بخش شهید آوینی حرف دل موبایل شعر و سبک اوقات شرعی کتابخانه گالری عکس صوتی فیلم و کلیپ لینکستان استخاره دانلود نرم افزار بازی آنلاین
خرابی لینک
 

روزه

روزه آن است كه انسان با نيّت از اذان صبح تا مغرب از چيزهايى كه روزه را باطل مى‏كند خوددارى نمايد.

مسئله 1190- نيّت يعنى توجّه به عمل براى اطاعت فرمان خدا، و لازم نيست انسان نيّت را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذارند، بلكه همين قدر كه براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام ندهد كافى است و براى آنكه يقين كند تمام اين مدّت را روزه بوده، بايد مقدارى پيش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام كارى كه روزه را باطل مى‏كند خوددارى نمايد.

مسئله 1191- انسان مى‏تواند در هر شب از ماه رمضان تا اذان صبح براى روزه فردا نيّت كند و بهتر است كه شب اوّل ماه هم نيّت روزه همه ماه را بنمايد.

مسئله 1192- در هر روزه واجب اگر به واسطه عذرى مثل خواب يا مرض يا مسافرت يا غفلت تا پيش از ظهر نيّت نكند و كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام نداده باشد بايد نيّت روزه كند.

مسئله 1193- وقت نيّت روزه مستحبّى از قبل از اذان صبح است تا موقعى كه به اندازه نيّت كردن به مغرب وقت مانده باشد كه اگر تا اين وقت كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام نداده باشد و نيّت روزه مستحبّى كند روزه او صحيح است.

مسئله 1194- اگر بخواهد غير روزه رمضان روزه ديگرى بگيرد و تعيينِ واقعى نداشته باشد، بايد آن را معيّن نمايد. مثلاً نيّت كند كه روزه قضا يا روزه نذر مى‏گيرم. ولى در ماه رمضان لازم نيست نيّت كند كه روزه ماه رمضان مى‏گيرم. بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزه ديگرى را نيّت كند، روزه ماه رمضان حساب مى‏شود.

مسئله 1195- اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نيّت روزه غير رمضان كند روزه ماه رمضان حساب مى‏شود.

مسئله 1196- اگر مثلاً به نيّت روز اوّل ماه روزه بگيرد، بعد بفهمد دوّم يا سوّم بوده، روزه او صحيح است.

 مسئله 1197- اگر پيش از اذان صبح نيّت كند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود روزه‏اش صحيح است.

مسئله 1198- اگر نداند يا فراموش كند كه ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود، چنانچه كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام نداده باشد بايد نيّت كند و روزه او صحيح است و اگر كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام داده باشد يا بعد از ظهر ملتفت شود كه ماه رمضان است روزه او باطل مى‏باشد، ولى بايد تا مغرب كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام ندهد و بعد از رمضان هم آن روزه را قضا نمايد.

مسئله 1199- اگر بچّه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود، روزه آن روز بر او واجب نيست.

مسئله 1200- كسى كه روزه قضا يا روزه واجب ديگرى دارد مى‏تواند روزه مستحبّى يا روزه استيجارى بگيرد.

مسئله 1201- اگر كسى در روزه واجب يا مستحب مردّد شود كه روزه را باطل كند يا نه، يا قصد كند كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام دهد، روزه‏اش باطل نمى‏شود.

مسئله 1202- اگر در ماه رمضان، پيش از ظهر كافر مسلمان شود و از اذان صبح تا آن وقت كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام نداده باشد بايد نيّت روزه كند و روزه او صحيح است و قضا هم ندارد.

مسئله 1203- روزى را كه انسان شك دارد آخر شعبان است يا اوّل رمضان واجب نيست روزه بگيرد و اگر بخواهد روزه بگيرد نمى‏تواند نيّت روزه رمضان كند ولى اگر نيّت روزه رمضان يا روزه قضا و مانند آن بنمايد چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده روزه او صحيح است و از ماه رمضان حساب مى‏شود.

