|
عيد نوروز
باد نوروز وزيـــده است به
كوه و صحرا جامه عيـــد بپـــوشنـــد، چه شاه و
چه گدا
بلبل باغ جنان را نبـــود
راه به دوست نازم آن مطـــرب مجلـــس
كـــه بود قبله نما
صوفى و عارف ازين باديه دور
افتـادند جــام مى گير ز مطــرب، كه رَوى سوى صفا
همه در عيد به صحرا و گلستان
بروند من ســرمست، ز ميخـــانه كنـــم رو به خدا
عيد نوروز مبارك به غنــــى
و درويش يــــــار دلـــــدار، ز
بتخـــانــــه درى را بـــگشا
گر مرا ره به در پير
خــــــرابات دهى بــه
سر و جان به سويش راه نوردم نه به پا
سالها در صف اربــــــاب
عمائم بودم تـــا بـــه
دلـــدار رسيدم نـــكنم بـــــاز خــطا
|
