حدیث

طُوبَى لِمَنْ طَوَى وَ جَاعَ أُولَئِكَ الَّذِينَ يَشْبَعُونَ يَوْمَ الْقِيَامَة

خوشا به حال آنان كه شكم، تهى مى‏دارند و گرسنگى مى‏كشند. آنان كسانى اند كه در روز قيامت، سير مى ‏شوند.

الجعفريّات(اشعثیات) ص 165
 

 إِنَّ أَهْلَ الْجُوعِ فِي الدُّنْيَا هُمْ أَهْلُ الشِّبَعِ فِي الْآخِرَةِ وَ إِنَّ أَبْغَضَ النَّاسِ إِلَى اللَّهِ الْمُتَّخِمُونَ الْمِلَاء

همدمانِ گرسنگى در اين سراى، همدمانِ سيرى در سراى ديگرند و منفورترينِ مردم نزد خداوند، پُرخوران آكنده‏شكم اند.

تنبيه الخواطر ج 1، ص 102
 

امام على عليه السلام:
نِعمَ عَونُ الوَرَعِ التَّجَوُّعُ؛

گرسنگى كشيدن، چه نيكو يارى‏اى براى پاك‏دامنى است!

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 320 ، ح 7407

امام على عليه السلام:
نِعمَ العَونُ عَلى أشَرِ النَّفسِ و كَسرِ عادَتِهَا التَّجَوُّعُ؛

گرسنگى كشيدن، چه نيكو يارى‏ دهنده ‏اى بر سركشىِ نفْس و شكستن عادت آن است.

شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غررالحکم و دررالکلم ج 6 ، ص 166 ، ح 9942

فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ:  تَجَوَّعْ فَإِنَّ الْجُوعَ مِنْ عَمَلِ التُّقَى وَ إِنَّ طَوِيلَ الْجُوعِ يَوْماً سَيُشْبَع‏

در ديوان منسوب به ايشان: خود را گرسنه بدار كه گرسنگى، از آثار پرهيزگارى است / آن‏كه زمان درازى را گرسنگى كشد، سرانجامْ روزى (روز قيامت) سير خواهد شد.

دیوان امیر المومنین ص 262

إِنَّ الشَّيْطَانَ لَيَجْرِي مِنِ ابْنِ آدَمَ مَجْرَى الدَّمِ فَضَيِّقُوا مَجَارِيَهُ بِالْجُوعِ وَ الْعَطَش‏

شيطان در درون آدمى ‏زاده به سان خون، جريان مى‏ يابد. گذرگاه ‏هاى او را با گرسنگى و تشنگی ، تنگ كنيد.

مجموعه ورام ج 1 ، ص 101

پيامبر صلى الله عليه و آله:
إذا رأيتم أهل الجوع و التّفكّر فادنوا منهم فإنّ الحكمة تجري على ألسنتهم.

هنگتمی که اهل گرسنگی و تفکر را دیدید به آنها نزدیک شوید چون حکمت بر زبانشان جاری می شود.

نهج الفصاحه ص 194 ، ح 209
 

پيامبر صلى الله عليه و آله:
إنَّ اللّه‏َ عز و جل يَقولُ : وَضَعتُ خَمسَةً في خَمسَةٍ و َالنّاسُ يَطلُبونَها في خَمسَةٍ فَلا يَجِدونَها : وَضَعتُ العِلمَ فِي الجوعِ وَ الجَهدِ وَ النّاسُ يَطلُبونَهُ بِالشّبعَةِ وَ الرّاحَةِ فَلا يَجِدونَهُ؛

خداوند عز و جل مى ‏فرمايد : «پنج چيز را در پنج چيز نهادم ؛ امّا مردم، آنها را در پنج چيزِ ديگر مى‏ جويند و نمى ‏يابند : دانش را در گرسنگى و رنج و تلاش قرار دادم، در حالى كه مردم آن را در سيرى و آسايش مى ‏جويند. در نتيجه آن را نمى ‏يابند.

عوالي اللآلي ج 4، ص 62 ، ح 11

پيامبر صلى الله عليه و آله:
كبر مقتا عند اللَّه الأكل من غير جوع و النّوم من غير سهر و الضّحك من غير عجب.

خوردن بى‏ گرسنگى و خواب بدون خستگى و خنده بى‏ شگفت نزد خدا بسختى منفور است.

نهج الفصاحه ص 604 ، ح 2

لقمان حكيم عليه‏ السلام :
يَا بُنَىَّ اِذَا امتَلأََتِ المَعِدَةُ نَامَتِ الفِكرَةُ وَ خَرِسَتِ الحِكمَةُ وَ قَعَدَتِ الاَعضَاءُ عَنِ العِبادَةِ؛

فرزندم هرگاه شكم پر شود، فكر به خواب مى‏رود و حكمت، از كار مى‏افتد و اعضاى بدن از عبادت باز مى‏مانند.

مجموعه ورام، ج1، ص102