شبهات اعتقادی |
90- در منابع اسلامی میخوانیم که خدا انسان، طاووس یا ... را خلق نمود، گویی که برای هر کدام فکری کرده و سپس آن را خلق کرده است، در حالی که علم ثابت کرده که جهان از انفجاز اولیه و تکامل تدریجی به وجود آمده است...، لطفاً علمی پاسخ دهید. |
قبل از ورود به بحث از زوایای مختلف، لازم است به چند
نکتهی مهم که خود بخشی از پاسخ نیز قلمداد میگردد
توجه نماییم: الف – اثبات این که جهان از انفجار بزرگ اولیه «بیگ بنگ» به وجود آمده، یا هر موجودی دفعتاً به عنوان یک ماهیت مستقل و کامل به وجود آمده، یا تصادف اولیه و سپس تصادفات بعدی صورت پذیرفته و ...، هیچ کدام دلیلی بر نفی وجود خداوند متعال و منافی اصل توحید نیست. ب – قرآن کریم نیز نه تنها هیچ کجا به خلق دفعی یک موجود «غیر از صادر اول که توضیح داده خواهد شد» اشارهای ننموده است، بلکه عالم خلق را عالم تدریج معرفی نموده است. پس نظریهی تکامل حرف جدیدی نیست و اگر قرآن کریم و معارف اسلامی را با درایت و نه با لجاجت مورد مطالعه قرار میداد، بسیار پیش از اینها به تدریجی بودن عالم خلقت پیمیبرد. چنان چه فرمود: از خاک، انسان را خلق کردم. و چگونگی تغییر و تحول تا پدید آمدن انسان را از نطفهای آغاز نمود که از خون به وجود میآید، سپس مراحل علقه (خون بسته)، مضغه (چیزی مانند گوشت له شده)، عظام (استخوان)، لحم (گوشت) و ... را پشت سر میگذارد و در آخر نیز خلقتی دیگر (یعنی مادی نیست) در او ایجاد شده و روح حیات در او دمیده میشود... |
89- دمیدن در «صور اسرافیل» چیست و فرق بین صور اول و دوم کدام است و چه اتفاقی میافتد؟ آیا نام دیگری هم در قرآن دارد؟ |
در قرآن کریم از «صور» با عناوین دیگری چون: «صیحه»،
«زجرة»، «صاخه» و «قارعة» نیز یاد شده است به ذکر یک
آیه بسنده میگردد: «فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ * يَوْمَ يَفِرُّ المَْرْءُ مِنْ أَخِيهِ * وَ أُمِّهِ وَ أَبِيهِ * وَ صَحِبَتِهِ وَ بَنِيهِ * لِكلُِّ امْرِىٍ مِّنهُْمْ يَوْمَئذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ» (عبس – 33 تا 37) ترجمه: چون بانگ گوش فرسا در آيد * روزى كه انسان از برادرش بگريزد * و از مادرش و پدرش * و همسرش و پسرانش * براى هر كس از آنان در چنين روز كارى باشد كه او را از همه باز دارد. مرحوم آیتالله علامه طباطبایی در المیزان و ذیل این آیه میفرماید: «كلمه" صاخه" به معناى صيحه شديدى است كه از شدتش گوشها كر شود، و منظور از آن نفخه صور است.»... |
88- به دنیا آمدن نوزاد ناقص الخلقه که نمیتواند بد و خوب را تشخیص دهد، چگونه با مسئلهی سؤال و جواب و نیز عدل الهی قابل توجیه است؟ |
قبلاً توضیح مبسوطی برای مشابه این سؤال ایفاد شده بود
