرد شيخ بهائی و ميرفندرسكی بوده از سادات طباطبائی نائين و زواره و
اردستان است . مرحوم ميرزای جلوه فيلسوف معروف عهد قاجار و متوفا در
1314 از اولاد و احفاد او است . رساله‏ای در اقسام تشكيك دارد كه مورد
توجه متأخران است . شرح اشارات خواجه و شرح حكمةالعين شريف جرجانی را
حاشيه كرده است . و رساله‏ای در حل شبهه استلزام كه در كتب فلسفه مطرح‏
است نوشته است . رساله‏ای به نام ( ثمره شجره الهيه ) در اصول عقائد با
پاره‏ای از مقدمات فلسفی اخيرا از او وسيله آقای عبدالله نورانی از فضلای‏
معاصر چاپ و منتشر شده است . ميرزا رفيعا در سال 999 متولد و در سال‏
1083 در سن 85 سالگی درگذشته است .
2 - محمدبن ابراهيم قوامی شيرازی معروف به صدرا و صدرالمتألهين . حكيم‏
الهی و فيلسوف ربانی بی‏نظير كه حكمت الهی را وارد مرحله جديدی كرد .
صدرا در آنچه علم اعلی يا علم كلی يا فلسفه اولی يا حكمت الهی خوانده‏
می‏شود ، و تنها همين بخش است كه به حقيقت ، فلسفه است و فلسفه حقيقی‏
خوانده می‏شود ، زيرا ساير بخشها اعم از رياضی و طبيعی در قلمرو علوم است‏
تمام فلاسفه پيشين را تحت‏الشعاع قرار داد ، اصول و مبانی اوليه اين فن را
تغيير داد و آن را بر اصولی خلل ناپذير استوار كرد .
فلسفه صدرا از يك نظر به منزله چهار راهی است كه چهار جريان يعنی‏
حكمت مشائی ارسطوئی و سينائی ، و حكمت اشراقی سهروردی ، و عرفان نظری‏
محيی‏الدينی ، و معانی و مفاهيم كلامی با يكديگر تلاقی كرده و مانند چهار
نهر سر به هم برآورده رودخانه‏ای خروشان به وجود آورده‏اند . از نظر ديگر
به منزل ( صورتی ) است كه بر چهار عنصر مختلف پس از يك سلسله فعل و
انفعالها اضافه شود