حدیث

رسول خدا صلی الله علیه و آله:
ثَلاثٌ مَن كُنَّ فيهِ فَهُوَ مُنافِقٌ وَ اِن صامَ وَ صَلّى وَحَجَّ وَ اعتَمَرَ و َقالَ «اِنّى مُسلِمٌ» مَن اِذا حَدَّثَ كَذِبَ وَ اِذا وَعَدَ اَخلَفَ وَ اِذَا ائتُمِنَ خانَ؛

سه چيز است كه در هر كس باشد منافق است اگر چه روزه دارد و نماز بخواند و حج و عمره كند و بگويد من مسلمانم، كسى كه هنگام سخن گفتن دروغ بگويد و وقتى كه وعده دهد تخلف نمايد و چون امانت بگيرد، خيانت نمايد.

نهج الفصاحه ص422 ، ح 1280
 

امام صادق(سلام الله علیه):
لا تَعِدَنَّ أخاكَ وَعداً لَيسَ في يَدِكَ وَفاؤُهُ.

به برادرت وعده ‏اى مده كه وفاى به آن در توان تو نباشد.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 75 ، ص 250 - تحف العقول ص367

امام على عليه ‏السلام :
اَلعَفوُ تاجُ المَكارِمِ؛
گذشت، اُوج بزرگواريهاست.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص245 ،ح5001
 

رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله :
إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نَادَى مُنَادٍ مَنْ كَانَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ فَلْيَدْخُلِ الْجَنَّةَ فَيُقَالُ مَنْ ذَا الَّذِي أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ فَيُقَالُ الْعَافُونَ عَنِ النَّاسِ
هنگامى كه بندگان در پيشگاه خدا مى ‏ايستند، آواز دهنده ‏اى ندا دهد: آن كس كه مزدش با خداست برخيزد و به بهشت رود. گفته مى ‏شود: چه كسى مزدش با خداست؟ مى ‏گويد: گذشت كنندگان از مردم.

بحارالانوار(ط-بیروت) ج64، ص266
 

رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله :
مَن كَثُرَ عَفوُهُ مُدَّ فى عُمُرِهِ؛
هر كس پر گذشت باشد، عمرش طولانى شود.

اعلام الدين ص ‏315

امام رضا عليه السلام :
مَا التَقَت فِئَتانِ قَطُّ إِلاّ نُصِرَ أَعظَمُهُما عَفوا؛
هرگز دو گروه با هم روياروى نشدند، مگر اين كه با گذشت ترين آنها پيروز شد.

كافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص108، ح8

امام حسين عليه ‏السلام :
إِنَّ أَعفَى النّاسِ مَن عَفا عِندَ قُدرَتِهِ؛
با گذشت‏ ترين مردم، كسى است كه در زمان قدرت داشتن، گذشت كند.

الدرة الباهرة ص 23
 

پيامبر صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله :
تعافوا يسقط الضّغائن بينكم‏
از يكديگر گذشت كنيد، تا كينه‏ هاى ميان شما از بين برود.

نهج الفصاحه ص385 ،ح1155

امام رضا عليه السلام :
فى قَولِهِ تَعالى: (فَاصفَحِ الصَّفحَ الجَميلَ) ـ : عَفوٌ مِن غَيرِ عُقوبَةٍ و َلا تَعنيفٍ وَ لا عَتبٍ؛
درباره آيه «پس گذشت كن گذشتى زيبا...» فرمودند: مقصود، گذشت بدون مجازات و تندى و سرزنش است.

اعلام الدين ص‏307

امام على عليه ‏السلام :
شَرُّ النّاسِ مَن لا يَعفو عَنِ الزَّلَّةِ و َلا يَستُر ُالعَورَةَ؛
بدترين مردم كسى است كه خطاى ديگران را نبخشد و عيب را نپوشاند.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص245 ،ح5016