|
چرا عده‌ای از شیعیان با شنیدن نام امام زمان
(عج) ایستاده و دست بر سر می‌گذارند؟ آیا سنت است یا سندی هم دارد؟
همه از باب احترام و اظهار ادب و محبت است. بدیهی است کسی که سلام
می‌دهد، یا با ذکر نام متوجه آن حضرت می‌شود، می‌داند و باور دارد که
به محضر شرفیاب شده و ایشان نیز به محبین خود و صدا کنندگان نظر
می‌کنند، پس بدیهی است که به احترام می‌ایستد. ضمن آن که این احترام به
هنگام گفتن یا شنیدن نام (القآئم)، بدین معناست که ما نیز منتظر ظهور و
قیام به امامت شما هستیم. البته این آداب ادب و رفتارها و معانی و
مقاصد آنها سند نیز دارد:
*- درباره فلسفه برخاستن و دست بر سر گذاشتن، روایتی ذکر شده است که
علت آن را هم بیان می‌دارد: از امام صادق (ع) شبیه همین سؤال را
پرسیدند که چرا به هنگام شنیدن نام «قائم» لازم است برخیزیم؟ فرمود:
براى آن حضرت غیبت طولانى است و این لقب یادآور دولت حقه آن حضرت و
ابراز تأسف بر غربت اوست. لذا آن حضرت از شدّت محبت و مرحمتى که به
دوستانش دارد، به هر کسى که حضرتش را با این لقب یاد کند، نگاه
محبتآمیز مىکند. از تجلیل و تعظیم آن حضرت است که هر بنده خاضعى در
مقابل صاحب (عصر) خود، هنگامى که مولاى بزرگوارش به سوى او بنگرد از
جاى برخیزد، پس باید برخیزد و تعجیل در امر فرج مولایش را از خداوند
منان مسئلت بنماید - «منتخب الاثر، ص 640»
*- دعبل خزایی، شاعر معروف و مشهور اهل بیت (ع)، قصیده‌ای که سروده بود
را نزد امام رضا علیه‌السلام خواند. وقتی در این قصیده به موضوع ظهور
حضرت رسید [خروج امام لامحالة خارج - یقوم على اسم اللّه والبرکات] –
با این که نامی از ایشان نیاورده بود و فقط به مقوله ظهور اشاره کرده
بود، امام رضا علیه السلام و روحی فداه، در حالی که دست بر سرگذاشته
بودند، برخاستند و برای ظهور ایشان دعا کردند. «الغدیر، ج 2، ص361»
*- این روایات و احادیث معتبر نشان می‌دهد که حتی ائمه اطهار (ع) که
همگی قبل از ایشان بودند، خود از منتظرین ظهور بودند و چگونگی انتظار و
ادب حضور را نیز تعلیم می‌دادند.
x-shobhhe.com | 
