احكام روزه قضا

مسأله 1703. اگر ديوانه عاقل شود، واجب نيست روزه‎هاي وقتي را كه ديوانه بوده قضا نمايد.

مسأله 1704. اگر كافر پيش از ظهر روز ماه رمضان مسلمان شود و كاري كه روزه را باطل مي‎كند انجام نداده باشد احتياط واجب آن است كه آن روز را روزه بگيرد و اگر ترك نمود قضا نمايد و روزه‎هاي قبل قضا ندارد ولي اگر مسلماني كافر شود و دوباره مسلمان گردد روزهاي وقتي را كه كافر بوده بايد قضا نمايد.

مسأله 1705. روزه‎اي كه از انسان به واسطه مستي فوت شده، بايد قضا نمايد، اگر چه چيزي را كه به واسطه آن مست شده، براي معالجه خورده باشد.

مسأله 1706. اگر براي عذري چند روز روزه نگيرد و بعد شك كند كه چه وقت عذر او برطرف شده واجب نيست مقدار بيشتري را كه احتمال مي‎دهد روزه نگرفته قضا نمايد، مثلاً كسي كه پيش از ماه رمضان مسافرت كرده و نمي‎داند پنجم رمضان از سفر برگشته و يا ششم و يا اين كه مثلاً در اواخر ماه رمضان مسافرت كرده و بعد از رمضان برگشته و نمي‎داند كه بيست و پنجم مسافرت كرده يا بيست و ششم در هر دو صورت مي‎تواند مقدار كمتر ـ يعني: پنج روز ـ را قضا كند اگر چه احتياط مستحب آن است كه مقدار بيشتر يعني شش روز را قضا نمايد.

مسأله 1707. اگر از چند ماه رمضان روزه قضا داشته باشد، هر كدام را كه اول بگيرد مانعي ندارد و اگر وقت قضاي رمضان آخر تنگ باشد، مثلاً پنج روز از رمضان آخر قضا داشته باشد و پنج روز هم به رمضان مانده باشد، احتياط مستحب آن است كه اول قضاي رمضان آخر را بگيرد.

مسأله 1708. اگر قضاي روزه چند رمضان بر او واجب باشد و در نيت معين نكند كه قضاي سال آخري است، قضاي آن سال حساب نمي‎شود و كفاره تأخير آن از او ساقط نمي‎گردد.

مسأله 1709. كسي كه قضاي روزه رمضان را گرفته، اگر وقت قضاي روزه او تنگ نباشد، مي‎تواند پيش از ظهر، روزه خود را باطل نمايد.

مسأله 1710. اگر قضاي روزه ميتي را گرفته باشد، احتياط مستحب آن است كه بعد از ظهر روزه را باطل نكند.

مسأله 1711. اگر به واسطه مرض يا حيض يا نفاس روزه رمضان را نگيرد و پيش از تمام شدن رمضان بميرد، لازم نيست روزه‎هايي را كه نگرفته براي او قضا كنند.

مسأله 1712. اگر به واسطه مرضي روزه رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد، قضاي روزه‎هايي را كه نگرفته بر او واجب نيست و بايد براي هر روز يك مد كه تقريبا ده سير است طعام يعني: گندم يا جو و مانند اينها ـ به فقير بدهد، ولي اگر به واسطه عذر ديگري مثلاً براي مسافرت روزه نگرفته باشد و عذر او تا رمضان بعد باقي بماند، روزه‎هايي را كه نگرفته بايد قضا كند و احتياط واجب آن است كه براي هر روز يك مد طعام هم به فقير بدهد.

مسأله 1713. اگر به واسطه مرضي روزه رمضان را نگيرد و بعد از رمضان مرض او برطرف شود ولي عذر ديگري پيدا كند كه نتواند تا رمضان بعد قضاي روزه را بگيرد، بايد روزه‎هايي را كه نگرفته قضا نمايد و نيز اگر در ماه رمضان غير مرض عذر ديگري داشته باشد و بعد از رمضان آن عذر برطرف شود و تا رمضان سال بعد به واسطه مرض نتواند روزه بگيرد روزه‎هايي را كه نگرفته بايد قضا كند و بنابر احتياط مستحب كفاره نيز بدهد.

مسأله 1714. اگر در ماه رمضان به واسطه عذري روزه نگيرد و بعد از رمضان عذر او برطرف شود و تا رمضان آينده عمداً قضاي روزه را نگيرد، بايد روزه را قضا كند و براي هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها هم به فقير بدهد.

مسأله 1715. اگر در قضاي روزه كوتاهي كند تا وقت تنگ شود و در تنگي وقت عذري پيدا كند كه پيش از ماه مبارك نتواند قضا نمايد، بايد قضا را بعد بگيرد و براي هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد، هر چند موقعي كه عذر دارد، تصميم داشته باشد كه بعد از برطرف شدن عذر روزه‎هاي خود را قضا كند.

مسأله 1716. اگر مرض انسان چند سال طول بكشد، بعد از آن كه خوب شد بايد قضاي رمضان آخر را بگيرد و براي هر روز از سال‎هاي پيش يك مد گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.

مسأله 1717. كسي كه بايد براي هر روز يك مد طعام به فقير بدهد، مي‎تواند كفاره چند روز را به يك فقير بدهد.

مسأله 1718. اگر قضاي روزه رمضان را چند سال تأخير بيندازد، بايد قضا را بگيرد و براي هر روز يك مد طعام به فقير بدهد.

مسأله 1719. اگر روزه رمضان را عمداً نگيرد، بايد قضاي آن را به جا آورد و براي هر روز دو ماه روزه بگيرد، يا به شصت فقير طعام بدهد، يا يك بنده آزاد كند و چنان چه

تا رمضان آينده قضاي آن روزه را به جا نياورد، براي هر روز، دادن يك مد بنابر احتياط لازم مي‎شود.

مسأله 1720. اگر روزه رمضان را عمداً نگيرد و در روز مكرر جماع كند، بنابر احتياط واجب كفاره هم مكرر مي‎شود. ولي اگر چند مرتبه كار ديگري كه روزه را باطل مي‎كند انجام دهد، مثلاً چند مرتبه غذا بخورد، يك كفاره كافي است.

مسأله 1721. بعد از فوت پدر و هم چنين بنابر احتياط واجب مادر، پسر بزرگ‎تر بايد قضاي نماز و روزه آنان را به تفصيلي كه در مسأله 1399 گفته شد به جا آورد.

مسأله 1722. اگر پدر و مادر غير از روزه رمضان روزه واجب ديگري را مانند روزه نذر نگرفته باشند، احتياط واجب آن است كه پسر بزرگ‎تر قضا نمايد.