در كافی مینويسد : رسول خدا روزی پس از اداء نماز صبح چشمش افتاد به
جوانی رنگ پريده كه چشمانش در كاسه سرش فرو رفته و تنش نحيف شده بود
در حالی كه از خود بیخود بود و تعادل خود را نمیتوانست حفظ كند . پرسيد
( كيف اصبحت ؟ ) حالت چگونه است ؟ گفت " « اصبحت موقنا » " در
حال يقين به سر میبرم . فرمود علامت يقينت چيست ؟ عرض كرد يقين من
است كه مرا در اندوه فرو برده و شبهای مرا بيدار ( در شب زندهداری ) و
روزهای مرا تشنه ( در حال روزه ) قرار داده است و مرا از دنيا و مافيها
جداساخته تا آنجا كه گوئی عرش پروردگار را میبينم كه برای رسيدن به
حساب مردم نصب شده است و مردم همه محشور شدهاند و من در ميان آنها
هستم . گوئی هماكنون اهل بهشت را در بهشت ، متنعم و اهل دوزخ را در
دوزخ ، معذب میبينم ، گوئی هماكنون با اين گوشها آواز حركت آتش جهنم
را میشنوم . رسول اكرم به اصحاب خود رو كرد و فرمود اين شخص بندهای
است كه خداوند قلب او را به نور ايمان منور گردانيده است . آنگاه به
جوان فرمود : حالت خود را حفظ كن كه از تو سلب نشود . جوان گفت دعا كن
خداوند مرا شهادت روزی فرمايد . طولی نكشيد كه غزوهای پيش آمد و جوان
شركت كرد و شهيد شد .
زندگی و حالات و كلمات و مناجاتهای رسول اكرم سرشار از شور و هيجان
معنوی و الهی و مملو از اشارات عرفانی است . دعاهای رسول اكرم فراوان
مورد استشهاد و استناد عرفا قرار گرفته است .
اميرالمؤمنين علی عليهالسلام كه اكثريت قريب به اتفاق اهل عرفان و
تصوف سلسلههای خود را به ايشان میرسانند ، كلماتش الهامبخش معنويت و
معرفت است . متأسفانه فعلا مجالی ولو برای ذكر نمونه نيست .
دعاهای اسلامی ، مخصوصا دعاهای شيعی گنجينهای از معارف است : از قبيل
دعای كميل ، دعای ابوحمزه ، مناجات شعبانيه ، دعاهای صحيفه سجاديه .
عاليترين انديشههای معنوی در اين دعاها است .
|