(1)، اما در این بخش به صورت خلاصه بیان میشود: الف – در مورد سؤال و جواب ناقص الخلقه یا هر مورد مشابه دیگری، آیهی مبارکه ذیل پاسخ کامل و روشنگر است: «... لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ ما آتاها ...» (الطلاق – 7) ترجمه: ... خدا هيچ كس را تكليف نمىكند مگر به مقدار قدرتى كه به او داده ... . «لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَت ...» (البقره – 286) ترجمه: خدا هيچ كس را تكليف نكند مگر به قدر توانايى او (و روز جزا) نيكىهاى هر شخصى به سود خود او و بديهايش نيز به زيان خود او است... پس، نه از کسی بیش از آن چه به او داده شده است سؤالی میشود و نه از کسی بیش از آن چه وسع و قدرتش است چیزی مطالبه میگردد. نه در دنیا و نه در آخرت. لذا نه تنها مولود ناقصالخلقه، بلکه کودکی که قبل از سن تکلیف از دنیا رفته است و یا کسی که سالم به دنیا آمده، اما بعد دیوانه شده است و ...، تکلیفی ندارد و مورد سؤال و جواب نیز قرار نمیگیرد... |
87- دانشمندان فیزیک کوانتوم، با اثبات ازلیت ماده، وجود خدا را رد میکنند، همین طور برخی از فلاسفهی غرب و تأسفآور این که عدهای از دانشجویان نیز با تعصب تمام سعی در اثبات عدم «غیب» میکنند! پاسخ محکم چیست؟ |
دانشپژوهان محترم باید بیش از اقشار دیگر واقف باشند
که هر علمی به حوزهای اختصاص دارد و ورودش به
حوزههای دیگر خطا و بینتیجه است. به عنوان مثال با
علم شیمی یا زمینشناسی، نمیتوان در بارهی ادبیات یا
وزن و قافیه داشتن یا نداشتن یک غزل نظر داد. ورود علم تجربی به حوزهی فلسفه نیز همین گونه است. علم تجربی نمیتواند ثابت کند که «خدایی هست» و نیز نمیتواند ثابت کند که «خدایی نیست». مضافاً بر این که علم تجربی راجع به هیچ «نبود یانیستی»ای، اگر چه مادی باشند نیز نمیتواند نظر دهد و فقط مجبور و محدود است که راجع به هستیهای محسوس نظر دهد. مثلاً اگر کسی بگوید که فلان کهکشان در آسمانهای دور دست هست، علم تجربی نمیتواند بگوید که نیست، چرا که ابزار شناخت در علم تجربی محدود به ادراکات حسی است و تا همهی آسمانها را نگشته و به نبود آن پینبرده، نمیتواند مدعی شود و حکم کند که «نیست»، لذا از آن که مدعی شده «هست» دلیل و مدرک و سندش را میخواهند... |
86- شما یک حدیث یا روایت بیاورید که معصوم گفته باشند ما از هر خطا و گناهی مبرا هستیم؟ |
قبل از بیان هر حدیث یا روایتی در این زمینه، دقت شود
که همیشه «دشمن شناسی» گام اول است و تا به «لا إله»
عمل نگردد، «الا الله» محقق نمیگردد. لذا ابتدا دقت
کنیم که این تلاش گستردهی سایبری برای وارد نمودن
خدشه به مسئله «عصمت» برای چیست و چه فایدهای
میتواند برای آنها در بر داشته باشد؟ بدیهی است که حمله به «عصمت» قدم اول است. همین که مخاطب قبول کرد [معصوم نیز ممکن از خطا کند]، مرحلهی دوم حمله که عملیات نهایی است آغاز میشود و خواهند گفت: «هر بیانی ممکن است ناشی از خطای آنها باشد و معلوم نیست که وحی، حق و درست باشد»! لذا کل دین میشود یک مقولهی «مشکوک» و چنین دینی قابل پیروی نخواهد بود. اینک به نکات ذیل توجه و تأمل کافی شود: الف – حتی اگر هیچ حدیث یا روایتی از معصوم دال بر بری بودن آنها از خطا و اشتباه عمدی یا سهوی وجود نداشته باشد، عقل حکم میکند که یا اساساً خدایی نیست [که هست] و یا اگر هست و هدایت میکند، باید کسانی را هادی بشر قرار دهد که از خطا و اشتباه مصون هستند. و الا نه تنها آنها خطا کرده و جامعهی بشری به خطا رفته