حدیث

انس بن مالک :
كانَ مِن فِعْلِهِ صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله اِذا لَبِسَ الثَّوبَ الجَديدَ حَمِدَ اللّه‏َ ثُمَّ يَدعو مِسكينا فَيُعطيهِ القَديمَ، ثُمَّ يَقولُ: ما مِن مُسلِمٍ يَكسو مُسلِما مِن شَمْلِ ثيابِهِ ـ لا يَكْسوهُ اِلاّ لِلّهِ عزَّوَجَلَّ ـ الاّ كانَ فى ضَمانِ اللّه‏ِ عزَّوَجَلَّ و حِرزِهِ و خَيْرِهِ و اَمانِهِ حَيّا و مَيّتا؛

هر وقت رسول اكرم صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله لباس جديدى مى ‏پوشيدند، خداوند را سپاس مى‏ گفتند و سپس بينوايى را مى‏ خواستند و لباس قديمشان را به او مى‏ دادند و مى‏ فرمودند: مسلمانى كه فقط براى رضايت خداوند عزوجل، لباس كهنه خود را به مسلمان فقيرى بدهد، تا هنگامى كه لباس به تن آن فقير است، در پناه و خير و ضمانت خداوند است، چه زنده بماند و چه بميرد.

مكارم الاخلاق، ص 36

امام كاظم عليه السلام :
كانَ النَّبىُّ صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله اِذا اَصْبَحَ مَسَحَ عَلى رُؤوسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ؛

هرگاه صبح مى ‏شد پيامبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله دست نوازش بر سر فرزندان و نوه هاى خود مى ‏كشيدند.

بحار الانوار (ط-بیروت) ج101 ، ص99 - عدة الداعى و نجاح الساعی ص 89

پيامبر صلى الله عليه و آله :
نَحْنُ قَوْمٌ لا نَأكُلُ حَتّى نَجوعَ وَ اِذا اَكَلْنا لا نَشْبَعُ؛

ما قومى هستيم كه تا گرسنه نشويم غذا نمى‏ خوريم و تا سير نشده ايم دست از غذا مى‏ كشيم.

طب النبی ص3

امام صادق عليه السلام :
الاَكْلُ عِندَ اَهلِ المُصيبَةِ مِن عَمَلِ الجاهِليَّةِ وَ السُّنَّةُ البَعْثُ اِلَيْهِم بِالطَّعامِ؛

غذا خوردن نزد مصيبت‏زدگان و با خرج آنان، از رفتارهاى جاهليت است و سنّت پيامبر صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله فرستادن غذا براى مصيب ت‏زدگان است.

وسایل الشیعه ج3 ،ص 237 - من لايحضره الفقيه، ج 1، ص 182

پيامبر صلى الله عليه و آله :
خَيْرُكُم خَيْرُكُم لِنِسائِهِ و اَنَا خَيْرُكُم لِنِسائى؛

بهترين شما كسى است كه براى زنان خود بهتر باشد و من بهترين شما براى زن خود هستم.

من لايحضره الفقيه، ج 3، ص 443

امام على عليه‏ السلام :
كانَ رَسولُ اللّه‏ِ صلى ‏الله ‏عليه‏ و ‏آله لا يُؤْثِرُ عَلَى الصَّلاةِ عَشاءً وَ لا غَيْرَهُ وَ كانَ اِذا دَخَلَ وَقْتُها كَاَنـَّهُ لا يَعْرِفُ اَهْلاً وَ لا حَميما؛

رسول اكرم صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله چيزى مثل شام و غير آن را بر نماز مقدم نمى‏ داشتند و هنگامى كه وقت نماز مى‏ رسيد، گويى كه هيچ يك از اهل خانه و دوستان را نمى‏ شناختند.

مجموعه ورام، ج 2، ص 78

امام صادق علیه السلام :
كانَ صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله لا يَجْلِسُ اِلَيهِ اَحَدٌ و هُوَ يُصَلّى اِلاّ خَفَّفَ صَلاتَهُ و اَقْبَلَ عَلَيهِ فَقالَ: اَ لَكَ حاجَةٌ؟ فَاِذا فَرَغَ مِنْ حاجاتِهِ عادَ اِلى صَلاتِهِ؛

هرگاه رسول اكرم صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله نماز مى‏ خواندند و كسى نزد ايشان مى ‏نشست، ايشان نماز خود را كوتاه مى‏ كردند و به او رو مى‏ نمودند و مى‏ فرمودند: آيا خواسته‏ اى دارى؟

مناقب آل ابی طالب علیهم السلام(ابن شهر آشوب) ج1 ، ص147
 

امام على عليه السلام :
كُنّا اِذَا احْمَرَّ الْبَاْسُ وَ لَقِىَ القَومُ الْقَوْمَ اتَّقَيْنا بِرَسولِ اللّه‏ِ صلى‏ الله ‏عليه ‏و ‏آله فَما يَكونُ اَحَدٌ اَقْرَبَ اِلَى الْعَدُوِّ مِنْهُ ؛

وقتى كه آتش جنگ بر افروخته مى‏ شد و دو لشكر به هم مى ‏رسيدند، به پيامبر پناهنده مى ‏شديم و كسى نبود كه از آن حضرت به دشمن نزديك‏تر باشد.

مكارم الاخلاق، ص 18

پيامبر خدا(صلی الله عليه و آله) :
بُعِثتُ بِمَكارِمِ الأخلاقِ و محاسِنِها

من براى (احياى) مكارم و نيكى‏هاى اخلاقى مبعوث شدم.

الأمالى(طوسى) ص 596

پيامبر خدا(صلی الله عليه و آله) :
أدَّبَني رَبّي بِمَكارِمِ الأخلاقِ.

پروردگارم مرا به فضايل اخلاقى ادب آموخته است.

ارشاد القلوب الی الصواب(دیلمی) ج 1 ، ص 160