مژده ديدار

باد بهار مــــــــــــــــــــژده ديـــــدار يار داد        شــــــايد كه جــان به مقدم باد بهار داد

بلبل به شـــــــــــاخ ســرو در آوازِ دل‏فريب       بـــــــــــــــــر دل نويد سرو قد گلعذار داد

ساقى به جام بـــاده، در آن عشوه و دلال       آرامشى به جـــــــــان مـــــــن بيقرار داد

در بوستان عشق، نشايد غمين نشست       بايد كه جان به دست  بتى مى‏گسار داد

شيرين زبان مــــــــن، گل بى‏خار بوستان        جــــــامى ز غم به خسرو، فرهاد وار داد

تا روى دوست ديــــــــد، دل جان‏گداز من         يك جـــــــــان نداد در ره او، صد هزار داد