و هدایت محقق نمیگردد، بلکه اساساً به هیچ قول و فعلی نیز نمیتوان اعتماد نمود، چرا که احتمال خطا یا اشتباه به آن وارد است و همین «احتمال»، اعتماد لازم برای باور و گرویدن را از بین میبرد. لذا به فرض که روایتی بیان گردد، کسی که «عصمت» را قبول ندارد، میتواند بگوید: معصوم [العیاذ بالله] در این گفتار خطا کرده است. پس حتماً فرستادگان خدا برای ابلاغ دین او و نشان دادن صراط او و هدایت بشر و بشریت، معصوم هستند... |
85- شما یک حدیث یا روایت بیاورید که معصوم گفته باشند ما از هر خطا و گناهی مبرا هستیم؟ |
این مشکل در ذهن از آنجا نشأت میگیرد که معمولاً ذهن
خداوند متعال و علمش را مرکب و محدود فرض میکند و سپس
به تجزیه و تحلیل چگونگی تعلق آن میپردازد. ایراد نخست در این است که ذهن چون ابتدا قیاس به خود میکند، خدا را چیزی و علمش را چیز دیگری فرض میکند و سپس میپرسد: آیا علم خدا به این یا آن هم تعلق دارد یا خیر؟ و برای خود پاسخی مییابد و به تناسب آن پاسخ با سؤالات و شبهات فراوانی مواجه میگردد. در حالی که علم حق تعالی مانند سمع و بصرش، عین ذات اوست. این ذات است که علیم، حکیم، سمیع، بصیر، حی، قادر و ... است. حق تعالی کمال مطلق است و کمال مطلق یعنی هستی مطلق و هستی مطلق یعنی از هر گونه نقص و نیستی منزه است. پس جهل نیز که همان «نبود علم» است به او راه ندارد. پس، ذات علیم است و علم ذاتی است. لذا وقتی هر چه هستی مییابد «تجلی ذات» است، یعنی تجلی همان علم اوست و محدود هم نیست و تعلق علم ذات به افعال نیز در قالب «علم فعلی» مسجل میگردد... |
84- میگویند: با توجه به آیات 61 از سورهی الزخرف – 55 از سوره آل عمران و 159 از سوره النساء، منجی آخرالزمان حضرت مسیح علیهالسلام است؟ پاسخ چیست؟ |
قبل از پاسخ، دقت شود که اخیراً بسیار باب شده که بدون
آوردن نام مسلک و اسم «وهابیت»، رسم آن را در میان
مردم و به ویژه جوانان رایج کنند که از جمله این مسلک
و رسم، رجوع به ظاهر قرآن و تفسیر و تأویل دلبخواهی
است که البته نتیجهای هم جز انحراف ندارد. لذا در
پاسخ سؤال دیگری در این خصوص مطالبی ایفاد شد که حتماً
باید برای همین سؤال نیز مورد مطالعه قرار گیرد. (1).
اما راجع به سه آیه مذکور و استناد آنها به «منجی آخر
الزمان بودن حضرت مسیح علیهالسلام»، اولین سؤال این
است که از کجا این نتیجه عجیب و غریب را اخذ
نمودهاند، چرا که حتی ظاهر آیات نیز چنین بیان و یا
حتی اشارهای ندارند: الف - در سوره البقره – آیه61، پس از آن که معتقدین به الوهیت آن حضرت را مشرک میخواند و تصریح مینماید که او به جز بندهای که او را «مثل» برای بنیاسرائیل قرار دادیم نبود و اگر میخواستیم اصلاً به جای شما ملائکه را روی زمین قرار میدادیم، میفرماید: «وَ إِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلا تَمْتَرُنَّ بِها وَ اتَّبِعُونِ هذا صِراطٌ مُسْتَقيمٌ» (الزخرف - 61) ترجمه: و بيگمان [تولد و بعثت] او نشانهاى از قیامت است، در [آن] شك مكنيد، و مرا پيروى كنيد، كه اين راه راست است... |
