ثالثا : اينكه گفته شد قرآن مدعی است كه رهبران ، پيامبران ، پيشتازان
و شهيدان منحصرا از ميان مستضعفان برمیخيزند اشتباه ديگری است در مورد
قرآن . قرآن هرگز چنين سخنی نگفته است .
استدلال به آيه " « هو الذی بعث فی الاميين ». . . " كه ادعا شده
پيامبر از ميان " امت " برخاسته و امت مساوی است با توده مردم ،
مضحك است . " اميين " جمع " امی " است كه به معنی درس ناخوانده
است و " امی " منسوب به " ام " است نه " امت " ، و تازه "
امت " يعنی جامعه كه مركب است از گروهها و احيانا از طبقات مختلف و
به هيچ وجه به معنی توده مردم نيست . از آن مضحكتر استدلال به آيه 75 از
سوره قصص درباره شهيدان است . آيه اين است : " « و نزعنا من كل امة
شهيدا فقلنا هاتوا برهانكم »" . اين آيه را چنين تفسير ( و در حقيقت
مسخ ) كردهاند : ما از هر امت ( توده مردم ) شهيدی ( كشته شدهای در راه
خدا ) برمیانگيزيم ، يعنی از او فردی انقلابی میسازيم ، و آنگاه به امتها
میگوييم هر كدامتان برهان خود را كه همان شهيد و شخصيت انقلابی كشته شده
در راه خداست ، بياوريد .
اولا اين آيه دنباله آيه ديگری است و هر دو مربوط به قيامت است . آيه
قبل اين است :
" « و يوم يناديهم فيقول أين شركائی الذين كنتم تزعمون » " .
روزی كه خداوند مشركان را ندا میكند كه شريكانی كه برای من گمان
میبرديد كجايند .
ثانيا معنی " نزعنا " اين است كه جدا میكنيم ، نه اينكه او را
میشورانيم و برمیانگيزانيم .
|