خود به روسی نوشته است ( 1 ) .
ايضا در داستان مغضوب شدن " ارتشتاران سالار سياوش " در دربار قباد
مینويسد ،
از جمله ايرادهای مهمی كه انجمن بزرگ ( محكمه عالی به رياست موبدان
موبد ) به او گرفت اين بود كه : " سياوش نمیخواسته است موافق عادات
جاريه زندگی كند و تاسيسات ايرانی را محفوظ نگه دارد ، خدايان جديد
میپرستيده و زن خود را كه تازه بدرود حيات گفته " دفن " كرده است ،
بر خلاف آيين زردشتی كه مقرر میدارد اموات را در دخمه بگذارند تا مرغان
شكاری آنها را بخورند ( 2 ) . . .
آقای رشيد ياسمی مترجم كتاب ايران در زمان ساسانيان میگويد :
. . . هخامنشيان معلوم نيست همه رفتار خود را تابع احكام زردشت كرده
باشند ، بعضی پرستش آناهيتا و دفن اموات را در مقابر نمونه مخالفت
آنان با شريعت دانستهاند ( 3 ) .
آقای ياسمی ضمنا میخواهد مدعی شود كه ممنوعيت دفن اموات در آيين
زردشتی در دوره هخامنشی نيز سابقه دارد .
ثنويت زردشتی
آيا ايران مقارن ظهور اسلام ثنوی بوده است ؟ مهمترين پاسخ درباره نظام
فكری و اعتقادی ايرانيان ( البته منهای يهوديان و مسيحيان و بودائيان
ايران كه مجموعا در اقليت بودند ) پاسخ همين پرسش است . قبلا بايد
ببينيم در دورههای قبل ، ايران از اين لحاظ چه وضعی داشته است در فصلهای
پيش راجع به دورههای قبل از زردشت بحث كرديم ، معلوم شد كه حتی در
دورههای طبيعت پرستی و رب النوع پرستی عقيده ثنوی در روح مردم آريا
رسوخ داشته است ، و به قول
پاورقی :
( 1 - 2 - 3 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 52 - 380 - 349 ( پاورقی
) .