83- پیامبر اکرم (ص) فرمودهاند: هر کس خود را بشناسد، خدا را میشناسد. چگونه میتوان خود را شناخت و به خدا شناسی رسید؟ |
«من عرف نفسه، فقد عرف ربه» - هر کس خود
را شناخت، خدای خود را شناخته است. بدیهی است که خداوند متعال از جنس مخلوق و محدود نیست که با رؤیت یا لمس یا شنیدن صدا و سایر ابزار شناخت مادی درک و شناخته شود، بلکه با نشانههای و آثارش شناخته میشود. چنان چه در قرآن کریم نیز همیشه به «اسم» الله که همان نشانههای خداوند منان است اشاره و ارجاع شده است. البته شناخت از روی نشانه [که همان ترجمهی اسم است] برای ذهن و فهم بشر غریب نیست، چرا که ما نه فقط خداوند متعال، بلکه هر چیزی را با نشانههایش میشناسیم. و حتی هر آن از ظواهر مادیات که حس میکنیم نیز برای ما نشانه برای شناخت چیز دیگری است. به عنوان مثال: با دیدن نشانهی گرما میفهمیم که منبع حرارتی هست، با دیدن روشنایی میفهمیم که منبع نور هست، با افتادن اجسام و یا معلق ماندن آنها میفهمیم که جاذبه هست یا نیست، و با دیدن نظم پی به ناظم و با دیدن حرکت پی به محرک و با دیدن معلوم پی به علت میبریم و این چنین با نشانهها پی به وجود نشانههای برتر یا صاحب نشانه میبریم... |
82- میگویند: چرا از ما خواستهاند که به «غیب» ایمان بیاوریم و ایمان به غیب از صفات مؤمن است؟ چگونه میشود وجود چیزی را که در غیب است باور کرد و به آن ایمان هم آورد؟ |
دعوت «ایمان به غیب»، در واقع دعوت به
واقعنگری، شعور، تعقل، تفکر و دوری از سطحی نگری است و به همین دلیل
میفرماید که از صفات مؤمن «ایمان به غیبت» است. چرا که «غیب» فقط
اختصاص به باورهای دینی ندارد، بلکه «غیب» چنان عمومیت دارد و مشهود
است که گویا ما اساساً به جز غیب چیزی نمیبینیم. هر چه هست ظهوری از
غیب است و باز هم غیب دیگری را نشان میدهد. به عنوان مثال: ما از زمین به این گستردگی به جز سطح آن را نمیبینیم و مابقی در غیب است. هر پردهای از سطح را که بر میداریم، غیبی آشکار میشود که خود پردهی سطوح دیگر است. از ماه و خورشید و ستارگان و آسمان نیز به جز سطح چیزی نمیبینیم. و همینطور است از دیگر موجودات مادی. و حتی خودمان. مضافاً بر این که همین سطحی که میبینیم، خود غیب در غیب است. مثلاً یک برگ درخت، نمایی ظاهری دارد که به چشم محدود ما دیده میشود، اما همین نمای ظاهر و مادی، نمودهای دیگری هم دارد که شاید بسیاری از حیوانات دیگر میبینند، و انسان نیز با چشم مسلح (میکروسکوب) میبیند. مثل سوراخهای تنفسی و یا مویرگها، ذرات رنگ و... |
81- عدهای میگویند که «صراط مستقیم» ولایت است و این با نص قرآن نمیخواند. چرا که خداوند خود در سورهی المائده، تصریح مینماید که صراط مستقیم، شریک نگرفتن به خدا، احسان به والدین، نکشتن اولاد و ... میباشد. |