مسئله 1204- كسى كه در ماه رمضان روزه نيست مستحب است از كارهايى كه روزه را باطل مى‏كند خوددارى نمايد، و مستحب است اگر غذا يا آب خورد سير نخورد.

 

كارهايى كه روزه را باطل مى‏كند

 1 - خوردن و آشاميدن

 مسئله 1205- اگر روزه‏دار عمداً چيزى بخورد يا بياشامد، روزه او باطل مى‏شود چه خوردن و آشاميدن آن چيز معمول باشد مثل نان و آب، چه معمول نباشد مثل خاك و شيره درخت، و چه كم باشد يا زياد، حتّى اگر مسواك را از دهان بيرون آورد و دوباره به دهان ببرد و رطوبت آن را فرو برد روزه او باطل مى‏شود مگر آنكه رطوبت مسواك در آب دهان به طورى از بين برود كه رطوبت خارج به آن گفته نشود.

مسئله 1206- اگر موقعى كه مشغول غذا خوردن است بفهمد صبح شده، بايد لقمه را از دهان بيرون آورد و چنانچه عمداً فرو برد روزه‏اش باطل است و كفّاره هم بر او واجب مى‏شود.

مسئله 1207- اگر روزه‏دار سهواً يا جهلاً چيزى بخورد يا بياشامد روزه‏اش باطل نمى‏شود.

مسئله 1208- تزريق آمپولى كه عضو را بى حسّ مى‏كند يا به جاى دارو استعمال مى‏شود اشكال ندارد، ولى بهتر است كه روزه‏دار از استعمال آمپول يا سُرُمى كه به جاى غذا به كار مى‏رود خوددارى كند.

مسئله 1209 - اگر روزه‏دار چيزى را كه لاى دندان مانده است عمداً فرو ببرد روزه‏اش باطل مى‏شود.

مسئله 1210- كسى كه مى‏خواهد روزه بگيرد، لازم نيست پيش از اذان دندانهايش را خلال كند، ولى اگر بداند غذايى كه لاى دندان مانده در روز فرو مى‏رود چنانچه خلال نكند و چيزى از آن فرو رود روزه‏اش باطل مى‏شود.

مسئله 1211- فرو بردن آب دهان گرچه به واسطه خيال كردن ترشى و مانند آن در دهان جمع شده باشد، روزه را باطل نمى‏كند.

مسئله 1212- فرو بردن اخلاط سر و سينه، تا به فضاى دهان نرسيده اشكال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود بهتر است آن را فرو نبرد.

مسئله 1213- اگر چيزى نظير مگس در گلوى روزه‏دار برود اگر ممكن باشد بايد آن را بيرون آورد و روزه او باطل نمى‏شود و اگر ممكن نباشد فرو بردن آن مانعى ندارد و روزه او هم صحيح است.

مسئله 1214- اشخاصى كه به تنگى نفس مبتلا مى‏باشند و به دستور پزشك هنگام تنگى شديد نفس توسّط وسيله‏اى كه حاوى مواد اكسيژنى است از راه دهان اكسيژن به ريه خودشان مى‏رسانند روزه آنها صحيح است.

مسئله 1215- اگر روزه‏دار به قدرى تشنه شود كه تحمّل آن طاقت فرسا باشد و يا خوف ضرر بدهد مى‏تواند به اندازه رفع ضرورت آب بياشامد ولى روزه او باطل مى‏شود و اگر ماه رمضان باشد بايد در بقيه روز از به جا آوردن كارى كه روزه را باطل مى‏كند خوددارى نمايد.

مسئله 1216- جويدن و چشيدن غذا كه معمولاً به حلق نمى‏رسد گرچه اتفاقاً به حلق برسد روزه را باطل نمى‏كند ولى اگر انسان از اوّل بداند كه به حلق مى‏رسد چنانچه فرو رود روزه‏اش باطل مى‏شود و بايد قضاى آن را بگيرد و كفّاره هم بر او واجب است.

