تاكنون نديده‏ايم كسی متوجه اين نكته از زندگی او شده باشد .
2 - آقا علی زنوزی ، معروف به آقا علی حكيم و آقا علی مدرس . فرزند
ملاعبدالله زنوزی سابق الذكر و از اساتيد كم نظير دو قرن اخير است . در
سال 1234 در اصفهان ( سه سال قبل از حركت پدرش از اصفهان به تهران )
متولد شد ، از پدر معقولا و منقولا استفاده كرده است . برای تكميل علوم‏
منقول به عتبات رفت و پس از مراجعت‏به تهران به اصفهان رفت و از محضر
درس ميرزا حسن نوری فرزند ملاعلی نوری بهره‏مند شد ، از آنجا به قزوين‏
رفت و از درس ملاآقای قزوينی استفاده كرد ، بار ديگر به اصفهان رفت و
مجددا در خدمت ميرزا حسن نوری به تكميل تحصيلات پرداخت ، آنگاه به‏
تهران مراجعت كرد و سالها در مدرسه سپهسالار قديم مدرس رسمی بود ( 1 ) و
در سال 1307 در تهران درگذشت .
3 - آقا محمد رضا حكيم قمشه‏ای ، او نيز از اعاظم حكما و اساطين عرفای‏
قرون اخيره است . آقا محمدرضا كه شاگردان و دوستانش نام او را به صورت‏
مخفف ، ( آمرضا ) ، تلفظ می‏كردند اهل قمشه ( شهرضا ) اصفهان است ، در
جوانی برای تحصيل به اصفهان مهاجرت كرد و از محضر ميرزا حسن نوری ( 2 )
وملا محمد جعفر لنگرودی ( 3 ) بهره‏مند شد ، سالها در اصفهان عهده‏دار
تدريس فنون حكمت بود . حدود ده سال پايان عمر خود را در تهران به سر
برد و در حجره مدرسه صدر مسكن گزيد و فضلا از محضر پرفيضش استفاده كردند
. پرشورترين دوره زندگانی حكيم قمشه‏ای ده سال آخر است .
وی مردی به تمام معنی وارسته و عارف مشرب بود ، با خلوت و تنهائی‏
مأنوس بود و از جمع تا حدودی گريزان . در جوانی ثروتمند بود ، در
خشكسالی 1288

پاورقی :
( 1 ) گزارش خود آن مرحوم كه در مقدمه انوار جليه چاپ شده است .
( 2 ) مقدمه رساله ولايت حكيم قمشه‏ای صفحه . 2
( 3 ) مقدمه آقای همائی بر كتاب برگزيده ديوان سه شاعر اصفهان صفحه 21
.