آیهی مبارکه و ترجمهی آن چنین است: «قُلْ تَعَالَوْاْ أَتْلُ مَا حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ أَلَّا تُشرِْكُواْ بِهِ شَيًْا وَ بِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَنًا وَ لَا تَقْتُلُواْ أَوْلَادَكُم مِّنْ إِمْلَاقٍ نحَّْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ وَ لَا تَقْرَبُواْ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَ مَا بَطَنَ وَ لَا تَقْتُلُواْ النَّفْسَ الَّتىِ حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ ذَالِكمُْ وَصَّئكُم بِهِ لَعَلَّكمُْ تَعْقِلُونَ * وَ لَا تَقْرَبُواْ مَالَ الْيَتِيمِ إِلَّا بِالَّتىِ هِىَ أَحْسَنُ حَتىَ يَبْلُغَ أَشُدَّهُ وَ أَوْفُواْ الْكَيْلَ وَ الْمِيزَانَ بِالْقِسْطِ لَا نُكلَِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا وَ إِذَا قُلْتُمْ فَاعْدِلُواْ وَ لَوْ كَانَ ذَا قُرْبىَ وَ بِعَهْدِ اللَّهِ أَوْفُواْ ذَالِكُمْ وَصَّئكُم بِهِ لَعَلَّكمُْ تَذَكَّرُونَ * وَ أَنَّ هذَا صرَِاطِى مُسْتَقِيمًا فَاتَّبِعُوهُ وَ لَا تَتَّبِعُواْ السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَن سَبِيلِهِ ذَالِكُمْ وَصَّئكُم بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» (المائده – 151 تا 153) ترجمه: بگو: بياييد برايتان بخوانم آنچه پروردگارتان بر شما حرام كرد، كه [شما را فرمود] چيزى به او انباز مگيريد و به پدر و مادر نيكى [كنيد] و از [ترس] تهيدستى، فرزندانتان را مكشيد، ما شما را و ايشان را روزى مىدهيم، و نزديك مشويد به زشتيها آنچه از آن پيداست و آنچه پنهان است- و كسى را كه خدا حرام كرد، مكشيد مگر بحق- اين است آنچه [خدا] شما را بدان توصيه كرد، باشد كه شما بينديشيد... |
80- مادهگراها میگویند: میگویند ماده اولیهای که از نوعی شعور کیهانی که سبب رشد تدریجی آنها و پیدایش جهان و از جمله انسان شدهاست وجود داشته، پس نیازی به خدای هستی بخش وجود ندارد. همه قوانین علمی فیزیک است. |
از عمدهترین مشکلات و خطاها در ذهن
ماتریالیسمها (و حتی بسیاری دیگر از مردم عوام) این است که به محض یک
کشف علمی، گمان میکنند که پس دیگر خدایی وجود ندارد، گویا قرار است از
خداوند متعال [العیاذ بالله] فعل غیر علمی، غیر منظم و هرج و مرج صادر
گردد! حال آن که وجود همان علمی که کشف شده است، دلیل بارز دیگری بر
اثبات وجود خالقی علیم میباشد و بالعکس اگر خدای علیم، حکیم و قادری
نباشد، هرج و مرج و فنا لازم میآید. |
79- از کودکی هر موقع کودک فلج، کر، کور، عقبافتاده (علیلی) میدیدم، پدر و مادرم میگفتند: خدا برای او این گونه خواسته و در آخرت به او اجر میدهد! اما این پاسخ مرا قانع نمیکند؟ |
نوع بشر (به غیر از کسانی که از علم و
ایمان برخوردارند) این گونهاند که اگر به خیر و برکتی دست یابند، مدعی
میشوند که این از علم و هنر و تدبیر خودمان بوده است و اگر دچار یک
گرفتاری یا مشکلی شوند، آن را به گردن خدا میاندازند! چنان چه خداوند
متعال خود در قرآن کریم میفرماید: |
78- آیا حضرت آدم (ع) قبلاً در بهشت بود؟ مگر بهشت وجود داشت؟ مگر شیطان به بهشت راه دارد؟ به نظر من بهشت وجهنم در آخرت خلق میشوند! |
الف - از صریح ایات قرآن کریم چنین بر
میآید که به طور قطع حضرت آدم (ع) و همسرش قبل از آن که به زمین هبوط
پیدا کنند، در بهشت (جنت) بودهاند. اما باید دقت شود که واژهی «جنت»
در قرآن کریم فقط به معنای جنت اخروی نیست، بلکه به جناب (بهشتهای)
