حدیث

پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :
اَلصِّدقُ طُمَأْنينَةٌ وَ الْكَذِبُ ريبَةٌ ؛
راستگويى [مايه] آرامش و دروغگويى [مايه] تشويش است.

نهج الفصاحه ص 548 ، ح 1864
 

امام على عليه السلام :
اَلزُّهدُ فِى الدُّنيا الراحَةُ العُظمى؛
بى ‏رغبتى به دنيا، بزرگ‏ترين آسايش است.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 276 ، ح 6077
 

امام صادق علیه السلام :
اَلرَّوْحُ وَ الرّاحَةُ فِى الرِّضا وَ الْيَقينِ وَ الْهَمُّ وَ الْحَزَنُ فِى الشَكِّ وَ السَّخَطِ؛
خوشى و آسايش، در رضايت و يقين است و غم و اندوه در شكّ و نارضايتى.

مشكاة‏الأنوار ص 34

امام صادق علیه السلام :
اَرْوَحُ الرَّوْحِ اَلْيَأسُ مِنَ النّاسِ؛
بهترين راحتى و آسودگى، بى‏توقعى از مردم است.

تحف العقول ص 366 - كافى(ط-الاسلامیه) ج 8، ص 243، ح 337
 

پيامبر صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله :
دَعْ مَا يُرِيبُكَ [إِلَى مَا لَا يُرِيبُكَ‏]، فَإِنَّ الْحَقَّ طُمَأْنِينَةٌ وَ الْكَذِبَ رِيبَةٌ
آنچه تو را به شك و ترديد مى‏ اندازد رها كن و به سراغ آنچه تو را به شك و ترديد نمى ‏اندازد برو؛ زيرا خوبى مايه آرامش و دروغ مايه تشويش و دودلى است.

 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر ص 28 ، ح 83

امام على علیه السلام :
حُسْنُ الْخُلْقِ فى ثَلاثٍ: اِجْتِنابُ الْمَحارِمِ وَ طَـلَبُ الْحَلالِ وَ التَّـوَسُّعُ عَلَى الْعِيالِ؛

خوش اخلاقى در سه چيز است: دورى كردن از حرام، طلب حلال و فراهم آوردن آسايش و رفاه براى خانواده.

مجموعه ورام ج 1 ، ص 90 - بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 68، ص 394، ح 63
 

امام صادق علیه السلام :
طَلَبتُ فَراغَ القَلبِ فَوَجَدتُهُ فی قِلَّةِ المالِ.
آسایش دل را جستجو کردم و آن را در کمی مال و ثروت دیدم

مستدرک الوسایل و مستنبط المسایل  ج12 ، ص 174

پيامبر خدا(صلی الله عليه و آله) :
فَنَيِرزُوا إنْ قَدَرتُم كُلَّ يَومٍ يَعنِي تَهادَوا وتَواصَلُوا فِي اللَّهِ؛

اگر مى ‏توانيد هر روز را نوروز كنيد، يعنى در راه خدا به يكديگر هديه بدهيد و با هم پيوند داشته باشيد.
دعائم الإسلام ج 2، ص 326 ، ح 1231

امام على عليه السلام :
اَلبَغىُ يَصرَعُ الرِّجالَ وَ يُدنِى الآجالَ؛
ظلم و تجاوز، انسان را زمين مى زند و مرگ ها را نزديك مى سازد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 345 ، ح 7937

پيامبر صلى الله عليه و آله :
مَن عامَلَ النّاسَ فَلَم يَظلِمهُم وَ حَدَّثَهُم فَلَم يَكذِبهُم وَ وَعَدَهُم فَلَم يَخلِفهُم فَهُوَ مِمَّن كَمُلَت مُرُوءتُهُ وَ ظَهَرَت عَدالَـتُهُ وَ وَجَبَت اُخُوَّتُهُ و َحَرُمَت غيبَتُهُ؛

هر كس در معاشرت با مردم به آنان ظلم نكند، دروغ نگويد و خلف وعده ننمايد، جوانمرديش كامل، عدالتش آشكار، برادرى با او واجب و غيبتش حرام است.

خصال ص 208، ح 28