حدیث

امام على عليه السلام :
حِراسَةُ النِّعَمِ فى صِلَةِ الرَّحِمِ؛

حفظ نعمت‏ها در صله رحم است.

عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 234 ، ح 4484

امام صادق علیه السلام :
اَلبَنونَ نَعيمٌ وَ البَناتُ حَسَناتٌ وَ اللّه‏ُ يَسألُ عَنِ النَّعيمِ، وَ يُثيبُ عَلَى الحَسَناتِ؛

پسران، نعمت ‏اند و دختران خوبى. خداوند ، از نعمت‏ها سؤال مى ‏كند و به خوبى‏ها پاداش مى‏ دهد .

كافى(ط-الاسلامیه) ج6، ص7، ح12

امام حسن علیه السلام:
لَوْ أَنَّ النَّاسَ سَمِعُوا قَوْلَ اللَّهِ (عَزَّ وَ جَلَّ) وَ رَسُولِهِ، لَأَعْطَتْهُمُ السَّمَاءُ قَطْرَهَا، وَ الْأَرْضُ بَرَكَتَهَا، وَ لَمَا اخْتَلَفَ فِي هَذِهِ الْأُمَّةِ سَيْفَانِ، وَ لَأَكَلُوهَا خَضْرَاءَ خَضِرَةً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ

اگر مردم سخن خدا و پيامبرش را مى ‏شنيدند، آسمان بارانش را و زمين بركتش را به آنان مى ‏بخشيد و هرگز در اين امّت، اختلاف و زد و خورد پيش نمى‏ آمد و همه از نعمت سر سبز دنيا تا روز قيامت، برخوردار مى‏ شدند.

امالى (طوسى) ص566، ح1174
 

امام صادق علیه السلام :
إِنَّ اللَّهَ (تَعَالَى) يُحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجْمِيلَ، وَ يَكْرَهُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُسَ، فَإِنَّ اللَّهَ (عَزَّ وَ جَلَّ) إِذَا أَنْعَمَ عَلَى عَبْدٍ نِعْمَةً أَحَبَّ أَنْ يَرَى عَلَيْهِ أَثَرَهَا.قِيلَ: وَ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ: يُنَظِّفُ ثَوْبَهُ، وَ يُطَيِّبُ رِيحَهُ، وَ يُجَصِّصُ دَارَهُ، وَ يَكْنُسُ أَفْنِيَتَهُ، حَتَّى إِنَّ السِّرَاجَ قَبْلَ مَغِيبِ الشَّمْسِ يَنْفِي الْفَقْرَ، وَ يَزِيدُ فِي الرِّزْق‏

امام صادق علیه السلام : خداوند زيبايى و خودآرايى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بيزار است. هرگاه خداوند به بنده ‏اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببيند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تميز بپوشد، خود را خوشبو كند، خانه ‏اش را گچكارى كند، جلوى در حياط خود را جارو كند، حتى روشن كردن چراغ قبل از غروب خورشيد فقر را مى‏ برد و روزى را زياد مى ‏كند.

امالى (طوسى) ص 275 ، ح 526 - وسایل الشیعه ج 5 ، ص 7 ، ح 5746 {شبیه این حدیث در ارشاد القلوب(دیلمی) ج 1 ، ص 195 }
 

امام صادق علیه السلام :

أَبْصَرَ رَسُولُ اللَّهِ ص رَجُلًا شَعِثاً شَعْرُ رَأْسِهِ وَ سِخَةً ثِيَابُهُ سَيِّئَةً حَالُهُ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مِنَ الدِّينِ الْمُتْعَةُ وَ إِظْهَارُ النِّعْمَةِ.

پيامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم مردى را ديدند كه موهاى ژوليده و جامه ‏اى چركين و سر و وضع نامرتّبى داشت، فرمودند: بهره بردن از نعمت‏هاى خدا و آشكار ساختن نعمت جزء دين است.

كافى(الاسلامیه) ج 6، ص 439، ح5

امام صادق علیه السلام :

الذُّنُوبُ الَّتِي تُغَيِّرُ النِّعَمَ الْبَغْيُ وَ الذُّنُوبُ الَّتِي تُورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ وَ الَّتِي تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ وَ الَّتِي تَهْتِكُ السُّتُورَ شُرْبُ الْخَمْرِ وَ الَّتِي تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنَا وَ الَّتِي تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ قَطِيعَةُ الرَّحِمِ وَ الَّتِي تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَوَاءَ عُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ.

گناهی كه نعمت‏ها را تغيير مى‏ دهد، تجاوز به حقوق ديگران است. گناهى كه پشيمانى مى ‏آورد، قتل است. گناهى كه گرفتارى ايجاد مى‏ كند، ظلم است. گناهى كه آبرو مى ‏بَرد، شرابخوارى است. گناهى كه جلوى روزى را مى ‏گيرد، زناست. گناهى كه مرگ را شتاب مى ‏بخشد، قطع رابطه با خويشان است. گناهى كه مانع استجابت دعا مى ‏شود و زندگى را تيره و تار مى ‏كند، نافرمانى از پدر مادر است.

علل الشرايع ج 2، ص 584 {شبیه این حدیث در کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 448 ، ح 27 }
 

امام على عليه السلام :
اَلصِّحَّةُ اَفضَلُ النِّعَمِ؛

سلامتى بهترين نعمت است.

عیون الحکم و المواعظ(لیثی) ص 23 ، ح 177
 

قال الحسين عليه السلام :
شُكرُكَ لِنِعمَةٍ سالِفَةٍ يَقتَضى نِعمَةً آنِفَةً؛

شكر تو بر نعمت گذشته، زمينه ساز نعمت آينده است.

نزهة الناظر و تنبیه الخاطر ص 80 ، ح 2

قال الجواد عليه السلام :

نِعْمَةٌ لَا تُشْكَرُ كَسَيِّئَةٍ لَا تُغْفَرُ.

نعمتى كه سپاسگزارى نشود مانند گناهى است كه آمرزيده نشود.

نزهة الناظر و تنبیه الخاطر ص 137 ، ح 18
 

امام على علیه السلام :
ما خَيْرٌ بِخَيْرٍ بَعْدَهُ النّارُ و ما شَرٌّ بِشَرٍّ بَعْدَهُ الجَنَّةُ وَ كُلُّ نَعيمٍ دونَ الْجَنَّةِ فَهُوَ مَحْقورٌ وَ كُلُّ بَلا ءٍ دونَ النّارِ عافيَةٌ؛

خيرى كه به دنبال آن آتش باشد، خير نيست و شرى كه به دنبال آن بهشت باشد، شر نيست. هر نعمتى جز بهشت ناچيز است و هر بلايى جز آتش، سلامتى.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 544 ، حكمت 387