گوناگون نیز جنت اطلاق شده است و حتی به باغ و بوستانهای زمینی نیز
«جنت» به معنای جایی سبز و خرم اطلاق شده است. پس دلیلی نمیشود که هر
کجا واژهی «جنت» را مشاهده کردیم، گمان نماییم که حتماً منظور و مقصود
همان «جنت المأواء» میباشد. |
77- پاسخ نظریهی «خلق الساعة» - خلقت خود به خودی بعضی اشیاء – چیست؟ |
در همهی مباحث عقلی، فلسفی، علمی و حتی
حقوقی، سیاسی و ...، اصل بر این است که مدعی ملزم به آوردن دلیل برای
اثبات مدعا است، نه این که دیگران قبل از آن که دلیلی برای اثبات ادعا
ارائه شود، ملزم به ارائهی دلیل برای نفی آن باشند! منتهی نوبت به
خدا، اسلام، قرآن، ملل و کشورهای اسلامی که میرسد، بوقهای تبلیغاتی
این قانون را بر عکس میکنند، یعنی نظریه، دروغ، افترا و تهمتی مطرح
میکنند، بعد میگویند: اگر راست میگویید رد کنید! |
76- چگونه یقینی به وجود خدا پیدا کنیم که پس از ارتکاب گناه، پشتوانهای برای توبه و بازگشت داشته باشیم؟ |
اگر کمی به خود توجه کنیم متوجه میشویم که یقین
(البته نه معنای تفسیری، فلسفی، عرفانی و ...، بلکه به
همین مفهومی که از واژه انتزاع میکنیم، میفهمیم و به
کار میبریم)، در مقابل شک، نسبت به وجود باریتعالی در
همهی ما (دست کم عموم مسلمانان) حاصل است. و دلیل آن
که، اگر از هر کدام ما سؤال کنند که «آیا به وجود
خداوند متعال باور یا اقرار داری یا خیر؟» پاسخ مثبت
میدهیم و شهادت میدهیم به «لا إله الا الله». |
75- مگر امام زمان (عج) در توقیع خود به آخرین نایت خاصش (علی بن محمد سمری) نفرمود که «از این پس هر کس ادعای مشاهدهی مرا بکند، کذاب و مفتر است»، پس ادعا یا خبر دیدار برخی در خواب یا بیداری چگونه است؟ |
بله، همانطور که اشاره نمودید، حضرت
مهدی عجالله تعالی فرجه الشریف، طی توقیعنامهای به چهارمین و آخرین
نایب خاص خود «علی بن محمد سمری (ره)» بدین مضمون مرقوم فرمودند: دیگر
وصیت مکن که پس تو کسی جانشین گردد، چرا که به امر خداوند متعال غیبت
کبرای من آغاز شد ... و سپس مرقوم نمودند: |
74- چرا امامت پس از امام حسن مجتبی (ع) به امام حسین (ع) رسید و از نسل او ادامه یافت و چرا فقط به فرزندان امام حسین (ع) اهل بیت می گویند؟ |
امامت، یک منصب دنیوی نیست، بلکه «امامان»، هادیان
الهی بشر، معادن وحی، مخازن علم الهی، ارکان خلقت،
گواهان خدای عزوجل بر خلق، حجتها و خلفای او در زمین
و صاحبان ولایت از سوی حق تعالی میباشند. |
73- به ویژه در میان دانشجویان شبهه میکنند: «وقتی خودمان پیامبر ایرانی (زرتشت) داریم، چرا باید از یک پیامبر عرب تبعیت کنیم؟ لطفاً پاسخ را با دلایل متقن بیان دارید. |
بدون تردید کسانی که این شایعه را فرافکنی میکنند، نه
اسلام را قبول دارند و نه زرتشتیگری را، بلکه فقط
میخواهند در اعتقادات اسلامی ایجاد تشکیک کنند، اما
کسانی که این شبهات را میشنوند، حق دارند که پاسخ آن
را مطالبه کنند. لذا اگر چه پیش از این پاسخهای
متعددی در این سایت درج شده است که از باب نمونه با
کلیک روی شمارهی (1) میتوانند یکی از آنها را مطالعه
نمایند، اما نظر مخاطبان محترم به نکات ذیل جلب
