اقتصادی/شبهه6

در دل ساختار این شبهه، جوسازی دیگری نهفته است که مهم‌تر از خود سؤال است و آن نیز «فرار حکومت از مردم» می‌باشد. و باید با بصیرت و حساسیت تمام به این شیطنت‌ها توجه داشت.
این حکومت از دل مردم و مال مردم است و نه تنها حکومت هیچ دلیلی برای فرار از مردم ندارد، بلکه اساساً به پشتوانه مردم استوار است. لذا اگر شرایطی ایجاد شود که احیاناً «ریاضت اقتصادی» لازم آید، به صراحت شرایط را به مردم بیان می‌دارد و از آنها تقاضای تحمل «ریاضت اقتصادی» می‌نماید و مردم نیز به خوبی استقبال می‌کنند. چرا که کشور و حکومت را مال خود، از خود و برای خود می‌دانند.
این حکومت و مردم تجربه‌های خوبی از پشتیبانی یک دیگر در شرایط بحران، مانند دوران جنگ و نیز سه دهه تحریم اقتصادی نشان داده‌اند. البته آنان که چنین می‌گویند، خودشان نیز می‌دانند که حقیقت مطلب چیست؟ اما چه می‌شود کرد که بالاخره اقتضای طبیعت‌شان ضد تبلیغ و شایعه پراکنی و خودزنی به نفع دیگران است.
اقتضاد ریاضتی، سابقه این واژه به سال 2010، یعنی اوج بروز و ظهور بحران اقتصادی و پولی امریکا و اروپا می‌رسد و همان‌طور که از صفتش پیداست، مبتنی بر پذیرش سختی‌های مضاعفی است که از سوی دولت به مردم تحمیل می‌گردد.
رویکرد «اقتصاد ریاضتی» که برای کاهش هزینه‌های دولتی - کاهش کسری بودجه و نیز ذخیره برای پرداخت دیون خارجی و داخلی انجام می‌پذیرد، اموری چون: افزایش مالیات‌ها، کاهش حقوق و دستمزد، افزایش سن بازنشستگی، کاهش حقوق بازنشستگی، کاهش خدمات دولتی، استقراض خارجی ... و در نهایت اخراج‌های دسته‌جمعی کارمندان و کارگران (به ویژه حقوق بگیران دولت) است.
اما اقتضاد مقاومتی، همان‌طور که از واژه مقاومت پیداست، رویکرد مبارزاتی در مقابله با تحریم‌ها و فشارهای اقتصادی تحمیل شده از بیرون دارد.
اقتصاد مقاومتی در واقع تبدیل «تهدید به فرصت» است، مقاومتی در قبال تنگناهای ایجاد شده است، لذا به هیچ وجهی رویکردهای اقتصاد ریاضتی را ملزم نمی‌نماید.
از رویکردهای اقتصاد مقاومتی می‌توان به مواردی چون: کارآفرینی، صرفه‌جویی در مصرف، افزایش صادرات غیر نفتی، حمایت از تولید داخلی، ارتقای کمیت و کیفیت تولید، افزایش تولید داخلی کالاها و محصولات وارداتی، تولید علم، رشد صنایع متفاوت، دور زدن تحریم، کاهش هزینه‌های دولتی، فرهنگ‌سازی در سرمایه گذاری‌های خرد و کلان بخش خصوصی (که ناگهان بخش عظیمی از مردم عادی همه صراف و خریدار ارز و طلا نگردند)، کاهش واردات غیر ضروری، عدم تخصیص ارز به قیمت ارزان به وارد کنندگان کالاهای لوکس یا غیر ضروری، تخصیص و مصرف بودجه به تناسب نیازها و اولویت‌ها، اصلاح امور بانکی و ...، اشاره نمود.
و البته باید دقت نمود که در شرایط بحران، اقتصاد ریاضتی به خودی خود بد نیست. ولی الحمدلله کشور هنوز به چنین شرایطی (مانند اغلب کشورهای اروپایی و امریکا) نرسیده است.
اما «اقتصاد مقاومتی»، نه فقط در شرایط بحران، بلکه همیشه خوب و لازمه اصلاح و رشد اقتصادی یک کشور است.
امام خامنه‌ای: «ما باید یک اقتصاد مقاومتىِ واقعى در کشور به وجود بیاوریم. امروز کارآفرینى معناش این است. دوستان درست گفتند که ما تحریمها را دور میزنیم؛ بنده هم یقین دارم. ملت ایران و مسئولین کشور تحریمها را دور میزنند، تحریم‌کنندگان را ناکام میکنند؛ مثل موارد دیگرى که در سالهاى گذشته در زمینه‌هاى سیاسى بود که یک اشتباهى کردند، یک حرکتى انجام دادند، بعد خودشان مجبور شدند برگردند، یکى یکى عذرخواهى کنند. چند مورد یادتان هست لابد دیگر. حالا جوانها نمیدانند. در این ده بیست سال اخیر، از این کارها چند بار انجام دادند. این دفعه هم همین جور است. البته تحریم براى ما جدید نیست، ما سى سال است تو تحریمیم. همه‌ى این کارهائى که شده است، همه‌ى این حرکت عظیم ملت ایران، در فضاى تحریم انجام گرفته؛ بنابراین کارى نمیتوانند بکنند. خب، ولى این دلیلى است براى همه‌ى مسئولان و دلسوزان کشور که خود را موظف بدانند، مکلف بدانند به ایجاد کار، به تولید، به کارآفرینى، به پر رونق کردن روزافزون این کارگاه عظیم؛ که کشور ایران حقیقتاً امروز یک کارگاه عظیمى است. همه خودشان را باید موظف بدانند» (رمضان، 89)

x-shobhe.com