حدیث

امام صادق عليه السلام:
مَا مِنْ شَيْ‏ءٍ إِلَّا وَ لَهُ كَيْلٌ وَ وَزْنٌ إِلَّا الدُّمُوعَ فَإِنَّ الْقَطْرَةَ مِنْهَا تُطْفِئُ بِحَاراً مِنْ نَارٍ وَ إِذَا اغْرَوْرَقَتِ الْعَيْنُ بِمَائِهَا لَمْ يَرْهَقْ وَجْهَهُ قَتَرٌ وَ لا ذِلَّةٌ فَإِذَا فَاضَتْ حَرَّمَهُ اللَّهُ عَلَى النَّارِ وَ لَوْ أَنَّ بَاكِياً بَكَى فِي أُمَّةٍ لَرُحِمُوا

هر چيزى پيمانه و وزنى دارد مگر اشكها؛ زيرا قطره‏اى اشك درياهايى از آتش را فرو مى ‏نشاند . و هرگاه چشم در اشك خود غرق شود ، گَرد هيچ فقر و ذلّتى بر چهره آن ننشيند . و هرگاه اشكها سرازير شود خداوند آن چهره را بر آتش حرام گرداند . و اگر گرينده ‏اى در ميان امتى بگريد همه آن امّت مشمول رحمت مى‏ شوند .

بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 90 ، ص 331، ح 14 -ثواب الاعمال ص 167

پيامبر صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله:
مِن عَلاماتِ الشَّقاءِ جُمودُ العَينِ؛

از نشانه‏ هاى شقاوت و بدبختى خشكيدگى چشم است .

کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 290 ، ح 6 - تحف العقول ص 47
 

امام على عليه السلام:
الْعُبُودِيَّةُ خَمْسَةُ أَشْيَاءَ خَلَاءُ الْبَطْنِ وَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ وَ قِيَامُ اللَّيْلِ وَ التَّضَرُّعُ عِنْدَ الصُّبْحِ وَ الْبُكَاءُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ.

بندگى در پنج چيز اســت : اندرون از طعام تهى داشتن ، قرآن خواندن ، شب را به عبادت گذراندن و هنگام صبح زارى كردن (به درگاه خداوند) و گريستن از ترس خدا .

مستدرك الوسائل ج 11، ص 244، ح 12875 - جامع الاخبار(شعیری) ص 178
 

امام على عليه السلام:

مَا جَفَّتِ الدُّمُوعُ إِلَّا لِقَسْوَةِ الْقُلُوبِ وَ مَا قَسَتِ الْقُلُوبُ إِلَّا لِكَثْرَةِ الذُّنُوبِ.
چشمها نخشكيد مگر بر اثر سخت دلى و دلها سخت نشد مگر به سبب گناه زياد.

وسایل الشیعه ج 16 ، ص 45 ، ح 20938 - بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 70، ص 354، ح 60 - علل الشرایع ج 1 ، ص 81
 

پيامبر صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله:
طُوبَى لِصُورَةٍ نَظَرَ اللَّهُ إِلَيْهَا تَبْكِي عَلَى ذَنْبٍ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَمْ يَطَّلِعْ إِلَى ذَلِكَ الذَّنْبِ غَيْرُهُ.
 
خوشا چهره اى كه خداوند به آن مى‏نگرد در حالى كه از ترس خدا بر گناهى كه كرده مى‏گريد و جز او كسى از آن گناه آگاه نيست .

بحار الأنوار(ط-بیروت) ج 90 ، ص 331 ،ح 15- ثواب الاعمال و عقاب الاعمال ص 167
 

پيامبر صلى الله عليه و آله:
ايّاكَ اَنْ تَضْحَكَ مِنْ غَيْرِ عَجَبٍ ، اَوْ تَمْشىَ و تَتَـكَلَّمَ فى غَيْرِ اَدَبٍ؛

از خنديدنِ بى تعجّب [و بى‏جا] يا راه رفتن و سخن گفتنِ بى‏ادبانه بپرهيز.

اعلام الدین ص 273

امام هادى عليه السلام:
[اَلْمُؤْمِنُ] يُحْسِنُ وَ يَبْكي كَما أَنَّ الْمُنافِقُ يُسيى‏ءُ وَ يَضْحَكُ؛

مؤمن خوبى مى ‏كند و مى ‏گريد، ولى منافق بدى مى‏كند و مى‏ خندد.

ارشاد القلوب(دیلمی) ج 1 ، ص 135

امام حسن عسكرى عليه السلام:
مِن الجَهلِ الضّحكُ من غيرِ عَجَبٍ؛

خنده‏اى كه از روى تعجب نباشد نشانه نادانى است .

تحف العقول ص 487 - کافی(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 664

حضرت داوود علیه السلام:
قَالَ لِسُلَيْمَانَ ع‏ يَا بُنَيَّ إِيَّاكَ وَ كَثْرَةَ الضَّحِكِ فَإِنَّ كَثْرَةَ الضَّحِكِ تَتْرُكُ الرَّجُل‏ فَقِيراً يَوْمَ الْقِيَامَةِ.
فرزندم! از خنده زیاد بر حذر باش که خنده زیاد انسان را روز قیامت مستمند و فقیر می ‏کند.

وسایل الشیعه ج 12 ، ص 120

پيامبر صلى الله عليه و آله:
كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ الْأَكْلُ مِنْ غَيْرِ جُوعٍ وَ النَّوْمُ مِنْ غَيْرِ سَهَرٍ وَ الضِّحْكُ مِنْ غَيْرِ عَجَبٍ وَ الرَّنَّةُ عِنْدَ الْمُصِيبَةِ وَ الْمِزْمَارُ عِنْدَ النِّعْمَةِ.

خوردن از سرِ سيرى، خواب بى‏شب‏زنده‏دارى ، خنده بى[موجب] شگفتى ، ناله و مويه بلند به هنگام مصيبت ، و بانگ ناى در نعمت و شادمانى ، نزد خدا سخت ناپسند است .

مسکن الفواد ص 109