مسئله 1217- انسان نمى‏تواند براى ضعف روزه را بخورد ولى اگر ضعف او به قدرى است كه معمولاً نمى‏شود آن را تحمّل كرد خوردن روزه اشكال ندارد.

 

 2 - رساندن غبار غليظ به حلق

مسئله 1218- اگر به واسطه باد يا جاروب كردن و مانند اينها غبار برخيزد و بر اثر عدم مواظبت به حلق برسد روزه‏اش باطل مى‏شود و همچنين اگر دود و بخار در اثر عدم مواظبت به حلق برسد روزه را باطل مى‏كند و امّا اگر سهواً يا جهلاً يا بى‏اختيار غبار و دود و مانند آن به حلق برسد مانعى ندارد.

مسئله 1219- استعمال سيگار و ترياك و هرويين و ساير دخانيات روزه را باطل مى‏كند.

 

 3 - اماله كردن

مسئله 1220- اماله كردن با چيز روان، گرچه از روى ناچارى و براى معالجه باشد روزه را باطل مى‏كند امّا اگر از روى فراموشى يا ندانستن مسئله باشد روزه باطل نمى‏شود، و استعمال شيافهايى كه براى معالجه است مطلقاً اشكال ندارد.

 

 4 - جماع

مسئله 1221- جماع (نزديكى با زن يا مرد يا حيوان) روزه را باطل مى‏كند گرچه فقط به مقدار ختنه‏گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد.

مسئله 1222- اگر كمتر از مقدار ختنه‏گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد و يا شك كند كه به اندازه ختنه‏گاه داخل شده يا نه، روزه او صحيح است.

مسئله 1223- اگر فراموش كند كه روزه است و جماع نمايد يا مسئله را نداند يا او را به جماع مجبور نمايند، به طورى كه از خود اختيارى نداشته باشد روزه او باطل نمى‏شود ولى چنانچه در بين جماع يادش بيايد، يا ديگر مجبور نباشد بايد فوراً از حال جماع خارج شود و اگر خارج نشود روزه او باطل است.

 

 5 - استمناء

مسئله 1224- اگر روزه‏دار با خود كارى كند كه منى از او بيرون آيد روزه‏اش باطل مى‏شود امّا اگر بى‏اختيار يا سهواً يا جهلاً يا در خواب منى از او بيرون آيد روزه‏اش باطل نمى‏شود.

مسئله 1225- هرگاه روزه‏دار بداند كه اگر در روز بخوابد محتلم مى‏شود يعنى در خواب منى از او بيرون مى‏آيد، مى‏تواند در روز بخوابد و چنانچه بخوابد و محتلم هم بشود روزه‏اش صحيح است.

مسئله 1226- اگر روزه‏دار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.

مسئله 1227- روزه‏دارى كه محتلم شده مى‏تواند بول كند گرچه بداند به واسطه بول باقيمانده منى از مجرى بيرون مى‏آيد.

مسئله 1228- اگر به قصد بيرون آمدن منى كارى بكند ولى منى از او بيرون نيايد روزه‏اش باطل نمى‏شود.

مسئله 1229- اگر روزه‏دار بدون قصد بيرون آمدن منى با كسى بازى و شوخى كند در صورتى كه عادت نداشته باشد كه بعد از بازى و شوخى منى از او خارج شود گرچه اتفاقاً منى بيرون آيد روزه او صحيح است.

 

 6 - باقى ماندن بر جنابت تا اذان صبح

مسئله 1230- اگر جنب عمداً تا اذان صبح غسل نكند يا اگر وظيفه او تيمّم است عمداً تيمّم ننمايد روزه‏اش باطل است ولى اگر از روى سهو يا جهل يا اجبار غسل يا تيمّم ننمايد روزه‏اش صحيح است.