میگردد: |
72- طرفدار اندیشههای نیچه است و میگوید: خدایی نیست. اگر بود این همه ظلم نمیشد. ما خود خدای خودمان هستیم. پاسخ چیست(؟!) |
نیچه، آن قدر عقل و علم نداشت که بداند اثبات وجود یا عدم یک شیء (هر چه که باشد) با شعارهای ژورنالیستی ممکن نیست. نیچه از آن جهت که ماتریالیست (مادهگرا – تجربهگرا) بود، به جز «حس» برای هیچ یک از ابزار شناخت انسان و از جمله «عقل» واقعیتی قائل نبود. و همین امر سبب میشد که سخنان غیر عقلانی نیز زیاد بگوید و نتیجهی اندیشهی نیچهای نیز به جز ظهور «ماکیاولیسم» و خودگرایی و ظلم و جنایت چیزی نخواهد بود. |
71- ما (شیعیان) مدعی هستیم که ما بر حق هستیم، اهل سنت، یهودیها و مسیحیها نیز همین ادعا را دارند و اگر ما دلایلی داریم، آنها نیز دارند، پس از کجا بفهمیم که حق با کدام است؟ |
الف - نه فقط ما (شیعیان) یا اهل سنت، یهودیها و
مسیحیها، بلکه هر کسی هر گرایشی که دارد، گمان میکند
بر حق است که آن گرایش را دارد. حتی آمریکاییها که به
دنبال نسل کشی هستند، خود را در اعتقاد به درجه بندی
انسان و ضرورت فدا شدن انسان درجه دو یا سه در راه
سعادت دنیوی انسان درجه یک محق میدانند و بتپرست،
مستکبر، کافر، نفسپرست، بودایی و ... نیز خود را محق
میدانند. پس معلوم میشود که راه شناخت حق، گرایش به
ادعاها یا کثرت گرویدگان نمیباشد. |
70- ما (شیعیان) در اثبات حقانیت از کتب معتبر اهل سنت دلیل میآوریم. آنها که خود این اسناد را در اختیار دارند و حتی بسیاری از آنها به اهل بیت (ع) توسل هم دارند، پس چرا شیعه نمیشوند؟ |
بدیهی است که استناد اول تشیع به «عقل و
وحی» است و در استناد روایی، به احادیث و روایاتی استناد میکنیم که در
نزد هر دو مذهب (تشیع و تسنن) معتبر باشد، تا جایی برای اشکال باقی
نماند. |
69- چرا با وجود عمر کوتاه و گناه محدود و گذرا، عذاب الهی دائمی و همیشگی است؟ آیا این با عدل خدا سازگاری دارد؟ |
در این سؤال چند نکتهی مهم نهفته است که برای روشن
شدن باید به آنها توجه نمود: |
68- از «توبه» بگویید. توبه چگونه است؟ گناهی میکردم که توبه کرده و دیگر انجام نمیدهم، آیا قبول است و آیا آن گناه در نامهی اعمال آخرت من ثبت است؟ |
به نکات ذیل با دقت و تأمل توجه شود: چ«إِلاَّ الَّذينَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَيَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحيمُ» (البقره -160) ترجمه: مگر آن گروهى كه توبه كردند و اصلاح و بيان نمودند، ايشانند كه من توبه آنانرا ميپذيرم منم. كه فوق العاده توبه پذير و مهربانم. |
67- مگر خداوند ستارالعیوب نیست، پس چرا گاهی انسان را بین مردم رسوا میکند؟ |
قبل از پاسخ شبهه، باید به این نکتهی
بسیار مهمتر توجه داشت که گاه برخی از انسانها منکر وجود خداوند
متعال گردیده و به او کافر میشوند، این یک مبحث است؛ اما گاهی عدهای
سعی دارند تا خدا را محکوم کنند و بغض و کینهی او را در دل باور
کنندهی خدا بیاندازند. این دیگر عین بیچارگی شخص ابلیس است که سعی
دارد انسانهای دیگر را که همیشه موجب حسادتش بودند سرایت دهد. چرا که
