حدیث

امام على علیه السلام :

صِلَةُ الرَّحِمِ توجِبُ المَحَبَّةَ وَ تَكبِتُ العَدُوَّ؛
صله رحم، محبّت آور است و دشمنى را از بين مى ‏برد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص406 ، ح9309

پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :
و َالّذى نَفسى بِيَدِهِ لا تَدخُلُوا الجَنَّةَ حَتّى تُؤمِنوا وَ لا تُؤمِنوا حَتّى تَحابّوا أ و لا أدُلُّـكُم عَلى شَئىٍ اِذا فَعَلتُموهُ تَحابَبتُم؟ اَفشُوا السَّلامَ بَينَـكُم؛

به خدايى كه جانم در اختيار اوست، وارد بهشت نمى ‏شويد مگر مؤمن شويد و مؤمن نمى‏ شويد، مگر اين‏كه يكديگر را دوست بداريد. آيا مى‏ خواهيد شما را به چيزى راهنمايى كنم كه با انجام آن، يكديگر را دوست بداريد؟ سلام كردن بين يكديگر را رواج دهيد.

مشكاة الانوار فی غرر الاخبار ص 123

امام صادق علیه السلام :
اِنَّ اللّه‏َ لَيَرحَم العَبدَ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِهِ ؛
بدون ترديد ، خداوند بر بنده خود به خاطر شدّت محبّت به فرزندش ، رحم مى‏ كند.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 6، ص 50، ح 5
 

امام على علیه السلام :
صِلَةُ الرَّحِمِ توجِبُ المَحَبَّةَ وَ تَكبِتُ العَدُوَّ؛
صله رحم، محبّت آور است و دشمنى را از بين مى ‏برد.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص406 ، ح9309

امام صادق عليه السلام :
إِذا أَحبَبتَ رَجُلاً فَلا تُمازِحهُ و َلا تُمارِهِ؛
هر گاه كسى را دوست داشتى، با او نه شوخى كن نه مجادله.

كافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص664، ح9

امام رضا علیه السلام:
تزاوَرُوا تَحـابـّوا و تَصـافَحُـوا و لا تَحـاشَمُـوا
به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر را بفشارید و به هم خشم نگیرید.

بحارالانوار(ط-بیروت) ج75، ص 347

 امام حسین علیه السلام:
مَن اَحَبَّکَ نَهاکَ وَ مَن اَبغَضَکَ اَغراکَ؛
کسی که تو را دوست دارد، از تو انتقاد می کند و کسی که با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می کند.

بحار الانوار(ط-بیروت) ج75، ص128
 

امام على علیه السلام :
لَو ضَرَبْتُ خَيْشُومَ الْمُؤْمِنِ بِسَيْفي هذا عَلى أنْ يُبْغِضَني ما أبْغَضَني ولَو صَبَبْتُ الدُّنيا بِجَمّاتِها عَلَى الْمُنافِقِ عَلى أنْ يُحِبَّني ما أَحَبَّني؛

اگر با اين شمشيرم بر بينى مؤمن بزنم كه مرا دشمن بدارد با من دشمنى نمى ‏كند و اگر همه دنيا را به منافق بدهم تا مرا دوست بدارد هيچ گاه دوستم نخواهد داشت.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص477 ، ح 45
 

امام على عليه  السلام :
يَكْتَسِبُ الصّادِقُ بِصِدْقِهِ ثَلاثا:حُسْنَ الثِّقَةِ بِهِ، و َالْمَحَبَّةَ لَهُ، و َالْمَهابَةَ عَنْهُ؛

راستگو با راستگويى خود، سه چيز را به دست مى ‏آورد: اعتماد، محبت و شكوه (در دل‏ها).

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص219 ، ح4358

پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم :
ألا اُخْبِرُكُمْ بِاَشبَهِكُم بى؟ قَالوا: بَلى يا رَسولَ اللّه‏ِ. قالَ: اَحسَنُكُم خُلقا وَ اَليَنُكُم كَنَفا وَ اَبَرُّكُم بِقَرَابَتِهِ وَ اَشَدُّكُم حُبّا لاِخوانِهِ فى دينِهِ وَ اَصبَرُكُم عَلَى الحَقِّ وَ اَكظَمُكُم لِلغَيظِ وَ اَحسَنُكُم عَفْوا وَ اَشَدُّكُم مِن نَفْسِهِ اِنْصافا فِى الرِّضا وَ الْغَضَبِ؛

آيا شما را از شبيه ترينتان به خودم با خبر نسازم؟ گفتند: آرى اى رسول خدا! فرمودند: هر كس خوش اخلاق‏تر، نرم‏خوتر، به خويشانش نيكوكارتر، نسبت به برادران دينى‏ اش دوست ‏دار تر، بر حق شكيباتر، خشم را فرو خورنده ‏تر و با گذشت ‏تر و در خرسندى و خشم با انصاف ‏تر باشد.

كافى(ط-الاسلامیه) ج 2، ص 241، ح 35