مسئله 1231- كسى كه جنب است و مى‏خواهد روزه بگيرد گرچه روزه مستحبّى باشد چنانچه عمداً غسل نكند تا وقت تنگ شود مى‏تواند با تيمّم روزه بگيرد و صحيح است و لازم نيست تا اذان صبح بيدار بماند.

مسئله 1232- اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش كند و بعد از يك يا چند روز يادش بيايد، روزه‏هايى كه گرفته، صحيح است ولى مستحب است كه آن روزه‏ها را قضا كند.

مسئله 1233 - كسى كه در شب ماه رمضان براى هيچ كدام از غسل و تيمّم وقت ندارد اگر خود را جنب كند روزه‏اش باطل است و قضا و كفّاره بر او واجب مى‏شود ولى بايد آن روز را روزه بگيرد امّا اگر براى تيمّم وقت دارد چنانچه خود را جنب كند با تيمّم روزه او صحيح است.

مسئله 1234- اگر گمان كند كه به اندازه تيمّم وقت دارد و خود را جنب كند و بعد بفهمد وقت براى تيمّم ندارد روزه‏اش صحيح است.

مسئله 1235- كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و مى‏داند كه اگر بخوابد تا اذان صبح بيدار نمى‏شود، نبايد بخوابد و چنانچه بخوابد و تا صبح بيدار نشود، روزه‏اش باطل است و قضا و كفّاره بر او واجب مى‏شود مگر اينكه بدون اختيار خوابش ببرد.

مسئله 1236- كسى كه در شب ماه رمضان جنب است و احتمال مى‏دهد كه اگر بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مى‏شود در صورتى كه بخوابد و تا اذان صبح خواب بماند روزه‏اش صحيح است.

مسئله 1237- اگر جنب در شب ماه رمضان بخوابد و بيدار شود و احتمال دهد كه اگر دوباره بخوابد پيش از اذان صبح بيدار مى‏شود چنانچه دوباره بخوابد و تا اذان بيدار نشود، بايد علاوه بر گرفتن روزه آن روز قضاى آن را هم بگيرد. و همچنين است اگر براى دفعه سوّم يا بيشتر بخوابد و بيدار نشود ولى در هيچ يك از اينها كفّاره بر او واجب نمى‏شود.

مسئله 1238- خوابى را كه در آن محتلم شده نبايد خواب اوّل حساب كرد بلكه اگر از آن خواب بيدار شود و دوباره بخوابد خواب اوّل حساب مى‏شود.

مسئله 1239- اگر روزه‏دار در روز محتلم شود، واجب نيست فوراً غسل كند.

مسئله 1240- هرگاه در ماه رمضان بعد از اذان صبح بيدار شود و ببيند محتلم شده، گرچه بداند پيش از اذان محتلم شده، روزه او صحيح است.

مسئله 1241- كسى كه مى‏خواهد در غير ماه رمضان روزه بگيرد هرگاه تا اذان صبح جنب بماند گرچه از روى عمد نباشد روزه او باطل است، ولى اگر روزه معيّنى مى‏خواهد بگيرد و يا وقت قضاى روزه ماه رمضان تنگ باشد اگر از روى عمد نباشد بايد آن روز را روزه بگيرد.

مسئله 1242- زنى كه پيش از اذان صبح از حيض يا نفاس پاك مى‏شود، اگر مى‏تواند بايد غسل كند و اگر نمى‏تواند بايد تيمّم نمايد و احكام جنابت كه قبلاً گفته شد، در مورد او جارى نمى‏شود.

مسئله 1243- اگر زن بعد از اذان صبح از خون حيض يا نفاس پاك شود، يا در بين روز خون حيض يا نفاس ببيند گرچه نزديك مغرب باشد روزه او باطل است.

مسئله 1244- اگر زنى كه در حال استحاضه است غسلهاى خود را به تفصيلى كه در احكام استحاضه‏گفته شد به جا نياورد نمازهاى او باطل ولى روزه او صحيح است.