او نیز به اصل وجود خداوند متعال یقین داشت، ولی از روی کبر و حسادت
سعی کرد تا او را محکوم کند! |
66- اگر دنیا دار عمل باشد و نه مکافات، چیزی انسان را از گناه باز نمیدارد، چون انسان لذتهای نقد دنیا را به خاطر وعدههای آیندهی مبهم از دست نمیدهد |
نظر به این که تبلیغات گستردهای برای القای این مطلب
که «پاداش و کیفر» را در همین دنیا میبینیم! و این
القا برای ایجاد انحراف در جهانبینی، دینشناسی و
دینداری اذهان عمومی صورت میپذیرد، لازم است به نکات
ذیل با قدت تمام توجه شود: |
65- هدف خداوند از خلقت ما چه بود؟ یا به تعبیر دیگر چرا خلق شدیم، مگر او به وجود ما نیاز داشت؟ |
شاید به نظر این دو تعبیر در طرح سؤال، یک معنا و مفهوم داشته باشند،
اما چنین نیست. اگر سؤال شود: هدف خداوند از خلقت ما چه بوده است؟ پاسخ
این است که خود سؤال غلط است، لذا به پاسخ درست نیز نمیرسد. چرا که
هدف گذاری در انجام یک فعل ناشی از نیاز است و خداوند متعال غنی و
بینیاز است. |
64-آیا ظهور نزدیک است و آیا اگر ظهور را نزدیک بدانیم وقت تعیین کردهایم؟ مگر آیتالله بهجت نفرمودند ظهور نزدیک است و مگر آیتالله ناصری نیز این بیان را تأیید نکردند؟ |
انتظار ظهور حضرت مهدی سلام الله علیه، انتظار ظهور همهی دین و همهی
کمالات و فضایل انسانی و عدالت اجتماعی است. لذا «انتظار فرج» برترین
وظیفهی مسلمین و والاترین عبادت آنهاست: |
63- چرا همیشه علما در مسائل دین و دینداری، انسان را به آینده و جهان پس از مرگ ارجاع میدهند، آیا نتایچ خطاهای خود را در همین دنیا نمیبنینم؟ چرا آثار اعمال خوب و بد را در دنیا نمیبینیم؟ |
مشکل اساسی ما از علاقهی وافر به دنیا ایجاد میشود که سبب میگردد
شرایط دنیا و وضعیت خودمان در آن را خوب درک نکنیم و گاه همهی حقایق و
واقعیتهای عالم هستی را همین دنیا فرض کنیم. |
62- پرستش کسی که خدا را میشناسد ارزشی ندارد، چون میبیند که پرستش او حق است. پرستش کسی که خدا را بدون شناخت میپرستد نیز ارزش چندانی ندارد، چون نمیداند چه میکند. آیا غیر از این است؟ |
خیر اصلاً این گونه نیست. |
61- برخی میگویند: چون خدا دیده نمیشود، ممکن است خدایان دیگری هم وجود داشته باشند؟ این شبهه در میان نوجوانانی که فیلمهای جدید هیولایی آمریکایی را میبینند، بیشتر رایج شده است. |
الف - مشکل اصلی آنان این است که سعی نمودند برای خداوند متعال نیز مانند هیولاها یا جانداران خیالی که در فیلمها و سریالها (به ویژه آمریکایی) میبینند، صورت، جسم و جرمی تصور کنند. خدایی که احتمالاً هیکل خیلی بد شکلی و بزرگی دارد، البته میتواند گاهی اوقات و البته به صورت موقت و برای فریب خود را کوچک و زیبا نیز نشان دهد، دستانی بزرگ و پاهای پهنی دارد، راه میرود، صداهای عجیب و غریب از خود خارج میکند و مانند همان هیولاهای کامپیوتری، حواسش به همه چیز و همه جا هست و کسی را نیز یارای مقابله با او نیست. و البته معمولاً در این گونه فیلمها، در نهایت یک یا دو نفر انسان آمریکایی و آن هم از نسل جوان پیدا میشوند که به رغم سختیها، این خدای هیولا را از بین برده و بشریت را نجات میدهند. |