حدیث

امام صادق عليه السلام:
أَصْدَقَ الْقَوْلِ وَ أَبْلَغَ الْمَوْعِظَةِ وَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ كِتَابُ اللَّه‏

راست ترين سخن و رساترين پند و بهترين داستان، كتاب خداست.

من لا یحضره الفقیه ج 4 ، ص 402 ، ح 5868 - أمالي (صدوق) ص 488
 

امام على عليه السلام:
 إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَعِظْ أَحَداً بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآن‏

خداوند سبحان هيچ كس را به چيزى چون اين قرآن اندرز نداده است.

نهج البلاغة(صبحی صالح) ص 254 ، خطبه 176

امام على عليه السلام:
لا واعِظَ أبلَغُ مِن النُّصحِ؛

هيچ واعـظـى مـؤثرتر از نصيحت نيست.

عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 537 ، ح 9887
 

امام على عليه السلام:
مَن كانَ لَهُ في نَفسِهِ واعِظٌ كانَ علَيهِ مِن اللّه حافِظٌ؛

هر كه واعـظى درونـى داشته باشد، او را از جانب خداوند نگهبانى است.

بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 67، ح 11

امام سجّاد عليه السلام:
 ابْنَ آدَمَ إِنَّكَ لَا تَزَالُ بِخَيْرٍ مَا كَانَ لَكَ وَاعِظٌ مِنْ نَفْسِكَ وَ مَا كَانَتِ الْمُحَاسَبَةُ مِنْ هَمِّكَ وَ مَا كَانَ الْخَوْفُ لَكَ شِعَاراً وَ الْحَذَرُ لَكَ دِثَاراً

اى فرزند آدم! تا زمانى كه واعظى از درون دارى و به حسابرسى (اعمالِ خود) اهتمام مى ورزى و ترس (از خدا و كيفر الهى) جامه زيرين تو باشد و پرهيز بالاپوشت، پيوسته در خير و صلاح خواهى بود.

تحف العقول ص 280

امام باقر عليه السلام:
 مَنْ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظاً فَإِنَّ مَوَاعِظَ النَّاسِ لَنْ تُغْنِيَ عَنْهُ شَيْئاً.

كسى كه خداوند براى او واعظى درونى قرار ندهد، موعظه هاى مردم هرگز در او سودمند نمى افتد.

تحف العقول ص 294

امام على عليه السلام:
الجاهِلُ لا يَرتَدِعُ، و بالمَواعِظِ لا يَنتَفِعُ؛

نادان باز نمى ايستد (هيچ نهى و بازداشتى در او اثر نمى كند) و پند و اندرزها سودش نمى دهد.

غررالحکم و دررالکلم ص 92 ، ح 1757
 

امام على عليه السلام:
مَن لَم يُعِنْهُ اللّه على نَفسِهِ لَم يَنتَفِعْ بِمَوعِظَةِ واعِظٍ؛

كسى كه خدا او را بر نفسش كمك نكند، از پند هيچ پندگويى سود نبرد.

عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 427 ، ح 7242

امام على عليه السلام:
بَينَكُم و بَينَ المَوعِظَةِ حِجابٌ مِن الغِرَّةِ؛

ميان شما و اندرز، پرده اى از بى خبرى آويخته است.

نهج البلاغة(صبحی صالح) ص 525 ، حكمت 282

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و سلّم:
عِظْ نَفْسَكَ فَإِنِ اتَّعَظْتَ فَعِظِ النَّاسَ وَ إِلَّا فَاسْتَحْيِ مِنِّي‏

خودت را اندرز ده. اگر از آن سود بردى، آن گاه مردم را نيز اندرز ده و گرنه از من شرم كن.

مجموعه ورام ج 1 ، ص 239