مسئله 1245- كسى كه مسّ ميّت كرده يعنى جايى از بدن خود را به بدن ميّت رسانده مى‏تواند بدون غسل مسّ ميّت روزه بگيرد، و اگر در حال روزه هم ميّت را مس نمايد، روزه او باطل نمى‏شود.

مسئله 1246- كسى كه جنب است يا از حيض يا نفاس پاك شده است و آب ندارد كه غسل كند و چيزى هم نيست كه بر آن تيمّم كند بايد روزه بگيرد و روزه او صحيح است و قضا هم ندارد.

مسئله 1247- كسى كه در شب جنب شده يا در روز محتلم شده است و به واسطه عذرى مى‏خواهد قبل از ظهر نيّت كند بايد غسل كند و اگر نمى‏تواند بايد تيمّم كند و نيّت روزه كند.

 

7 - قى كردن

مسئله 1248- هرگاه روزه‏دار عمداً قى كند، گرچه به واسطه مرض و مانند آن ناچار باشد، روزه‏اش باطل مى‏شود ولى كفّاره ندارد و قضاى تنها كافى است امّا اگر جهلاً يا سهواً يا بى‏اختيار قى كند روزه‏اش باطل نمى‏شود.

 مسئله 1249- اگر در شب چيزى بخورد كه مى‏داند به واسطه خوردن آن در روز بى‏اختيار قى مى‏كند، خوب است اگر در روز قى كرد روزه آن روز را قضا نمايد.

مسئله 1250- اگر روزه‏دار بتواند از قى كردن خوددارى كند چنانچه براى او ضرر و مشقّت نداشته باشد بايد خوددارى نمايد.

مسئله 1251- اگر آروغ بزند و بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد، بايد آن را بيرون بريزد، و اگر بى‏اختيار فرو رود روزه‏اش صحيح است.

 

احكام مبطلات روزه

مسئله 1252- فرو بردن سر در آب گرچه از روى عمد باشد روزه را باطل نمى‏كند، گرچه مستحب است كه تمام سر را در حال روزه در آب فرو نبرد.

مسئله 1253- اگر انسان از روى ندانستن مسئله كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام دهد گرچه در ياد گرفتن مسئله كوتاهى كرده باشد روزه او صحيح است ولى معصيت كرده است.

مسئله 1254- اگر روزه‏دار سهواً يكى از كارهايى را كه روزه را باطل مى‏كند انجام دهد و به خيال اينكه روزه‏اش باطل شده عمداً دوباره يكى از آنها را به جا آورد، روزه او باطل مى‏شود.

مسئله 1255- اگر چيزى به زور در گلوى روزه‏دار بريزند روزه او باطل نمى‏شود، ولى اگر مجبورش كنند كه روزه خود را باطل كند مثلاً به او بگويند اگر غذا نخورى ضرر مالى يا جانى به تو مى‏زنيم و خودش براى جلوگيرى از ضرر چيزى بخورد روزه او باطل مى‏شود.

مسئله 1256- روزه‏دار نبايد جايى برود كه مى‏داند چيزى در گلويش مى‏ريزند يا مجبورش مى‏كنند كه خودش روزه خود را باطل كند، امّا اگر قصد رفتن كند ولى نرود يا بعد از رفتن چيزى به خوردش ندهند روزه او صحيح است و چنانچه برود و از روى ناچارى كارى كه روزه را باطل مى‏كند انجام دهد روزه او باطل مى‏شود ولى اگر چيزى در گلويش بريزند روزه او صحيح است گرچه معصيت نموده است.

مسئله 1257- اگر روزه‏دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبر و جانشينان آن حضرت عمداً نسبت دروغ بدهد روزه او باطل نمى‏شود گرچه گناه بزرگى نموده است.

 
 Copyright © 2003-2013 - AVINY.COM - All Rights Reserved